Ilka Štuhec

Ilka Štuhec (ur. 26 października 1990 w Slovenj Gradcu) – słoweńska narciarka alpejska, dwukrotna mistrzyni świata i trzykrotna medalistka mistrzostw świata juniorów.

Ilka Štuhec

Data i miejsce urodzenia	26 października 1990 Slovenj Gradec
Klub	SK Branik Maribor
Wzrost	172 cm
Debiut w PŚ	17.03 2007, Lenzerheide (DNF1 - slalom)
Pierwsze punkty w PŚ	8.03 2008, Crans-Montana (22. miejsce - zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	2 grudnia 2016, Lake Louise (1. miejsce - Zjazd)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia Mistrzostwa świata złoto Sankt Moritz 2017 Zjazd złoto Åre 2019 Zjazd Mistrzostwa świata juniorów złoto Altenmarkt 2007 Slalom złoto Altenmarkt 2007 Kombinacja złoto Formigal 2008 Zjazd Olimpijski festiwal młodzieży Europy złoto Jaca 2007 slalom złoto Jaca 2007 gigant Puchar Świata 2. miejsce 2016/2017 Puchar Świata (Zjazd) Mała Kryształowa Kula 2016/2017 2. miejsce 2022/2023 Puchar Świata (Superkombinacja) Mała Kryształowa Kula 2016/2017 Puchar Świata (Supergigant) 2. miejsce 2016/2017
Strona internetowa

Kariera

Pierwszy raz na arenie międzynarodowej Ilka Štuhec pojawiła się 1 grudnia 2005 roku w Comelico Superiore, gdzie w zawodach juniorskich zwyciężyła w slalomie. W 2007 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Altenmarkt, zdobywając tam dwa medale. Najpierw zwyciężyła w slalomie, wyprzedzając bezpośrednio Niemkę Katharinę Dürr oraz Austriaczkę Simone Streng. Następnie wygrała także kombinację, pokonując Austriaczkę Nicole Schmidhofer i swą rodaczkę Marušę Ferk. W tym samym roku została również złotą medalistką olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy w slalomie i slalomie gigancie^[1]. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata juniorów w Formigal okazała się najlepsza w zjeździe, wyprzedzając Larę Gut ze Szwajcarii i Niemkę Viktorię Rebensburg.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 17 marca 2007 roku w Lenzerheide, nie kończąc pierwszego przejazdu w slalomie. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 8 marca 2008 roku w Crans-Montana, zajmując 22. miejsce w zjeździe. Do 2016 roku nie stanęła na podium zawodów tego cyklu, najwyższą lokatę uzyskała 30 listopada 2013 roku w Beaver Creek, gdzie supergiganta ukończyła na czwartej pozycji. Walkę o podium przegrała tam z Austriaczką Nicole Hosp o 0,14 sekundy.Pierwsze pucharowe podium wywalczyła na początku sezonu 2016/2017, zwyciężając w zjeździe 2 grudnia 2016 roku w Lake Louise. Wyprzedziła tam Włoszkę Sofię Goggię i Kajsę Kling ze Szwecji. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2016/2017, kiedy zajęła drugie miejsce w klasyfikacji generalnej i klasyfikacji supergiganta, a w klasyfikacjach zjazdu i superkombinacji zdobywała Małe Kryształowe Kule. Ponadto w sezonie 2022/2023 była druga w klasyfikacji zjazdu.

W 2013 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Schladming, zajmując między innymi szóste miejsce w supergigancie. Podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek jej najlepszym wynikiem było siódme miejsce w superkombinacji. W międzyczasie wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi, gdzie jej najlepszym, wynikiem było dziesiąte miejsce w zjeździe.

