Franciszek Drucki-Lubecki (senator II RP)

Franciszek Marian Drucki-Lubecki (ur. 10 października 1878 w Łuninie, zm. w sierpniu lub wrześniu 1944 w Warszawie) – polski ziemianin i działacz społeczny związany z Polesiem, senator II i III kadencji (1928–1935).

Franciszek Drucki-Lubecki

Data i miejsce urodzenia	10 października 1878 Łunin
Data i miejsce śmierci	sierpień lub wrzesień 1944 Warszawa
Senator III kadencji (II RP)
Okres	od 23 listopada 1930 do 10 lipca 1935
Przynależność polityczna	Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem
Odznaczenia

Grób Franciszka Druckiego-Lubeckiego na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys

Syn ks. Edwina Druckiego-Lubeckiego i jego drugiej żony Franciszki z Kaszowskich. Wnuk Hieronima Druckiego-Lubeckiego (brata ministra skarbu Franciszka Ksawerego) i Krystyny z Niemirowiczów-Szczyttów, córki marszałka Józefa Niemirowicza-Szczytta z Kożangródka. Franciszek miał siostrę Jadwigę oraz dwoje przyrodnich braci, Feliksa i Hieronima, z pierwszego małżeństwa ojca z Jadwigą ks. Radziwiłł (córką Konstantego Mikołaja)^[1][2].

Po ukończeniu Liceum Aleksandryjskiego służył w wojsku (1899–1901), po czym osiadł w rodzinnym Łuninie, gdzie przejął gospodarstwo po ojcu. Pracował również jako sekretarz kancelarii Rady Państwa^[3]. Na początku XX wieku działał w rosyjskiej Partii Konstytucyjno-Demokratycznej. W czasie zjazdu partii w kwietniu 1906 poparł wywłaszczenie wielkiej własności ziemskiej. Proponował, by przyszły ustrój agrarny określały zasady wybrane na podstawie demokratycznego prawa wyborczego do ziemstw^[4].

W czasie I wojny światowej zmobilizowany do wojska rosyjskiego (w 1915 krótko więziony w Dyneburgu z powodów politycznych). W latach 1918–1921 służył w Wojsku Polskim, a po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej powrócił do rodzinnego majątku. Zakładał i przewodniczył Związkowi Ziemian w powiecie Łuniniec, był również radnym gminy Łunin oraz członkiem sejmiku i wydziału powiatowego w Łunińcu. W 1922 posiadał majątki ziemskie o powierzchni 26 860 ha^[5]. W 1928 stanął na czele Rady Powiatowej BBWR. W tym samym roku został wybrany na senatora z województwa poleskiego (z reelekcją w 1930). W latach 30. zamieszkał w Warszawie, gdzie zmarł podczas powstania^[3]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 234-4-1/2)^[6].

Odznaczony orderami św. Stanisława (1906) i św. Anny (1916).

Przypisy

1. Adam Boniecki: Herbarz Polski, t. XV, s. 20.
2. Teodor Żychliński: Złota Księga Szlachty Polskiej, Rocznik IV, Poznań 1882, s. 365, 367.
3. Małgorzata Smogorzewska: Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, tom I: A–D, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1998.
4. W kręgu polityki i spraw wojskowych. W: Między... s. 107.
5. Wojciech Roszkowski: Lista największych właścicieli ziemskich w Polsce w 1922 r., w: „Przegląd Historyczny”, 1983, tom 74, numer 2, s. 283.
6. Cmentarz Stare Powązki: Feliks Drucki-Lubecki, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-02].

Bibliografia

• Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 211. ISBN 978-83-227-2629-7.