Loading AI tools
Fryderyka Bacciarelli, właśc. Johanna Juliana Friederike Bacciarelli, de domo Richter (ur. 21 maja 1733 w Dreźnie, zm. w Warszawie) – niemiecka miniaturzystka i pastelistka, malarka nadworna polskich królów.
| Imię i nazwisko |
Johanna Juliana Friederike Bacciarelli |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 maja 1733 |
| Miejsce śmierci |
Warszawa |
| Narodowość |
niemiecka |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo |
.jpg)
Urodziła się 21 maja[1][2] 1733 w Dreźnie[1][3], w artystycznej rodzinie Richterów[1]. Pobierała nauki malarstwa u Charlesa Hutina oraz u Marcella Bacciarelliego[3]. W 1753 roku rozpoczęła pracę dla dworu drezdeńskiego[3], zaś dwa lata później wyszła za mąż za Bacciarellego[1][3]. Lata 1756–1764 spędziła w Warszawie[1][3], 8 grudnia 1759 roku otrzymała tytuł malarki nadwornej Augusta III Sasa[1]. W 1764 roku otrzymała tytuł „académicienne agregée” w Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie[1][2][3], później zostając jej członkiem honorowym[1]. Lata 1764–1766 spędziła w Wiedniu[1], gdzie tworzyła miniaturowe kopie obrazów dla Elżbiety Grabowskiej[3], po czym powróciła z mężem do Warszawy[1][3]. Chorowała na epilepsję[3]. Zmarła w Warszawie[1][3], prawdopodobnie 26 lutego[1] 1809[1][3], lub w 1811 czy 1812 roku[1].
Tworzyła miniatury, medaliony i pastele[2]. Portretowała przede wszystkim szlachtę i królów, w tym Stanisława Augusta Poniatowskiego[1], malując miniatury na kości słoniowej, co było nietypowe na ziemiach polskich[1]. Jak Hutin, posługiwała się techniką suchego pointylizmu, ograniczając użycie pigmentów[4]. Uczyła wielu kolejnych artystów, którzy stworzyli warszawską szkołę miniatur: Wincentego de Lesseur, Józefa Kosińskiego, Franciszka Olexińskiego czy Stanisława Marszałkiewicza[3]. Ponieważ rzadko podpisywała swe dzieła, większość prac została przypisana według tradycji[3].
Dwie córki Fryderyki, Anna i Manon, kontynuowały tradycje artystyczne rodziny, ucząc się rysunku[5]. Po nauce u obu rodziców Anna została miniaturzystką[1][3] i śpiewaczką[1].
Prace przypisywane Bacciarelli i jej warsztatowi znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie[6] i Muzeum Książąt Lubomirskich[7].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
