Hłusk
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hłusk (biał. Глуск, Hłusk; ros. Глуск, Głusk) − osiedle typu miejskiego na Białorusi, w obwodzie mohylewskim, siedziba rejonu hłuskiego.
 | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Wysokość |
123 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
2230 | ||||
| Kod pocztowy |
213879 | ||||
Położenie na mapie obwodu mohylewskiego  | |||||
Położenie na mapie Białorusi  | |||||
 52°53′28″N 28°41′19″E | |||||
Położone nad rzeką Ptycz, 170 km południowy zachód od Mohylewa, 33 km od stacji kolejowej Ratmirowicze na linii Bobrujsk – Oktiabrski. Węzeł drogowy szlaków biegnących w kierunku Bobrujska, Starych Doroh, Oktiabrskiego, Lubani. Liczy 7 400 mieszkańców (2010).
Historia
.jpg)
Wzmiankowane w dokumentach pisanych z drugiej połowy XV wiek]u jako Stary Hłusk (później Hłusk Spalony). W 1525 roku król Zygmunt Stary nadał miastu przywilej targowy. Właścicielem osady był Jan Holszański. Współczesny Hłusk powstał w XVI wieku na terytorium wcześniejszej osady Hłusk-Dubrowicki, gdzie na prawym brzegu rzeki Ptycz zbudowano bastionowy zamek obronny. Miasteczko było początkowo własnością Połubickich, a potem Czartoryskich i od 1690 roku Radziwiłłów. W 1616 roku podczas wyprawy na Smoleńsk obawiający się grabieży mieszczanie zaatakowali przechodzących żołnierzy rotmistrza Sienkiewicza, za co po skończonej wojnie został wytoczony proces, w wyniku którego właściciele miasta musieli zapłacić odszkodowanie. W 1667 roku z fundacji Aleksandra Połubińskiego bernardyni założyli tu klasztor i wybudowali kościół. Wielki pożar w 1775 roku strawił miasto prawie całkowicie, w związku z czym Sejm w Warszawie zwolnił miasto od wszelkich podatków na 10 lat.
Miasto magnackie położone było w końcu XVIII wieku w hrabstwie głuskim w powiecie nowogródzkim województwa nowogródzkiego[2].
Po II rozbiorze Polski w 1793 roku Hłusk wszedł w skład ujezdu bobrujskiego Imperium Rosyjskiego. Po powstaniu listopadowym, skasowano klasztor bernardynów. W roku 1897 w miasteczku było 500 domów, 5328 mieszkańców, 2 cerkwie, kościół i 5 synagog.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w sierpniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1000 osób. W grudniu 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali[3].
W 1944 roku wysadzono w powietrze barokowy kościół i klasztor bernardynów[kto?].
Zabytki
- pozostałości ziemnych umocnień z przełomu XVI i XVII wieku.
Przypisy
Zobacz też
Linki zewnętrzne
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
