Georges Buchard

Georges Eugène William „Géo" Buchard (ur. 21 grudnia 1893 w Harfleur, zm. 22 stycznia 1987 w Rouen^[1]) – francuski szpadzista, wielokrotny medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata.

Georges Buchard

Georges Buchard w 1922
Data i miejsce urodzenia	21 grudnia 1893 Harfleur
Data i miejsce śmierci	22 stycznia 1987 Rouen
Wzrost	170 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja Igrzyska olimpijskie złoto Paryż 1924 szermierka (szpada druż.) złoto Los Angeles 1932 szermierka (szpada druż.) srebro Amsterdam 1928 szermierka (szpada druż.) srebro Amsterdam 1928 szermierka (szpada ind.) srebro Los Angeles 1932 szermierka (szpada ind.) brąz Berlin 1936 szermierka (szpada druż.) Mistrzostwa świata złoto Vichy 1927 szpada ind. złoto Wiedeń 1931 szpada ind. złoto Budapeszt 1933 szpada ind. złoto Warszawa 1934 szpada druż. złoto Lozanna 1935 szpada druż. srebro Budapeszt 1933 szpada druż.

Na igrzyskach olimpijskich w Paryżu w 1924 roku Lucien Gaudin, Georges Buchard, Roger Ducret, Georges Tainturier, André Labatut, Alexandre Lippmann i Robert Liottel zdobyli złoty medal w szpadzie drużynowej^[2]. W rywalizacji indywidualnej był siódmy, w rundzie finałowej wygrywając pięć z jedenastu pojedynków^[3]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Amsterdamie wspólnie z Bernardem Schmetzem, Armandem Massardem, Gastonem Amsonem, Émile'em Cornicem i René Barbierem zdobył drużynowo srebrny medal^[4]. Parę dni później zajął także drugie miejsce w turnieju indywidualnym. W barażach o cztery pierwsze miejsca wzięli udział Buchard, Gaudin, George Calnan i Léon Tom. Buchard wygrał dwa pojedynki i dwa przegrał, plasując się ostatecznie za Gaudinem a przed Calnanem^[5]. Kolejne dwa medale zdobył podczas igrzysk olimpijskich w Los Angeles w 1932 roku. Najpierw Francuzi w składzie: Fernand Jourdant, Bernard Schmetz, Georges Tainturier, Georges Buchard, Jean Piot i Philippe Cattiau zdobyli drużynowo złoty medal^[6]. Następnie w zawodach indywidualnych ponownie był drugi, w rundzie finałowej wygrywając osiem z jedenastu pojedynków i przegrywając tylko z Włochem Giancarlo Cornaggią-Medicim^[7]. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 roku, gdzie razem z Philippe'em Cattiau, Michelem Pécheux, Bernardem Schmetzem, Henrim Dulieux i Paulem Wormserem zdobył brązowy medal w turnieju drużynowym^[8]. Indywidualnie tym razem nie startował.

Podczas mistrzostw świata w Vichy w 1927 roku (oficjalnie imprezy tego cyklu rozgrywane są pod tą nazwą od 1937) wywalczył złoty medal w szpadzie indywidualnej, wyprzedzając Fernanda Jourdanta i Belga Xaviera De Beukelaera. Indywidualnie zwyciężał także na mistrzostwach świata w Wiedniu (1931) i mistrzostwach świata w Budapeszcie (1933). Ponadto zdobywał medale w zawodach drużynowych: złote na mistrzostwach świata w Warszawie (1934) i mistrzostwach świata w Lozannie (1935) oraz srebrny na mistrzostwach świata w Budapeszcie (1933).^[9]

Jego brat Gustave również był szermierzem^[10].