Ilie Năstase

Ilie Năstase (ur. 19 lipca 1946 w Bukareszcie) – rumuński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, lider rankingu singlowego ATP.

Ilie Năstase

Państwo	Rumunia
Data i miejsce urodzenia	19 lipca 1946 Bukareszt
Wzrost	183 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1969
Zakończenie kariery	1985
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	57
Najwyżej w rankingu	1 (23 sierpnia 1973)
Australian Open	1R (1981)
Roland Garros	W (1973)
Wimbledon	F (1972, 1976)
US Open	W (1972)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	45
Najwyżej w rankingu	10 (30 sierpnia 1977)
Roland Garros	W (1970)
Wimbledon	W (1973)
US Open	W (1975)
Odznaczenia

Kariera sportowa

Jako zawodowy tenisista Năstase występował w latach 1969–1985.

W grze pojedynczej wygrał 57 turniejów rangi ATP World Tour i awansował do 38 finałów. Wśród singlowych triumfów Rumuna znajdują się dwa wielkoszlemowe tytuły, US Open 1972 i French Open 1973. Cztery razy był ponadto mistrzem turnieju Masters Grand Prix.

W grze podwójnej Năstase trzy razy odniósł końcowy sukces w zawodach wielkoszlemowych, łącznie zwyciężając w 45 turniejach ATP World Tour i osiągając 35 finałów.

W grze mieszanej dwukrotnie był najlepszy na Wimbledonie (lata 1970 i 1972), a także był w finale US Open w 1972 roku.

W latach 1966–1985 reprezentował Rumunię w Pucharze Davisa. Trzykrotnie pomógł drużynie dojść do finału, w 1969, 1971 i 1972 roku. Łącznie zagrał w zawodach 146 meczów, z których 109 wygrał.

W rankingu gry pojedynczej Năstase najwyżej był na 1. miejscu (23 sierpnia 1973), a w klasyfikacji gry podwójnej na 10. pozycji (30 sierpnia 1977). Na szczycie listy singlowej znajdował się łącznie przez 40 tygodni.

Năstase, oprócz talentu tenisowego, słynął również z dobrego humoru na korcie oraz niejednokrotnie z nieczystej i prowokacyjnej gry, dzięki czemu zyskał przydomek „nasty” (ang. wstrętny, paskudny)^[1]. Po zakończeniu przygody ze sportem, napisał w latach 80. kilka powieści w języku francuskim. W latach 90. próbował swoich sił w polityce, startując w 1996 roku bez sukcesu w wyborach na urząd prezydenta Bukaresztu.

W 1991 roku uhonorowany został miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy. W 2009 roku został kawalerem francuskiej Legii Honorowej^[2], a w 2016 roku otrzymał Order Gwiazdy Rumunii w klasie komandorskiej^[3], wcześniej był odznaczony również klasą oficerską^[4].

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (2–3)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	1971	French Open, Paryż	Ceglana	Jan Kodeš	6:8, 2:6, 6:2, 5:7
Finalista	2.	1972	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Stan Smith	6:4, 3:6, 3:6, 6:4, 5:7
Zwycięzca	1.	1972	US Open, Nowy Jork	Trawiasta	Arthur Ashe	3:6, 6:3, 6:7(1–5), 6:4, 6:3
Zwycięzca	2.	1973	French Open, Paryż	Ceglana	Nikola Pilić	6:3, 6:3, 6:0
Finalista	3.	1976	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Björn Borg	4:6, 2:6, 7:9

Gra podwójna (3–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	1966	French Championships, Paryż	Ceglana	Ion Țiriac	Clark Graebner Dennis Ralston	3:6, 3:6, 0:6
Zwycięzca	1.	1970	French Open, Paryż	Ceglana	Ion Țiriac	Arthur Ashe Charlie Pasarell	6:2, 6:4, 6:3
Finalista	2.	1973	French Open, Paryż	Ceglana	Jimmy Connors	John Newcombe Tom Okker	1:6, 6:3, 3:6, 7:5, 4:6
Zwycięzca	2.	1973	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Jimmy Connors	John Cooper Neale Fraser	3:6, 6:3, 6:4, 8:9(3), 6:1
Zwycięzca	3.	1975	US Open, Nowy Jork	Ceglana	Jimmy Connors	Tom Okker Marty Riessen	6:4, 7:6

Gra mieszana (2–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1970	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Rosie Casals	Olga Morozowa Aleksandre Metreweli	6:3, 4:6, 9:7
Zwycięzca	2.	1972	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Rosie Casals	Evonne Goolagong Kim Warwick	6:4, 6:4
Finalista	1.	1972	US Open, Nowy Jork	Trawiasta	Rosie Casals	Margaret Smith Court Marty Riessen	3:6, 5:7