Gianni Bella (ur. 14 marca 1947[uwaga 1] w Katanii) – włoski piosenkarz i kompozytor. Jako piosenkarz był popularny zwłaszcza w latach 70. XX wieku, kiedy współpracował z kompozytorem i autorem tekstów Giancarlo Bigazzim. Ich najbardziej znanym przebojem był „Non si può morire dentro” z 1976 roku, sprzedany w liczbie 2 milionów kopii.
 Gianni Bella | |
| Imię i nazwisko |
Giovanni Bella |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1969 |
| Wydawnictwo |
Derby, CGD, Avventura, RCA Italiana, Polydor, Fonit Cetra |
5-krotnie występował na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo, ale bez powodzenia. Jego siostra, Marcella jest piosenkarką.
Życiorys
Lata 60. i 70.
Gianni Bella urodził się 14 marca 1947 roku w Katanii. Pod koniec lat 60. wyjechał do Mediolanu wraz z siostrą Marcellą, dla której skomponował kilka piosenek: „Hai ragione tu” i „Nessuno mai”[1].
W 1972 roku nawiązał współpracę z kompozytorem i autorem tekstów Giancarlo Bigazzim, który napisał tekst do jego kompozycji ”Montagne verdi”; piosenka, którą wykonała siostra Belli, doszła do 3. miejsca na Hit Parade Italia[2]. W 1974 Bella zadebiutował jako wykonawca piosenką „Più ci penso”[3]. W 1976 roku skomponował do tekstu Bigazziego piosenkę „Non si può morire dentro”[4]. Piosenka wygrała Festivalbar dochodząc do 1. miejsca na Hit Parade Italia oraz do czołowych miejsc na listach poszczególnych krajów latynoskich. Została sprzedana w liczbie 2 milionów egzemplarzy stając się znaczącym sukcesem Belli jako piosenkarza[5].
Lata 80. i 90.
W latach 80. nawiązał współpracę z Mogolem, której owocem stały się albumy: G.B.1 Nuova Gente (1983), Una luce (1986) i Due Cuori Rossi Di Vergogna (1988)[6].
W 1981 roku zadebiutował na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo prezentując piosenkę „Questo amore non si tocca”, do której tekst napisał Bigazzi. Piosenka przeszła jednak niezauważona, a do artysty przylgnęła etykieta „brat Marcelli Belli”, ponieważ jego siostra była bardziej rozpoznawalna wśród telewidzów. Dlatego w swym kolejnym udziale w San Remo w roku 1990 zdecydował się wystąpić razem z nią prezentując piosenkę „Verso l’ ignoto”, ale i ona nie wzbudziła zainteresowania. Po raz kolejny wystąpił w San Remo rok później przedstawiając piosenkę „La fila degli oleandri” do tekstu Mogola, i tym razem bez powodzenia[7]. W 1999 roku napisał wspólnie z Mogolem piosenkę „L’emozione non ha voce”, która stała się popularnym przebojem w wykonaniu Adriana Celentano[8].
XXI wiek
W 2001 roku wystąpił po raz 4. w San Remo, przedstawiając piosenkę „Il profumo del mare”, skomponowaną do tekstu Mogola. W 2005 roku napisał dla siostry piosenkę „Uomo bastardo”, zaprezentowaną przez nią w San Remo[7]. W 2007 roku wystąpił w San Remo wspólnie z siostrą, wykonując piosenkę z tekstem Mogola, „Forever – Per sempre”[3],. Piosenka znalazła się na nagranym w tym samym roku wspólnie z siostrą albumie Forever per sempre[8].
W styczniu 2010 roku przeszedł udar mózgu. Powrócił do działalności artystycznej, ale miał trudności w mówieniu. Napisał wspólnie z Mogolem libretto do opery Storia di una capinera, wystawionej w 2011 roku w Parmie. 8 marca 2015 roku siostra zorganizowała na jego cześć koncert w teatrze Dal Verme w Mediolanie. Wydarzenie, w którym wzięło udział wielu gości, zostało wyemitowane przez Rete 4 9 czerwca 2015 roku[3].
Artysta mieszka (2015) pod opieką córki Chiary w wiejskim domu w Montechiarugolo, niedaleko Parmy[3].
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
