Fulong

Fulong (chiń. 福龍; starsze transkrypcje spotykane w literaturze: Fu Long, Fu Lung) − chiński torpedowiec z końca XIX wieku, następnie po zdobyciu służył jako japoński Fukuryū.

Fulong

Jako japoński "Fukuryu", rok 1900.
Klasa	torpedowiec
Historia
Stocznia	Schihau, Elbląg
Położenie stępki	1885[1]
Wodowanie	1885[2]
Cesarstwo chińskie
Nazwa	Fulong
Wejście do służby	1886[2]
Wycofanie ze służby	8 lutego 1895 (zdobyty)[1]
Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Nazwa	Fukuryu
Wejście do służby	27 lutego 1895[3]
Wycofanie ze służby	1 kwietnia 1908[3]
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	120 t[1] (inne źródła: 115 lub 128 t)[4]
Długość	42,75 m[1]
Szerokość	5 m[1]
Zanurzenie	2,3 m[1]
Napęd
1 maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy 1597 ind.KM[1] 1 śruba
Prędkość	23 węzły projektowa 24,2 węzła (na próbach)[4]
Uzbrojenie
2 działa 37 mm 2 (lub 3) wyrzutnie torpedowe 356 mm
Załoga	20

"Fulong" był oceanicznym torpedowcem o stalowym kadłubie. Jego uzbrojenie stanowiły dwie torpedy umieszczone w stałych wyrzutniach na dziobie, po obydwu burtach okrętu, oraz dwie torpedy zapasowe^[1]. Niektóre źródła podają jako uzbrojenie również obrotową wyrzutnię torped na rufie^[4]. Uzbrojenie uzupełniały dwa działa 37 mm. Zbudowany został w niemieckiej stoczni Schichau w Elblągu w 1886 roku, pod numerem budowy 303^[5]. Nazwa oznaczała „szczęśliwy smok”^[5].

W czerwcu 1886 roku wyruszył do Chin, gdzie przybył 24 września 1886 roku^[4][5]. Zamówiony został przez flotę Fujian, lecz około 1890 roku został przekazany do floty Beiyang^[5]. Wraz z pancernikiem "Pingyuan" i kanonierką "Guangbing", jako chińska Eskadra Przybrzeżna, wziął udział w bitwie u ujścia rzeki Jalu. W toku bitwy wystrzelił trzy torpedy do uzbrojonego parowca "Saikyo Maru", lecz niecelnie^[4]. Podczas oblężenia Weihaiwei "Fulong" nie był aktywnie wykorzystywany, podobnie jak inne chińskie torpedowce. Jego dowódcą był wówczas Cai Tingan^[6]. Wraz z innymi torpedowcami podjął próbę ucieczki z portu 7 lutego 1895, lecz został przechwycony przez japońskie krążowniki i prawdopodobnie zmuszony do wyrzucenia się na mieliznę, a następnie zdobyty przez Japończyków^[6].

W japońskiej służbie został przemianowany na "Fukuryū" – japońskie odczytanie chińskich znaków^[5]. 27 lutego 1895 został zaklasyfikowany jako torpedowiec 1. klasy^[3]. W 1902 roku zmodernizowano go przez wymianę kotła i usunięcie jednego z dwóch kominów^[5]. Okręt został skreślony z listy floty 1 kwietnia 1908 roku, po czym złomowany^[3][5].

Przypisy

1. Roger Chesneau, Eugène Kolesnik: Conway’s All the World’s Fighting Ships, 1860–1905. London: Conway Maritime Press, 1979, s.400. ISBN 0-85177-133-5.
2. HansgeorgH. Jentschura HansgeorgH., Warships of the Imperial Japanese Navy, 1869–1945, DieterD. Jung, PeterP. Mickel, Annapolis: Naval Institute Press, 1977, s. 127, ISBN 0-87021-893-X, OCLC 3273325.
3. ページ移転のお知らせ [online], homepage2.nifty.com [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-27] (jap.).
4. Wright 2001 ↓, s. 182-183.
5. Myszor 2014 ↓, s. 40-41.
6. Wright 2001 ↓, s. 101-103.

Bibliografia

• Richard N.J. Wright: The Chinese Steam Navy, 1862–1945. London: Chatham Publishing, 2001. ISBN 1-86176-144-9. (ang.).
• Oskar Myszor. Torpedowce i niszczyciele cesarstwa Qing. „Okręty Wojenne”. Nr specjalny 48, 2014. Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.