Instytut Techniczny Lotnictwa

Instytut Techniczny Lotnictwa – instytucja naukowo-doświadczalna Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Instytut Techniczny Lotnictwa

Historia
Państwo	Polska
Rozformowanie	1939
Tradycje
Rodowód	Wojskowa Centrala Badań Lotniczych Instytut Badań Technicznych Lotnictwa
Organizacja
Dyslokacja	Warszawa
Podległość	Departament Aeronautyki Dowództwo Lotnictwa

Instytut Badań Technicznych prowadził prace badawcze nad konstrukcjami samolotów i własnościami materiałów lotniczych, balonowych i meteorologicznych. Propagował wydawnictwa, sporządzał komunikaty informacyjne dla formacji lotniczych, współpracował z instytucjami cywilnymi^[1] .

Formowanie i zmiany organizacyjne

W październiku 1921 zorganizowana została Wojskowa Centrala Badań Lotniczych. W czerwcu 1923 przemianowano pluton doświadczalny na sekcję doświadczalno-transportową.

W myśl „Tymczasowej instrukcji organizacyjnej służby lotnictwa” z 10 maja 1926 roku, w tym czasie instytucja nosiła nazwę Instytut Badań Technicznych Lotnictwa.

W listopadzie 1935 roku nastąpiła reorganizacja lotnictwa, a na podstawie rozkazu MSWojsk. z dniem 1 sierpnia 1936 roku przemianowano Instytut Badań Technicznych Lotnictwa na Instytut Techniczny Lotnictwa. Organizacja wewnętrzna Instytutu pozostała bez zmian.

Struktura organizacyjna

Struktura 11 października 1921^[1] :

• laboratorium aerodynamiczne
• laboratorium oddziału wytrzymałości tworzyw lotniczych.

Struktura w 1926^[1] :

• kierownictwo
• stacje doświadczalne
• laboratoria
• warsztaty doświadczalne.

Struktura w 1935^[1] :

• kierownictwo
• sekretariat
• oddział administracyjno-rachunkowy,
• oddział techniczny
• oddział samolotów,
• oddział silników,
• oddział wyposażenia
• oddział płatowców
• oddział technologiczny

Obsada personalna instytutu

Pokojowa obsada personalna instytutu w marcu 1939 roku^{[2][uwaga 1]}:

• kierownik instytutu – ppłk inż. Franciszek Rudnicki
• kierownik oddziału samolotowego – mjr Konstanty Piotrowicz
• kierownik oddziału technicznego – mjr inż. Cezary Julian Stępowski
• kierownik oddziału silników – mjr Henryk Jan Gizaczyński
• kierownik oddziału użytkowego – mjr int. Marian Józef Fruhauf
• kierownik działu uzbrojenia – mjr inż. Robert Juliusz Hirszbandt
• kierownik działu – kpt. Mieczysław Ojrzyński
• kierownik działu – kpt. Alfred Gürtler
• kierownik działu – kpt. inż. Stanisław Dudziński
• kierownik działu – kpt. inż. Wilhelm Pankratz
• kierownik działu – kpt. inż. Stefan Maksymilian Wagner
• kierownik referatu bombardowań – kpt. uzbr. Józef Tadeusz Koss
• kierownik referatu – kpt. Antoni Piotr Gartner
• kierownik referatu – kpt. Jerzy Arciszewski
• kierownik referatu – kpt. inż. Stanisław Marceli Brejnak
• kierownik referatu – kpt. Tadeusz Józef Domaradzki
• kierownik referatu – kpt. Piotr Izydor Ignut
• kierownik referatu – kpt. inż. Mikołaj Kaczanowski
• kierownik referatu – kpt. Wacław Stanisław Motz
• kierownik referatu – por. Józef Filipowski
• kierownik referatu – por. Józef Bolesław Kądziola
• kierownik referatu – por. Tadeusz Leon Lenczewski
• kierownik referatu – por. Henryk Karol Prus
• referent – por. Bronisław Klatt
• referent – por. Henryk Sarnicki

Uwagi

1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939^[3].

Przypisy

1. Akta CAW ↓.
2. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 500.
3. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.

Bibliografia

• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Danuta Skrzypczak: Akta wojskowych instytutów i biur technicznych z lat 1915 —1939. [dostęp 2018-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-07)].