Hallerczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Hallerczyk

Pociąg Pancerny Nr 4 „Hallerczyk”pociąg pancerny Wojska Polskiego sformowany 30 listopada 1918 w Krakowie jako Krakowska Bateria Kolejowa w oparciu o austro-węgierski tabor kolejowy. Jego nazwa pochodzi od generała Józefa Hallera[1].

Szybkie fakty Państwo, Sformowanie ...
Pociąg Pancerny „Hallerczyk”
Thumb
„Hallerczyk” z nowym taborem bojowym, około sierpnia-września 1920
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1918

Rozformowanie

1921

Tradycje
Rodowód

Krakowska Bateria Kolejowa

Działania zbrojne
Wojna polsko-czechosłowacka
bitwa pod Skoczowem
Wojna polsko-ukraińska
Wojna polsko-bolszewicka
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska kolejowe

Zamknij

Opis

Pierwszym parowozem pancernym „Hallerczyka” był tendrzak austro-węgierskiej serii 229 (w Polskich Kolejach Państwowych oznaczany jako seria OKl12), opancerzony w Polskich Fabrykach Maszyn i Wagonów L. Zieleniewski S.A. w Krakowie. Zastosowane płyty pancerne miały 10–15 milimetrów grubości i zakryto nimi między innymi większą część kół i mechanizm jezdny, przy czym drzwi dymnicy, komin i prawdopodobnie górna część kotła pozbawione były opancerzenia. Lokomotywa parowa prowadziła skład złożony między innymi z 4 wozów pancernych wyposażonych w armaty kazamatowe kalibru 8 centymetrów (M.94), 3 wozy szturmowe służące do transportu piechoty z 15 karabinami maszynowymi oraz wagony platformy ze sprzętem do naprawy torów. Wagony artyleryjskie mogły prowadzić ogień na boki, jeden z nich posiadał działo umieszczone na przodzie. Załoga składała się z 12 oficerów, 2 podchorążych, 90 żołnierzy oraz 2 maszynistów i 2 pomocników maszynisty[1].

Historia

Podsumowanie
Perspektywa

30 stycznia 1919 „Hallerczyk” stacjonował w Chybiu i wziął udział w ostrzelaniu wojsk czechosłowackich w Drogomyślu i Pruchnej w ramach bitwy pod Skoczowem podczas wojny polsko-czechosłowackiej. Ostrzał tak wspominał pułkownik – późniejszy generał – Franciszek Latinik (pisownia oryginalna)[2]:

Po godzinie 12-tej wysuwa się do natarcia jeden czeski batalion po obu stronach toru kolejowego, co spowodowało płk. Springwalda zarządzić wypad pociągu pancernego „Hallerczyk”. W oka mgnieniu puszczono parę, błyskawicznie dostał się pociąg pancerny w środek czeskiej tyraliery i zaskoczywszy ją flankowym ogniem po obu stronach toru kolejowego, zmusił tyralierę do popłochowego odwrotu. Atoli kpt. Kozak nie zadowolił się tym sukcesem i nakazał części swej załogi wysiąść z pociągu do pościgu, którym zabrano 10 jeńców. Poczem kontynuuje „Hallerczyk” jazdę do stacji Pruchna i ostrzeliwuje granatami nieprzyjacielski pociąg pancerny, który kilkakrotnie trafiony ratuje się ucieczką. Odwetowy ogień czeski na „Halerczyka” był bezskuteczny. Powróciwszy do Drogomyśla zdał kpt. Kozak raporty z zeznań jeńców…

W południe tego dnia pociąg stacjonował na przystanku kolejowym w Drogomyślu[3]. Po podpisaniu zawieszenia broni między wojskami polskimi i czechosłowackimi „Hallerczyk” od 2 do 7 lutego stał bezczynnie w Dziedzicach, po czym wyjechał do Radymna, a następnie w okolice Lwowa[1] i na Wołyń, gdzie wspierał polskie oddziały w czasie wojny z Ukraińcami[4]. W tym okresie dowódcą „Hallerczyka” był późniejszy profesor nauk polonistycznych Stanisław Pigoń[5], a członkiem załogi późniejszy dowódca Brygady im. Jarosława Dąbrowskiego Józef Strzelczyk. „Hallerczyk” brał także udział w działaniach na Górnym Śląsku i obejmowaniu Pomorza Gdańskiego przez Front Pomorski generała Hallera. W lipcu 1920 podczas wojny polsko-bolszewickiej został całkowicie rozbity ale po odtworzeniu pociągu z nową lokomotywą i wagonami, ponownie skierowano go do walk z bolszewikami[1]. 13 listopada 1920 delegacja załogi pociągu na czele z kapitanem artylerii Antonim Policzkiewiczem wręczyła Naczelnemu Wodzowi Józefowi Piłsudskiemu sztandary sowieckiej 6 armii i 157 pułku strzelców zdobyte przez „Hallerczyka” w czasie walk o Pińsk[6]. Pociąg pancerny „Hallerczyk” został rozformowany w sierpniu 1921[1].

Odznaka pamiątkowa

Odznaka pamiątkowa sztancowana w blasze z białego metalu, lub srebrze. Grubość blachy około 0,8 mm; wymiary 25 × 37 mm. W środku odznaki zbroja rycerska z dwoma skrzyżowanymi mieczami na tle owalu z łusek pancernych. U dołu napis dwuwierszowy „1919–20” / „P.P.L.4”. Poniżej owalu na wstędze napis „Hallerczyk”[7][8].

Żołnierze pociągu

Więcej informacji Obsada personalna pociągu w 1920, Stanowisko ...
Obsada personalna pociągu w 1920[9]
Stanowisko Stopień, imię i nazwisko
Dowódca pociągu kpt. Antoni Policzkiewicz (?)
Lekarz ppor. Kazimierz Paprocki
Oficer sanitarny ppor. san. Jerzy Wusatowski
Oficer zalogi por. Roman Leśnikowski
Zamknij

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.