Z powodu kontuzji kolana nie startowała w sezonie 2017/2018 i nie wzięła udziału w igrzyskach olimpijskich w Pjongcznagu^[2]. W piątym starcie sezonu 2018/2019, 8 grudnia 2018 roku w Val Gardenie po raz pierwszy po powrocie stanęła na podium, wygrywając rywalizację w zjeździe. W lutym 2019 roku zwyciężyła w tej samej konkurencji podczas mistrzostw świata w Åre, wyprzedzając Szwajcarkę Corinne Suter i Lindsey Vonn z USA. Kilkanaście dni po wywalczeniu medalu doznała kontuzji obu kolan wskutek upadku na trasie zjazdu w Crans-Montana, co zakończyło jej sezon^[3]. Sezon 2018/2019 zakończyła na dziesiątej pozycji w klasyfikacji generalnej i czwartej w klasyfikacji zjazdu.

Do rywalizacji w Pucharze Świata powróciła w grudniu 2019 roku, zajmując 17. miejsce w zjeździe w Lake Louise. W kolejnych startach dwukrotnie znalazła się w czołowej dziesiątce, jednak nie stanęła na podium. Dokonała tego ponownie dopiero 17 grudnia 2022 roku w Sankt Moritz, zajmując drugie miejsce w zjeździe. W sezonie 2022/2023 jeszcze trzykrotnie stawała na podium, ostatecznie zajmując jedenaste miejsce w klasyfikacji generalnej i drugie w klasyfikacji zjazdu. Podczas mistrzostw świata w Courchevel/Méribel w lutym 2023 roku zajęła szóste miejsce w zjeździe i dwunaste w supergigancie.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
DNF	10 lutego	2014	Soczi	Superkombinacja	2:34,62	-	Maria Höfl-Riesch
10.	12 lutego	2014	Soczi	Zjazd	1:41,57	+1,08	Dominique Gisin Tina Maze
13.	15 lutego	2014	Soczi	Supergigant	1:25,52	+2,17	Anna Fenninger
31.	18 lutego	2014	Soczi	Gigant	2:36,87	+7,98	Tina Maze
22.	15 lutego	2022	Pekin	Zjazd	1:31,87	+3,01	Corinne Suter

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
6.	5 lutego	2013	Schladming	Supergigant	1:35,39	+0,89	Tina Maze
DNF2	8 lutego	2013	Schladming	Superkombinacja	2:39,92	—	Maria Höfl-Riesch
19.	10 lutego	2013	Schladming	Zjazd	1:50,00	+2,16	Marion Rolland
32.	14 lutego	2013	Schladming	Gigant	2:08,06	+7,93	Tessa Worley
17.	3 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Supergigant	1:10,29	+2,20	Anna Fenninger
20.	6 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Zjazd	1:45,89	+2,17	Tina Maze
7.	9 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Superkombinacja	2:33,37	+2,43	Tina Maze
25.	12 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Gigant	2:19,16	+4,37	Anna Fenninger
11.	7 lutego	2017	Sankt Moritz	Supergigant	1:21,34	+1,04	Nicole Schmidhofer
DNF2	10 lutego	2017	Sankt Moritz	Superkombinacja	1:58,88	-	Wendy Holdener
1.	12 lutego	2017	Sankt Moritz	Zjazd	1:32,85	-	-
DNF2	16 lutego	2017	Sankt Moritz	Gigant	2:05,55	-	Tessa Worley
8.	5 lutego	2019	Åre	Supergigant	1:04,89	+0,26	Mikaela Shiffrin
10.	8 lutego	2019	Åre	Superkombinacja	2:02,13	+2,14	Wendy Holdener
1.	10 lutego	2019	Åre	Zjazd	1:01,74	-	-
25.	11 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Supergigant	1:25,51	+2,86	Lara Gut-Behrami
14.	13 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Zjazd	1:34,27	+1,30	Corinne Suter
DNS2	6 lutego	2023	Courchevel/Méribel	Kombinacja	1:57,47	-	Federica Brignone
12.	8 lutego	2023	Courchevel/Méribel	Supergigant	1:28,06	+0,78	Marta Bassino
6.	11 lutego	2023	Courchevel/Méribel	Zjazd	1:28,03	+0,42	Jasmine Flury

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
9.	7 marca	2007	Altenmarkt	Zjazd	1:39,69	+1,40	Tina Weirather
14.	8 marca	2007	Altenmarkt	Gigant	2:14,90	+2,56	Nicole Schmidhofer
6.	9 marca	2007	Altenmarkt	Supergigant	1:19,34	+1,23	Nicole Schmidhofer
1.	11 marca	2007	Altenmarkt	Slalom	1:44,23	-	-
1.	11 marca	2007	Altenmarkt	Kombinacja	35,66 pkt	-	-
7.	23 lutego	2008	Formigal	Supergigant	1:40,19	+2,64	Viktoria Rebensburg
1.	26 lutego	2008	Formigal	Zjazd	1:50,13	-	-
DNF2	28 lutego	2008	Formigal	Slalom	1:33,85	-	Michaela Kirchgasser
6.	29 lutego	2008	Formigal	Gigant	1:42,50	+0,79	Anna Fenninger

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 2007/2008: 89.
• sezon 2011/2012: 81.
• sezon 2012/2013: 59.
• sezon 2013/2014: 44.
• sezon 2014/2015: 41.
• sezon 2015/2016: 33.
• sezon 2016/2017: 2.
• sezon 2018/2019: 10.
• sezon 2019/2020: 32.
• sezon 2020/2021: 42.
• sezon 2021/2022: 53.
• sezon 2022/2023: 11.
• sezon 2023/2024: 29.

Miejsca na podium

1. Lake Louise – 2 grudnia 2016 (zjazd) – 1. miejsce
2. Lake Louise – 3 grudnia 2016 (zjazd) – 1. miejsce
3. Val d’Isère – 16 grudnia 2016 (superkombinacja) – 1. miejsce
4. Val d’Isère – 17 grudnia 2016 (zjazd) – 1. miejsce
5. Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2017 (zjazd) – 3. miejsce
6. Cortina d’Ampezzo – 29 stycznia 2017 (supergigant) – 1. miejsce
7. Crans-Montana – 24 lutego 2017 (superkombinacja) – 2. miejsce
8. Crans-Montana – 25 lutego 2017 (zjazd) – 1. miejsce
9. Crans-Montana − 26 lutego 2017 (superkombinacja) – 3. miejsce
10. Jeongseon – 4 marca 2017 (zjazd) – 3. miejsce
11. Jeongseon – 5 marca 2017 (supergigant) – 3. miejsce
12. Aspen – 15 marca 2017 (zjazd) – 1. miejsce
13. Aspen – 16 marca 2017 (supergigant) – 2. miejsce
14. Val Gardena – 18 grudnia 2018 (zjazd) – 1. miejsce
15. Val Gardena – 18 grudnia 2018 (supergigant) – 1. miejsce
16. Cortina d’Ampezzo – 18 stycznia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
17. Sankt Moritz – 17 grudnia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
18. Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 2023 (zjazd) – 2. miejsce
19. Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 2023 (zjazd) – 1. miejsce
20. Soldeu – 15 marca 2023 (zjazd) – 1. miejsce
21. Saalbach – 23 marca 2024 (zjazd) – 2. miejsce

Przypisy

1. Tomaž Pavlin: Olimpijski komite Slovenije – združenje športnih zvez 1991-2011. Ljubljana: Olimpijski komite Slovenije, 2011, s. 147. ISBN 978-961-6476-05-8. (słoweń.).
2. Ilka Stuhec wins downhill for first victory since injury (ang.)
3. Koniec sezonu dla mistrzyni świata w zjeździe. Poważna kontuzja Ilki Štuhec

Bibliografia

• STUHEC Ilka - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-20]. (ang.).
• Olympedia - Ilka Štuhec. olympedia.org. [dostęp 2023-03-20]. (ang.).

Kontrola autorytatywna (osoba):

• CONOR: 117778019

Identyfikatory zewnętrzne:

• Olympedia: 128413