Hołoby

Hołoby (ukr. Голоби) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie kowelskim obwodu wołyńskiego, na historycznym Wołyniu. Osiedle liczy 4240 mieszkańców (2001)^[1].

Hołoby

Budynek bramny zespołu pałacowego Ronikierów
Herb Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	wołyński
Powierzchnia	0,57 km²
Wysokość	185 m n.p.m.
Populacja (2001) • liczba ludności	4240
Kod pocztowy	45070
Położenie na mapie obwodu wołyńskiego Hołoby
Położenie na mapie Ukrainy Hołoby
51°04′57″N 25°00′39″E

Znajduje tu się stacja kolejowa Hołoby, położona na linii Zdołbunów – Kowel.

Historia

Hołoby w XIX w. Po prawej budynek bramny

Miejscowość została założona w XVI w. Administracyjnie przynależała do województwa wołyńskiego Korony Królestwa Polskiego. Po III rozbiorze Polski w zaborze rosyjskim. W 1873 otwarto stację kolejową na trasie łączącej Kowel i Zdołbunów.

W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Hołoby w powiecie kowelskim województwa wołyńskiego.

W czasie kampanii wrześniowej stacjonowała tu 13 Eskadra Towarzysząca^[2].

Podczas okupacji niemieckiej Żydów mieszkających w osadzie (kilkadziesiąt rodzin^[3]) przesiedlono do Mielnicy, gdzie w 1942 roku zostali rozstrzelani^[4]. W marcu 1943 Niemcy przy udziale ukraińskiej policji rozstrzelali około 20 Polaków^[3].

Utracone wraz z Wołyniem przez Polskę w 1945.

Zabytki

• kościół pw. św. Michała Archanioła z lat 1711-1728 ufundowany przez Józefa Jaruzelskiego^[5]
• pałac Ronikierów - nieistniejący. Obok znajdowały się cztery figury z 1711 r., do dziś zachowały się trzy z nich^[6][5]. Istnieje także dawna oficyna, rozbudowana w dwudziestoleciu międzywojennym oraz budynek bramny^[5].
• plebania - wybudowana w XVIII w. na wzór dawnego polskiego dworu^[6]
• cerkiew pw. św. Jerzego w stylu barokowo-klasycystycznym z 1783 r. fundacji Jerzego Wilgi^[5]
• dzwonnica z XVIII w. przy cerkwi
• budynek dworca kolejowego z 1903

• 
  Kościół św. Michała Archanioła
• 
  Zespół pałacowy Ronikierów
• 
  Figura w zespole pałacowym
• 
  Cerkiew św. Jerzego (UKP PM)

Urodzeni w Hołobach

• Stanisław Roziewicz – polski tokarz, poseł na Sejm PRL
• Barnaba (Hładun) – biskup Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego

Przypisy

1. Liczby ludności miejscowości obwodu wołyńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
2. Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1991, s. 349. ISBN 83-206-0795-7.
3. WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 333, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
4. Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s.223-224
5. GrzegorzG. Rąkowski GrzegorzG., Wołyń. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część I, Pruszków: Rewasz, 2005, s. 96-98, ISBN 83-89188-32-5, OCLC 69330692.
6. Mieczysław Orłowicz, Ilustrowany przewodnik po Wołyniu, Łuck 1929 (4). wolyn.ovh.org. [dostęp 2013-12-12].

Linki zewnętrzne

• Hołoby, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 105.
• Hołoby, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 567.
• Mieczysław Orłowicz, Ilustrowany przewodnik po Wołyniu, Łuck 1929 (4). wolyn.ovh.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-07)].
• Hołoby na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
• http://ukraine.kingdom.kiev.ua/region/02/goloby.php
• Archiwalne widoki miejscowości w bibliotece Polona

Kontrola autorytatywna (osiedle typu miejskiego Ukrainy):

• NKC: ge978678

Encyklopedie internetowe:

• ЕСУ: 25280