Poirot urodził się w Belgii, gdzie pracował jako oficer policji. Konkretna data urodzin nie jest znana. Po I wojnie światowej przeprowadził się do Anglii i rozpoczął drugą karierę, tym razem prywatnego detektywa. Charakterystyczne dla niego rysy postaci to niski wzrost, jajowata głowa, starannie pielęgnowane wąsy, ubiór dandysa, obsesja na punkcie porządku i symetrii, a także pogarda wobec klasycznych metod detektywistycznych. Poirot stawia raczej na psychologię zbrodni. Raz nawet założył się ze swoim przyjacielem Inspektorem Jappem, że może rozwiązać zagadkę, nie ruszając się z krzesła, a używając jedynie swoich „małych szarych komórek”. Podobnie jak wielu innych detektywów ze „złotego wieku” powieści kryminalnych jest stanu wolnego (jak np. panna Marple czy Sherlock Holmes).
W jednej z powieści okazuje się, że Herkules Poirot jest jedną z najbardziej wpływowych osób w Anglii (zna rodzinę panującą, premiera i arystokratów). Wiadomo również, że jest bardzo bogaty.
Śmierć bohatera opisana została w ostatniej książce z serii, Kurtyna, która, choć napisana znacznie wcześniej, wydana została dopiero na krótko przed śmiercią autorki. W gazecie New York Times w dniu 6 sierpnia1975 ukazał się symboliczny nekrolog popularnego detektywa[1].
Po raz pierwszy pojawił się w powieści Tajemnicza historia w Styles w 1920, ale sławę zyskał dopiero po wydaniu Zabójstwa Rogera Ackroyda w 1926. Powieść ta, a zwłaszcza jej zakończenie, stanowi przełomowy moment w historii powieści kryminalnych. W ostatniej książce z Poirotem pt. Kurtyna, wydanej w 1975, Christie uśmierca stworzoną przez siebie postać. Sama przyznała, że miała go po prostu dość. Powieść ta została wydana rok przed śmiercią autorki, ale powstała wiele lat wcześniej. Christie już w czasie II wojny światowej pracowała nad ostatnią powieścią z Poirotem, która miała być efektownym pożegnaniem detektywa ze światem. Autorka nie podejrzewała, że będzie żyła jeszcze tak długo i napisze jeszcze wiele książek o belgijskim detektywie.
Logo serialu Poirot
Akcja większości powieści z Poirotem toczy się w Anglii. Od czasu do czasu wybiera się on na kontynent, by pomóc zaprzyjaźnionym policjantom lub przypadkiem pojawia się w miejscu, gdzie dokonano zbrodni.
O ile większość postaci pojawiających się w powieściach z Poirotem zmienia się, to istnieje kilka, które często mu towarzyszą:
Arthur Hastings, którego spotyka wkrótce po przybyciu do Anglii, zostaje jego bliskim przyjacielem i współpracownikiem; ten swoisty dr Watson dla Herkulesa Poirota pojawia się w większości opowiadań i ośmiu powieściach,
Ariadne Oliver, autorka powieści kryminalnych, humorystyczna karykatura samej Agaty Christie,
Oryginalne opowiadanie z Poirotem opublikowane 3 maja 1936 roku w Chicago Tribune. W książkowej wersji opowiadania z 1939 roku (The Regatta Mystery and Other Stories) bohaterem jest Parker Pyne.
„Niewiarygodna kradzież” jest rozszerzoną wersją opowiadania „Projekt okrętu podwodnego” z 1923 roku, opublikowanego w zbiorze „Wczesne sprawy Poirota”.
„Tajemnica gwiazdkowego puddingu” jest rozszerzoną wersją opowiadania „Bożonarodzeniowa przygoda” z 1923 roku, opublikowanego w zbiorze „Dopóki starczy światła”.
„Zagadka hiszpańskiej skrzyni” jest rozszerzoną wersją opowiadania „Tajemnica bagdadzkiego kufra” z 1932 roku, opublikowanego w zbiorze „Dopóki starczy światła”.
Opowiadanie „Żółty irys” (opublikowane w 1937 roku) stanowiło podstawę powieści „Rosemary znaczy pamięć” (Sparkling Cyanide) wydanej w 1945 roku, w której Poirot nie występuje.
Oryginalne opowiadanie z 1940 roku, niedopuszczone do druku z powodu zawartych w tekście aluzji do Adolfa Hitlera. Utwór o zupełnie zmienionej treści został wydany w 1947 roku pod tym samym tytułem w zbiorze „Dwanaście prac Herkulesa”.
