Guillermo Vilas

Guillermo Vilas (ur. 17 sierpnia 1952 w Mar del Plata) – argentyński tenisista, zwycięzca 4 turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Guillermo Vilas

Państwo	Argentyna
Data i miejsce urodzenia	17 sierpnia 1952 Mar del Plata
Wzrost	180
Gra	leworęczny, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1969
Zakończenie kariery	1992
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	62
Najwyżej w rankingu	2 (30 kwietnia 1975)
Australian Open	W (1978, 1979)
Roland Garros	W (1977)
Wimbledon	QF (1975, 1976)
US Open	W (1977)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	16
Najwyżej w rankingu	13 (21 maja 1979)
Australian Open	2R (1977I)
Roland Garros	SF (1975)
Wimbledon	3R (1976)
US Open	QF (1975)

Kariera tenisowa

Guillermo Vilas jest najbardziej utytułowanym tenisistą w historii Argentyny^[1]. Zwyciężył w 62 turniejach zawodowych, w tym 4 o randzie Wielgiego Szlema. Triumfował w French Open 1977, US Open 1977, Australian Open 1978 i Australian Open 1979, stając się pierwszym zawodnikiem z Ameryki Południowej, który wygrał w zawodach tej kategorii^[2]. Jest również finalistą 42 imprez. Wśród przegranych finałów Argentyńczyka są French Open 1975, French Open 1978 i French Open 1982 oraz Australian Open 1977 ze stycznia. Najwyżej w rankingu ATP World Tour był na 2. miejscu.

W grze podwójnej tenisista argentyński triumfował w 16 turniejach i 10 razy był finalistą.

W latach 1970–1984 reprezentował Argentynę w Pucharze Davisa. W 1981 Argentyna w składzie z Vilasem osiągnęła pierwszy finał w turnieju, ulegając ostatecznie Stanom Zjednoczonym. Bilans Vilasa w zawodach w singlu to 45–10, a w deblu 12–14.

W 1991 roku uhonorowany został miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy^[3].

Do Vilasa należało kilka rekordów. Do kwietnia 2017 był zawodnikiem z największą liczbą tytułów singlowych na podłożu ziemnym^[4]. Wynik ten poprawił Rafael Nadal. Nadal pobił też rekord 53 wygranych meczów z rzędu na cegle Vilasa w maju 2006^[5].

W 2005 roku, przez magazyn „TENNIS”, Vilas został umieszczony na 24. miejscu wśród 40 najlepszych tenisistów i tenisistek^[6].

W lutym 2016 nazwano kort centralny obiektu Buenos Aires Lawn Tennis Club im. Guillermo Vilasa^[1].

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (4–4)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	15 czerwca 1975	French Open, Paryż	Ceglana	Björn Borg	2:6, 3:6, 4:6
Finalista	2.	9 stycznia 1977	Australian Open, Melbourne	Trawiasta	Roscoe Tanner	3:6, 3:6, 3:6
Zwycięzca	1.	5 czerwca 1977	French Open, Paryż	Ceglana	Brian Gottfried	6:0, 6:3, 6:0
Zwycięzca	2.	11 września 1977	US Open, Forest Hills	Ceglana	Jimmy Connors	2:6, 6:3, 7:6, 6:0
Finalista	3.	11 czerwca 1978	French Open, Paryż	Ceglana	Björn Borg	1:6, 1:6, 3:6
Zwycięzca	3.	31 grudnia 1978	Australian Open, Melbourne	Trawiasta	John Marks	6:4, 6:4, 3:6, 6:3
Zwycięzca	4.	2 stycznia 1980	Australian Open, Melbourne	Trawiasta	John Sadri	7:6, 6:3, 6:2
Finalista	4.	24 maja 1982	French Open, Paryż	Ceglana	Mats Wilander	6:1, 6:7, 0:6, 4:6