Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Śmierć w chmurach (ang. Death in the Clouds lub Death in the Air) – powieść kryminalna Agathy Christie z 1935 roku.
Autor | |||
---|---|---|---|
Typ utworu |
powieść kryminalna | ||
Wydanie oryginalne | |||
Miejsce wydania |
Wielka Brytania | ||
Język | |||
Data wydania |
1935 | ||
|
Odcinek serialu Poirot | |||
Oryginalny tytuł |
Death in the Clouds | ||
---|---|---|---|
Numer odcinka |
32 | ||
Sezon |
Sezon 4 | ||
Kraj produkcji | |||
Data premiery |
12 stycznia 1992[1] | ||
Czas trwania odcinka |
1 godz. 43 minuty[2] | ||
Produkcja | |||
Reżyseria |
Stephen Whittaker | ||
Scenariusz |
William Humble | ||
Muzyka |
Christopher Gunning | ||
Produkcja |
Granada Media, | ||
Oryginalna stacja telewizyjna | |||
Chronologia | |||
|
Zamordowana zostaje słynna paryska lichwiarka, Madame Giselle. Podczas lotu samolotem z Paryża do Croydon zostaje ugodzona zatrutą strzałką, wypuszczoną z dmuchawki używanej przez plemiona południowoamerykańskie. Wiadomo, że winnym tej wyrafinowanej zbrodni musi być któryś z dwunastu pasażerów, znajdujących się w tej samej części pokładu:
Śledztwo prowadzi nadinspektor Japp ze Scotland Yardu, dobry przyjaciel Poirota, toteż belgijski detektyw zostaje natychmiast uwolniony od podejrzeń. Jednak miejscowa ława przysięgłych, uprzedzona do obcokrajowców, orzeka, że to Poirot winien jest morderstwa, zwłaszcza, że na jego siedzeniu znaleziono narzędzie zbrodni – drewnianą dmuchawkę. Mimo to koroner nie uznaje takiego werdyktu i detektyw pozostaje na wolności. Dla oczyszczenia się z podejrzeń postanawia wykryć rzeczywistego sprawcę. Do pomocy obiera sobie dwoje młodych współpasażerów feralnego lotu, którzy też widocznie interesują się sobą – Jane Grey i Normana Gale'a.
Pierwszym podejrzanym staje się Clancy – autor książki, w której morderstwo popełniono w podobny sposób, a ponadto mający w swym domu podobną dmuchawkę; jest też jedyną osobą, która przyznała się do przejścia obok fotela denatki. Brak jednak ostatecznych dowodów pozwalających obciążyć pisarza.
Później wychodzi na jaw, że Madame Giselle stosowała dość specyficzne metody egzekwowania należności od nielojalnych dłużników, zbierając kompromitujące informacje o swoich klientach i w razie potrzeby grożąc ujawnieniem ich. Udaje się ustalić, że taką osobą była hrabina Horbury, która zadłużyła się u Giselle i była zagrożona ujawnieniem odkrytego przez Madame romansu; byłby to dla niej szczególny cios, ponieważ obawiała się rozwodu z majętnym mężem.
Tymczasem po spadek po zamordowanej zgłasza się jej córka, Anne Morisot. Herkules Poirot rozpoznaje w niej jednak Madeleine, pokojówkę hrabiny Horbury, również obecną tamtego dnia na pokładzie samolotu. Kobieta wprawdzie podróżowała w innej części samolotu, lecz wszyscy zapomnieli, że na moment podeszła do hrabiny, by podać jej neseser. Wszyscy są przekonani, że to ona popełniła zbrodnię, lecz tylko do chwili, gdy i ona zostaje znaleziona martwa…
Sprawcą zbrodni jest Norman Gale. Dowiedziawszy się, że jego dziewczyna, Anna Morisot ma majętną matkę, postanowił ją zamordować, aby następnie za pośrednictwem Anny móc korzystać ze spadku. Wbrew pozorom nie użył wcale dmuchawki – miała ona jedynie symulować popełnienie zbrodni z dużej odległości, tak by utrudnić wykrycie sprawcy. Norman w pewnym momencie wyszedł do toalety, gdzie przebrał się za stewarda, a ponieważ nikt nie zwracał uwagi na krzątającą się obsługę, bez przeszkód podszedł do śpiącej Madame Giselle i wcisnął jej kolec w szyję.
Morderca nie przewidział, że szczerze zakocha się w Jane Grey. Postanowił jednak zdobyć zarówno Jane, jak i pieniądze. W tym celu zamordował Annę, gdy tylko odebrała spadek po matce.
Okazuje się jednak, że Herkules Poirot już od dłuższego czasu podejrzewał Gale'a. Po zebraniu ostatecznych dowodów, publicznie ujawnił prawdę i doprowadził do aresztowania mordercy.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.