Irena Augustowska

Irena Maria Augustowska (ur. 25 grudnia 1914 w Pelikanach, zm. 26 marca 2010 w Warszawie) – podporucznik Armii Krajowej, dama Krzyża Srebrnego Virtuti Militari.

Irena Maria Augustowska

Irena Maria Pelikan

Ewa

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	25 grudnia 1914 Pelikany
Data i miejsce śmierci	26 marca 2010 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa Operacja „Ostra Brama”
Odznaczenia

Życiorys

Córka Eugeniusza Pelikana i Heleny z domu Smoleńskiej, urodziła się w majątku rodzinnym Pelikany na Brasławszczyźnie. W 1935 r. ukończyła Gimnazjum im. ks. Czartoryskiego w Wilnie i podjęła studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Stefana Batorego. W 1937 r. przerwała naukę z powodów zdrowotnych.

W październiku 1941 r. została zaprzysiężona jako żołnierz Związku Walki Zbrojnej. Pełniła funkcję łączniczki i przewodnika. Od maja 1942 r. została przydzielona do V Odcinka „Wachlarza”, gdzie początkowo była łączniczką, a następnie kierowniczką kancelarii sztabu komendy.

Od stycznia 1943 r. objęła kierownictwo nad referatem łączności Inspektoratu B do Ośrodka Dywersyjno-Partyzanckiego „Turmonty”. Po roku została przeniesiona do Komendy Garnizonu Armii Krajowej Wilno, gdzie w lipcu objęła funkcję kierowniczki referatu łączności konspiracyjnej w Oddziale Specjalnym Kedywu. Dodatkowo pełniła funkcję łączniczki i kurierki.

W czasie wyzwalania Wilna w ramach Operacji „Ostra Brama” była łączniczką przy oddziałach bojowych biorących udział w walkach o miasto. Po zakończeniu działań wojennych pozostała w konspiracji, była łączniczką Oddziału Specjalnego „Hubert”, dowodzonego przez jej męża. W marcu 1945 r. została repatriowana na ziemie odzyskane, do Łobza, skąd przeniosła się do Gdańska, a następnie do Warszawy. W 1948 r. została aresztowana przez Urząd Bezpieczeństwa z racji swej działalności w AK. W 1951 r. odzyskała wolność.

Znalazła zatrudnienie jako księgowa w Spółdzielni Pracy Rybołówstwa Śródlądowego „Wisła”, następnie w Zespole Hodowlanym „Norka”, a potem w Hodowlano-Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej „Czerniaków”. W 1975 r. przeszła na emeryturę. Działała w środowisku kombatanckim, od 1985 r. należała do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Zmarła 26 marca 2010 r.^[1], została pochowana na cmentarzu Wilanowskim.

Grób Ireny Augustowskiej na Cmentarzu Wilanowskim w Warszawie

Życie prywatne

Była żoną por. Zygmunta Augustowskiego ps. „Ślepowron”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Virtuti Militari nr 13896,
• Krzyż Walecznych,
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami.

Przypisy

1. Odeszli, w: „Kombatant. Biuletyn Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych”, nr 6 (234)/2010, s. 32.

Bibliografia

• Elżbieta Zawacka (red.), Słownik biograficzny kobiet odznaczonych Orderem Wojennym Virtuti Militari, Toruń: Fundacja „Archiwum i Muzeum Pomorskie Armii Krajowej oraz Wojskowej Służby Polek”, 2007, s. 50–52, ISBN 83-88693-20-4, OCLC 749775073, Tom III.
• Pogrzeb śp. filistrowej Ireny Augustowskiej. Konwent Polonia. [dostęp 2022-03-08]. (pol.).

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 137156010065949582262
• PLWABN: 9810715487005606