Huta Pieniacka

Huta Pieniacka (ukr. Гута Пеняцька) – wieś, obecnie nieistniejąca, położona na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie brodzkim, od 1919 do 1945 roku^[1] w Polsce, od grudnia 1920 w województwie tarnopolskim, w powiecie brodzkim, w gminie Pieniaki.

Huta Pieniacka

Huta Pieniacka, pomnik pomordowanych Polaków
Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Rejon	brodzki
Populacja  • liczba ludności	0
Tablice rejestracyjne	BC
Położenie na mapie obwodu lwowskiego Huta Pieniacka
Położenie na mapie Ukrainy Huta Pieniacka
49°54′07″N 25°05′56″E

Huta Pieniacka leży w odległości 5 km na północny zachód od Pieniak.

Historia

W 1875 roku we wsi znajdowała się jedyna huta szkła na terenie powiatu brodzkiego^[2].

W latach 1927–1939 majątek leśny w Hucie Pieniackiej posiadał profesor prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza i działacz endecki Edward Dubanowicz, wywłaszczony w 1939 przez NKWD i w 1940 deportowany do Kazachstanu^[3][4].

W styczniu–lutym 1944 we wsi stacjonowali partyzanci sowieccy pod dowództwem płk. NKWD Dmitrija Miedwiediewa^[5].

Osobny artykuł: Zbrodnia w Hucie Pieniackiej.

28 lutego 1944 ściągnięte przeciw partyzantom radzieckim siły 4. Pułku Policji Schutzstaffel (SS), złożonego z ukraińskich ochotników nieprzyjętych do 14. Dywizji Grenadierów SS (SS-Galizien) pod dowództwem niemieckim, przy udziale oddziału Ukraińskiej Powstańczej Armii i oddziału paramilitarnego ukraińskich nacjonalistów pod dowództwem Włodzimierza Czerniawskiego, wymordowały polskich mieszkańców Huty Pieniackiej w odwecie za śmierć dwóch ukraińskich żołnierzy SS-Galizien w potyczce z miejscowym oddziałem samoobrony^[6][7].

Od 2019 r. Instytut Pamięci Narodowej wnioskuje do strony ukraińskiej o zgodę na przeprowadzenie prac poszukiwawczych miejsca pochowania ofiar masakry z 1944 r.^[8]

Galeria

• 
  Huta Pieniacka na austro-węgierskiej mapie sprzed 1910 r.
• 
  Kościół w Hucie Pieniackiej, 1930 r.
• 
  Pozostałości polskiego cmentarza w Hucie Pieniackiej
• 
  Zachowany, przedwojenny, polski nagrobek w Hucie Pieniackiej