Remove ads
Hans Meyer (ur. 22 marca 1858 w Hildburghausen, zm. 5 lipca 1929 w Lipsku) – niemiecki geolog. Był pierwszym Europejczykiem, który wszedł na Kilimandżaro (5895 m) w 1889.
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia |
22 marca 1858 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 lipca 1929 |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
Był synem wydawcy Herrmanna Juliusa Meyera. Studiował nauki polityczne i historię w Lipsku, Berlinie i Strasburgu. Po doktoracie w Strasburgu (1881) w latach 1881–1882 podróżował po Indiach, Ameryce Północnej i Afryce Południowej. Następnie odwiedził Afrykę Wschodnią i Amerykę Południową[1]. W 1884 dołączył do wydawnictwa ojca, Bibliographisches Institut w Lipsku[2]. W następnym roku został jednym z dyrektorów firmy. Kontynuował ekspedycje badawcze[1].
Kilimandżaro składa się z trzech szczytów: Shira – 3962 m, Mawenzi – 5149 m i Kibo – 5895 m. W 1887 podczas pierwszej próby zdobycia Kilimandżaro Meyer dotarł do podnóży Kibo, ale został zmuszony do odwrotu. Nie miał sprzętu, by poradzić sobie ze śniegiem i lodem. W 1888 wraz z austriackim kartografem Oscarem Baumannem zbadał region Usambara, planując kontynuację wyprawy na Kilimandżaro. Baumann i Meyer zostali schwytani i przetrzymywani jako więźniowie podczas powstania Busziri. Po zapłaceniu okupu przywódcy powstańców ibn Salimowi al-Harthiemu mężczyzn uwolniono[1][3].
5 października 1889 wraz z zawodowym wspinaczem Ludwigiem Purtschellerem i przewodnikiem Johannesem Kinyala Lauwo Meyer osiągnął cel. Nazwali szczyt „Kaiser Wilhelm Spitze”, a na starych mapach Tanganiki Mawenzi nosi nazwę „Szczyt Hansa Meyera”[1][3][4].
Ze szczytu Meyer zabrał bazaltowy kamień. Po powrocie do Berlina połowę kamienia podarował Wilhelmowi II, który zamontował go w sali balowej w Nowym Pałacu w Poczdamie, drugą zatrzymał jako przycisk do papieru. Po odzyskaniu niepodległości przez Tanzanię odkryto, że kamień należący do cesarza zaginął (zainstalowano zamiennik). W 2020 rodzina Meyer wystawiła na sprzedaż drugą połowę kamienia[5].
Później Meyer wspinał się również na Wyspach Kanaryjskich (1894). Czwartą wyprawa na Kilimandżaro zorganizował w 1898. W 1903 pogłębił badania wulkanologiczne podczas podróży do Ekwadoru, gdzie zdobył wulkany Antisana, Chimborasso i Cotopaxi. W 1911 po raz ostatni udał się do Afryki Wschodniej. Przybył do Rwandy i Urundi, wspinał się na wulkany Karissimbi i Niragongo. Podczas podróży stał się stricte naukowym geografem[1].
W 1914 zrezygnował z kierowania Bibliographisches Institut. W 1915 został profesorem geografii i polityki kolonialnej w Lipsku. Katedrę oddał w 1928[1].
Remove ads
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads