Hłomcza

Hłomcza (nazwa historyczna: Poszyków^[4], j. łemkowski Гломча), dawniej też Hłumcza (Chłomiec^[5] w latach 1977^[6]–1983^[7] Świerczewo) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Sanok^[3][8].

Hłomcza

Poszyków

wieś
Cerkiew w Hłomczy
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	sanocki
Gmina	Sanok
Liczba ludności (2022)	363[1]
Strefa numeracyjna	13
Kod pocztowy	38-503[2]
Tablice rejestracyjne	RSA
SIMC	0359221[3]
Położenie na mapie gminy wiejskiej Sanok Hłomcza
Położenie na mapie Polski Hłomcza
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Hłomcza
Położenie na mapie powiatu sanockiego Hłomcza
49°38′02″N 22°16′49″E[4]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Części wsi

Integralne części wsi Hłomcza^[3][8]

SIMC	Nazwa	Rodzaj
0359238	Rzeczki	przysiółek

Zabudowa

We wsi znajduje się cerkiew greckokatolicka pw. Soboru Bogarodzicy zbudowana w 1859. Obok cerkwi wzniesiono w tym samym czasie dzwonnicę murowaną, w której wiszą trzy dzwony, w tym jeden z 1668.

Osobny artykuł: Cerkiew Soboru NMP w Hłomczy.

Historia

W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej w Hłumczy był Teodor Tergonde^[9]. Pod koniec XIX wieku właścicielami tabularnymi we wsi byli Adolf i Wilh. Raszowscy^[10].

Z Hłomczy pochodził ksiądz Franciszek Ksawery Kurkowski (1884–1945).

Pierwszy atak UPA na wieś miał miejsce 21 stycznia 1945, bojówka napadła w tym dniu na polskie zagrody, ograbiła je, pobiła i raniła 15 osób oraz zamordowała 2 osoby. Kolejny napad miał miejsce 24 czerwca 1945 został wtedy uprowadzonych z domu i zamordowany Polak Piotr Stróżewski (44 lat). W rejonie wsi poległo w walce z oddziałem UPA dwóch żołnierzy WP^[11].

10 września 1946 Hłomcza została tym razem zupełnie spalona przez oddział UPA z sotni „Kryłacza”, a troje mieszkańców wsi zostało zamordowanych. Łącznie banderowcy spalili we wsi 90 domów wraz z całym inwentarzem oraz dwa zbiorniki ropy naftowej z miejscowej kopalni. Zamordowane osoby to: Emil Roman (42 lat), jego córka – 14-letnia Katarzyna Roman oraz Cecylia Chudzikiewicz (38 lat), której ciało upowcy wrzucili do piwnicy palącego się domu^[12].

Od 1 kwietnia 1977 do 1 kwietnia 1983 wieś nazywała się Świerczewo. Zmiany nazwy dokonano w związku z 30. rocznicą śmierci gen. Karola Świerczewskiego^[13][14].

Zobacz też

• Rabe – inna bieszczadzka wieś, także przemianowana w 1977 w hołdzie gen. K. Świerczewskiemu (na Karolów)