Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Irena Tarłowska, także Irena Szenberg[1], właśc. Irena Tarłowska-Morawska[2] ps. „Piotr Grabiec”[3] (ur. 19 lutego 1918[2][4] w Warszawie[4], zm. 24 marca 1991[1][2], tamże[1]) – polska dziennikarka, posłanka Krajowej Rady Narodowej (1943–1947)[4].
W 1935 ukończyła naukę w Gimnazjum im. Władysławy Lange w Warszawie. Następnie studiowała chemię[5] w Wolnej Wszechnicy Polskiej, a w latach 1939–1941 kontynuowała naukę na Politechnice Lwowskiej. Od 1932 była zaangażowana w działalność lewicowego ruchu młodzieżowego[4], w tym Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. W wyniku swojej działalności została aresztowana[5]. Od 1942 należała do PPR. Przebywała w getcie warszawskim, z którego udało się jej wydostać. Działała w konspiracji, prowadząc nasłuch radiowy i redagując „Wiadomości Radiowe”[4] – biuletyn radiowy PPR[1]. Uczestniczyła także w walkach partyzanckich pod Wyszkowem, była oficerem oświatowym w oddziale Gwardii Ludowej o nazwie „Była załoga Treblinki”, składającego się w większości byłych strażników obozowych obozu zagłady w Treblince. Po śmierci dowódcy powróciła do Warszawy[5], gdzie ukrywała się u Jadwigi Koszutskiej-Issat[6].
Po II wojnie światowej była działaczką Związku Walki Młodych, należała do prezydium[4] oraz była redaktorką „Walki Młodych”. Redagowała także „Życie Warszawy”[1], była zastępcą redaktora naczelnego „Głosu Robotniczego” w Łodzi[7], redaktorką naczelną „Gazety Robotniczej” we Wrocławiu[7] i „Sztandaru Młodych”. Z niniejszej funkcji została odwołana w 1955 po opublikowaniu reportażu Ryszarda Kapuścińskiego, który w odpowiedzi na poemat Adama Ważyka w tygodniku „Nowa Kultura”, krytycznie odnoszący się do warunków w jakich pracują robotnicy w Nowej Hucie, przedstawiał stosunki pracownicze w niej panujące[4] – opisał sytuację robotników, jako jeszcze gorszą niż w poemacie, opisując m.in. prostytucję wśród 14-letnich dziewcząt. Pomimo sprzeciwu Tarłowskiej, zespół redakcyjny gazety zażądał publikacji tekstu, po której zwolniono cenzora oraz Tarłowską[8], z czasem oboje przywrócono do pracy[9]. Po październiku 1956 pracowała w Paryżu, gdzie kierowała pismem kierowanym do Polonii i emigrantów[4] oraz zajmowała się tłumaczeniem literatury teatralnej z języka francuskiego i angielskiego[1].
Od 3 maja 1945 była posłanką Krajowej Rady Narodowej (1943–1947) Polskiej Partii Robotniczej. Zgłoszona do KRN z ramienia Związku Walki Młodych odwołana została 29 grudnia 1945. W KRN była sekretarzem Komisji Propagandowej[4].
Pochodziła z zamożnego, postępowego, żydowskiego domu[5]. Jej ojciec był kamienicznikiem, a matka gospodynią domową. Rodzina mieszkała w Warszawie na ulicy Podwale 19[5].
Jej pierwszym mężem był Ignacy Tarłowski[10], drugim zaś – Jerzy Morawski[11]. Pochowana wraz z mężem j jego rodzicami na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A4-2-8)[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
