Hideo Azuma

Hideo Azuma (jap. 吾妻 ひでお Azuma Hideo, właśc. 吾妻 日出夫 Azuma Hideo; ur. 6 lutego 1950 w Urahoro, zm. 13 października 2019 w Tokio^[1]) – japoński mangaka. W latach 70. i 80. XX w. tworzył liczne serie z gatunku science fiction, z elementami absurdu, komizmu, a także erotyki i pornografii. Na podstawie jego mang Olympos no Pollon i Nanako SOS powstały telewizyjne seriale anime^[2]. Publikował także na scenie dōjin, współtworząc od 1979 roku periodyk „Cybele”, pionierskie dōjinshi z gatunku loliconu^[3]. Czerpiąc ze stylu Osamu Tezuki i mang shōjo, odegrał kluczową rolę w rozpowszechnieniu wizerunku bishōjo w kulturze otaku. Jest uznawany za twórcę estetyki „uroczego erotyzmu” (kawaii ero)^[4][5].

Hideo Azuma

吾妻 ひでお

Data i miejsce urodzenia	6 lutego 1950 Urahoro
Data i miejsce śmierci	13 października 2019 Tokio
Narodowość	japońska
Dziedzina sztuki	manga
Ważne dzieła
Futari to gonin Olympos no Pollon Fujōri nikki Nanako SOS Dziennik z zaginięcia
Strona internetowa

Czarna okładka dōjinshi „Cybele”, którego Azuma był współautorem

W 2005 roku Hideo Azuma opublikował autobiograficzną mangę Dziennik z zaginięcia, która zdobyła szereg nagród, w tym Nagrodę Kulturalną im. Osamu Tezuki^[2].

Styl

Hideo Azuma opisywał swój styl jako połączenie niskich, zaokrąglonych sylwetek postaci z mang Osamu Tezuki z okrągłymi i pełnymi ekspresji twarzami z mang shōjo, co uznawał za na wskroś erotyczne. Tym sposobem stworzył bishōjo, komiksową postać uroczej dziewczyny, oraz formę erotyzmu opartą na takich postaciach (kawaii ero). Jego prace z mangami shōjo łączył także „brak realizmu”. Azuma szukał alternatywy dla zmaskulinizowanej, „realistycznej” twórczości obecnej w komiksach typu gekiga, które zdominowały rynek mang dla dorosłych w latach 60. i 70. W swoich pracach przedstawiał nowe podejście do relacji damsko-męskich, co pozwalało mu wykroczyć poza obowiązujące wzorce ról płciowych, dojrzałości płciowej i modeli rodziny^[3].

Nagrody

• Nagroda Seiun w dziedzinie mangi – Fujōri nikki (1979)^[6]
• Nagroda Japan Media Arts Festival w dziedzinie mangi – Dziennik z zaginięcia (2005)^[2]
• Nagroda Japońskiego Stowarzyszenia Mangaków – Dziennik z zaginięcia (2005)^[1]
• Nagroda Seiun w dziedzinie literatury faktu – Dziennik z zaginięcia (2006)^[7]
• Nagroda Kulturalna im. Osamu Tezuki – Dziennik z zaginięcia (2006)^[2]
• Gran Guinigi (riscoperta di un’opera) – Dziennik z zaginięcia (2019)^[7]
• Nagroda za zasługi Nihon SF (2020)^[8]