Loading AI tools
oficer dyplomowany Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Kazimierz Gorgoń (ur. 14 lipca 1894 w Kołomyi, zm. 17 stycznia 1974 w Ingolstadt) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
 Henryk Gorgoń (przed 1934) | |
 pułkownik dyplomowany piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
14 lipca 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 stycznia 1974 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
5 Pułk Piechoty |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      | |
Urodził się 14 lipca 1894 w Kołomyi[1]. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Był podoficerem w 5 pułku piechoty. 18 marca 1919 został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 marca 1919 i pozostawieniem w macierzystym pułku[2].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 484. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3], a 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy I batalionu w 41 pułku piechoty w Suwałkach[4]. 31 marca 1924 awansował do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 128. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W czerwcu tego roku został przydzielony do Departamentu I Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, pozostając na ewidencji 41 pp[5][6]. W czerwcu 1926 został przeniesiony z Oddziału I Sztabu Generalnego do 30 pułku piechoty w Warszawie na stanowisko dowódcy II batalionu[7][8]. Został przeniesiony jako legionista do oddziału, którego żołnierze w czasie zamachu stanu opowiedzieli się po stronie legalnych władz RP. 24 lipca 1928 roku ogłoszono jego przeniesienie do 5 pułku piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9]. Latem 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska[10]. W grudniu 1929, po ukończeniu kursu próbnego i odbyciu stażu liniowego, został przyjęty do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu normalnego 1929–1931[11]. 24 grudnia 1929 został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 21. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Z dniem 1 września 1931, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do 58 pułku piechoty w Poznaniu na stanowisko zastępcy dowódcy[12][13]. Latem 1935 roku obowiązki zastępcy dowódcy przekazał ppłk. Bronisławowi Laliczyńskiemu i objął dowództwo 11 pułku piechoty w Tarnowskich Górach[14]. 19 marca 1938 został awansowany do stopnia pułkownika.
W kampanii wrześniowej był dowódcą zgrupowania północnego Grupy Operacyjnej „Śląsk”[15]. Po zakończeniu kampanii przebywał w niemieckiej niewoli, między innymi w Oflagu VII A Murnau. Po wyzwoleniu z niewoli pozostał na emigracji. Osiedlił się w Republice Federalnej Niemiec.
Zmarł 17 stycznia 1974 w Ingolstadt w Bawarii[1]. Jego prochy zostały pochowany w grobowcu matki na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XXIVB-14-7)[1][16].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.png){kind=small}
