Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Funt izraelski
waluta w Izraelu w latach 1960 - 1980 Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Funt izraelski[1][2] (hebr. לירה ישראלית – lira jisra’elit, arab.: جنيه إسرائيلي – Dżunajh Israʾili) zwany także lirą izraelską[2] – waluta w Izraelu w latach 1952–1980, zastąpiła funta palestyńskiego[3].
Remove ads
Monety były wybijane w następujących nominałach: 1 pruta, 5, 10 (trzy wzory), 25, 50, 100 (dwa wzory), 250, 500 prut, 1 agora, 5 (dwa wzory), 10 (dwa wzory), 25 agor, 1/2 funta, 1 funta i 5 funtów. Banknoty były emitowane w pięciu seriach (serii Banku Leumi le-Israel oraz czterech seriach Banku Izraela) o nominałach: 500 prut, 1/2 funta, 1 funt, 5, 10, 50, 100, 500 funtów[4].
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
Władze żydowskiego Jiszuwu w Palestynie były świadome, że własna waluta jest symbolem niepodległości. Jednak przed 1948 rokiem nazwa nowego państwa nie była znana. Władze mandatowe wciąż posiadały prawo emisji funta palestyńskiego, wobec czego na terenie Mandatu Palestyny nie można było rozpocząć emisji nowej waluty. W tym celu Eli’ezer Hoofien i Aharon Barth nawiązali współpracę z American Banknote Co. w celu druku banknotów, z zastrzeżeniem, że nie będą one legalnym środkiem płatniczym. Informację o tym, iż banknoty te będą stanowić legalny środek płatniczy umieszczano na nich po wydrukowaniu[6][7]. W związku z tym, że druk zlecono przed ogłoszeniem niepodległości, to na banknotach umieszczono nazwę „funt palestyński”, zapisaną jednak w formie לירה א"י (skrót od לירה ארץ-ישראלית, dosł. Lira Erec Jisra’el)[a][7][8].
W 1949 roku rozpoczęto emisję pierwszych nowych monet, w projektowanie których zaangażowany był Ote Walisz, Leo Kadman i Hanan Pavel. Monety bito z błędną odmianą nominału. Zamiast hebrajskiej liczby mnogiej prutot (פרוטות) pojawiła się liczba pojedyncza pruta (פרוטה). Pierwszymi nominałami, które wyemitowano w 1949 roku były 50 i 100 prut. Do obiegu wprowadzano następnie monety o nominałach: jednej pruty, pięciu, 10, 25 prut (1950). W 1952 roku wyemitowano monetę o nominale 10 prut w nowym kształcie, a w 1955 roku wyemitowano nową monetę o nominale 100 prut o nowym składzie (90% stali, 10% niklu)[9]. W srebrze wybito także monety o nominałach 250 i 500 prut, których nie wprowadzono do obiegu. Można było je jednak nabyć z mennicy po cenie wyższej niż nominalna wartość[10][11][12]. W 1956[13]/1957[10] roku wybito aluminiową monetę o nominale 10 prut o okrągłym kształcie, a nazwa nominału pojawiła się w wersji prutot (פרוטות), a w latach 1957–1958 ta sama moneta została wybita na aluminiowych krążkach pokrytych miedzią[10].
W 1950 roku utworzono w Izraelu Bank Leumi le-Israel, który rok później przejął aktywa i pasywa Anglo-Palestine Banku[14]. Sytuacja ta wymusiła druk nowych banknotów. W 1952 roku wyemitowano serię banknotów, na których widniała już nazwa funt izraelski (לירה ישראלית)[15][16]. Emisja Banku Leumi le-Israel objęła nominały 500 prut, jednego funta, 5, 10 i 50 funtów[17]. Ministerstwo Finansów postanowiło wykorzystać w celu pobrania obowiązkowej pożyczki narodowej podczas wymiany banknotów. Funt Anglo-Palestine Bank odpowiadał wartości funta emitowanego przez Bank Leumi le-Israel (kurs wymiany wynosił 1:1). Bank pobierał pożyczkę na rzecz ministerstwa w wysokości 10% od banknotów od 5 funtów wzwyż oraz z kont bankowych od 50 funtów wzwyż[18][19][20]. Operacja ta pozwoliła na zebranie 25 milionów funtów do wykorzystania przez budżet na rozwój na lata 1952–1953[21].
W 1954 roku uchwalono Prawa o Banku Izraela 5714-1954, które powołało do życia Bank Izraela, pierwszy bank centralny tego państwa[22]. Prezes banku Dawid Horowic wraz z przewodniczącym Rady Doradczej Eli’ezerem Hoofienem podjęli decyzję o druku pierwszej serii banknotów Banku Izraela. Zadanie druku zlecono brytyjskiej drukarni Thomas de la Rue and Co[23]. Emisja objęła banknoty o nominałach: 500 prut, jednego funta, pięciu, 10 i 50 funtów[23]. W 1959 roku wyemitowano drugą serię banknotów, na których widnieli przedstawiciele różnych zawodów w Izraelu. Nominały obejmowały: ½ funta, jeden funt, pięć, 10 i 50 funtów[24].
W 1960 roku w obiegu znalazły się nowe monety. Dotychczas używane pruty zastąpiono nowymi agorami i funtami. Jeden funt był równy 100 agorom. Początkowo do obiegu weszły monety o nominałach: jednej agory, pięciu, 10 i 25 agor. W 1963 roku banknoty o nominałach ½ i jednego funta zostały zastąpione monetami o tej samej wartości. W 1967 roku wyemitowano nowy wzór monety jednofuntowej[25].
Wzrost zapotrzebowania na banknoty o wyższym nominale doprowadził do emisji trzeciej serii banknotów Banku Izraela. W ten sposób w 1969 roku na rynku pojawił się banknot o nominale 100 funtów[26].
W 1976 roku w celu redukcji kosztów związanych z produkcją banknotów postanowiono ustandaryzować ich wielkość w czwartej serii banknotów Banku Izraela[27].
W 1978 roku banknot pięciofuntowy został zastąpiony monetą tej samej wartości[25].
Remove ads
Banknoty i monety
Podsumowanie
Perspektywa
Banknoty emisji Bank Leumi le-Israel
Banknoty emisji Banku Izraela
Pierwsza emisja
Druga emisja
Trzecia emisja
Czwarta emisja
Monety
Pruta (1949–1960)
Agora i funt (1960–1980)
Remove ads
Uwagi
- Erec Jisra’el (hebr. ארץ ישראל, skrót. א"י, pol. Ziemia Izraela) jest nazwą stosowaną przez Żydów na określenie ziem danych im przez Boga. Terminem tym określano również Palestynę w okresie mandatowym.
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads