Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Francis Ngannou
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Francis Zavier Ngannou (ur. 5 września 1986 w Batié[1]) – kameruńsko-francuski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA)[2]. Zwycięzca turnieju francuskiej federacji 100% Fight w wadze ciężkiej. Były zawodnik federacji UFC, gdzie w latach 2021-2023 był mistrzem wagi ciężkiej[3]. Od kwietnia 2023 związany z federacją PFL[4], w której jest mistrzem "PFL Super Fights" w wadze ciężkiej[5].
.png)
Remove ads
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się i wychował w wiosce Batié, w Kamerunie[6]. W dzieciństwie żył w ubóstwie i nie miał formalnego wykształcenia w okresie dorastania[7]. Jego rodzice rozwiedli się, gdy miał sześć lat, a on sam został wysłany do ciotki, by z nią zamieszkać. W wieku 10 lat zaczął pracować w kamieniołomie, w Batié z powodu braku pieniędzy[8][9]. Jako młody człowiek był namawiany przez kilka gangów w swojej wiosce, by się do nich dołączyć[10]. Zamiast tego postanowił wykorzystać negatywną reputację ojca ulicznego wojownika jako motywację do zrobienia czegoś pozytywnego i rozpoczęcia nauki boksu.
W wieku 22 lat rozpoczął treningi bokserskie, mimo początkowej niechęci rodziny[10]. Po roku treningów, przerwał treningi z powodu choroby. Wykonywał różne dorywcze prace, aby związać koniec z końcem, aż w wieku 26 lat zdecydował się wyjechać do Paryża, aby zająć się boksem zawodowo. Jednak po dotarciu do Europy, został uwięziony na dwa miesiące w Hiszpanii za nielegalne przekroczenie granicy[11]. Po tym jak dotarł do Paryża, nie miał pieniędzy, i miejsca do życia. Po bezdomnym życiu na ulicach Paryża, został zapoznany przez przyjaciela z trenerem Fernandem Lopezem i jego klubem MMA. Ngannou będąc fanem Mike’a Tysona, początkowo był zainteresowany samym boksem, ale trener Lopez dostrzegł jego potencjał w MMA i przekonał go do spróbowania swoich sił w tej dyscyplinie[12]. Lopez dał Ngannou trochę sprzętu do MMA i pozwolił mu trenować i spać w klubie za darmo, rozpoczynając w ten sposób jego karierę w MMA.
W listopadzie 2017 roku Ngannou pobił rekord Tyrone Sponga (114 000 jednostek) w sile najsilniejszego ciosu na świecie, który wyniósł aż 129 161 jednostek[13]. Siedem lat później rekord Ngannou został pobity przez Alexa Pereirę (191,796 jednostek)[14].
Remove ads
Kariera MMA
Podsumowanie
Perspektywa
Początki kariery
Francis Ngannou rozpoczął zawodową karierę w MMA, w listopadzie 2013 roku. W tym czasie walczył głównie we francuskiej organizacji 100% Fight, a także w innych regionalnych organizacjach w Europie[15]. Przed podpisaniem kontraktu z UFC ustanowił rekord 5-1[16].
UFC
20 stycznia 2018 na gali UFC 220 zmierzył się ze Stipe Miocicem o mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej[17]. Przegrał walkę jednogłośną decyzją[18].
7 lipca 2018 na UFC 226 zawalczył z Derrickiem Lewisem[19]. Przegrał walkę jednogłośną decyzją sędziów. Pojedynek został ostro skrytykowany przez media i fanów za częsty brak aktywności ze strony obu zawodników[20]. Zawodnicy wyprowadzili w ciągu piętnastu minut walki tylko 31 znaczących ciosów[21].
W walce wieczoru gali UFC Fight Night 141, która odbyła się 24 listopada 2018 w Pekine doszło do jego rewanżu z Curtisem Blaydesem[22]. Ngannou znokautował swojego rywala w 45 sekund[23]. Zwycięstwo zapewniło mu bonus za występ wieczoru[24].
17 lutego następnego roku na gali UFC on ESPN 1: Ngannou vs. Velasquez brutalnie znokautował powracającego do walki po dłuższej przerwie Caina Velasqueza[25].
29 czerwca 2019 roku w walce wieczoru UFC on ESPN 3 skrzyżował rękawice z Juniorem dos Santosem[26]. Zwyciężył przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie[27]. Zwycięstwo przyniosło mu bonus w kategorii najlepszy występ wieczoru[28].
28 marca 2020 roku miał zmierzyć się z Jairzinho Rozenstruikiem, jednak z powodu pandemii Covid-19 wydarzenie zostało przełożone[29][30]. Walka została przełożona na przypadającą 18 kwietnia 2020 r. galę UFC 249[31]. 9 kwietnia Dana White, prezes UFC, ogłosił, że gala została ponownie przełożona. Do konfrontacji obu zawodników doszło ostatecznie 9 maja 2020 roku. Ngannou wygrał przez nokaut zaledwie 20 sekund po rozpoczęciu pierwszej rundy[32]. To zwycięstwo przyniosło mu nagrodę bonusową za występ wieczoru[33].
Mistrz wagi ciężkiej UFC
Rewanż pomiędzy Stipe Miocicem i Ngannou o mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej odbył się 27 marca 2021 roku na gali UFC 260[34]. Ze starcia zwycięsko wyszedł tym razem Kameruńczyk, który wygrał przez nokaut w drugiej rundzie i zdobył mistrzowski pas[35]. To zwycięstwo przyniosło mu bonus za występ wieczoru[36].
22 stycznia 2022 roku na gali UFC 270 zmierzył się z tymczasowym mistrzem wagi ciężkiej UFC, Cirylem Gane’m w swojej pierwszej obronie tytułu[37]. Trzy i pół tygodnia przed walką doznał kontuzji więzadeł kolana. Ngannou wygrał walkę jednogłośną decyzją, co było jego pierwszą wygraną w ten sposób[38].
PFL
16 maja 2023 roku ogłoszono, że podpisał kontrakt na wiele walk z Professional Fighters League (PFL). Będzie brał udział w ich dywizji „super walki” w systemie pay-per-view, zachowując jednocześnie swobodę rywalizacji w innych sportach, takich jak boks[39][40]. Ngannou negocjował także w imieniu swoich przeciwników, gwarantując im zapłatę co najmniej 2 milionów dolarów. Będzie także członkiem globalnej rady doradczej PFL, której zadaniem jest orędowanie za interesami zawodników, a także właścicielem kapitału i prezesem nadchodzącej ligi PFL Africa[41][42]. Kontrakt Ngannou z PFL został nazwany historycznym momentem dla tego sportu, a Daniel Cormier powiedział, że wyznacza on „nowy standard na rynku wolnych agentów [MMA]”[43].
22 lutego 2024 roku ogłoszono, że powróci do MMA i zmierzy się ze zwycięzcą walki Renan Ferreira kontra Ryan Bader, która odbyła się na specjalnej gali PFL vs. Bellator 24 lutego 2024 roku[44]. Z racji wygranej Brazylijczyka, został on przyszłym rywalem „Predatora”[45]. Do mistrzowskiej walki Ngannou z Ferreirą doszło 19 października 2024 podczas walki wieńczącej galę PFL Super Fights: Battle of the Giants[46]. Ngannou zwyciężył przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie. Od początku kontrolował przebieg starcia i szybko obalił Fereirę, po czym znalazł się za jego plecami i zasypał go gradem ciosów[47]. Ngannou tym samym sięgnął po pas mistrzowski "PFL Super Fights" w wadze ciężkiej[5].
Remove ads
Kariera bokserska
28 października 2023 w Rijadzie, w Arabii Saudyjskiej zadebiutował w zawodowym boksie, mierząc się z mistrzem federacji WBC wagi ciężkiej, Tysonem Furym. Walka zakontraktowana na 10 rund zakończyła się zwycięstwem Fury’ego na punkty po niejednogłośniej decyzji sędziów, którzy punktowali: 95:94, 94:95 i 96:93 na jego korzyść[48].
8 marca 2024 roku w tym samym mieście zmierzył się z Anthonym Joshuą[49]. Przegrał walkę przez KO w 2. rundzie[50].
Życie prywatne
Ngannou posługuje się kilkoma językami, w tym kameruńskim mankon, francuskim i angielskim[51][52]. Po dołączeniu do UFC nauczył się języka angielskiego[53]. Jego fundacja prowadzi pierwszy klub MMA w Kamerunie, którego celem jest zapewnienie młodym ludziom miejsca do treningu[54][55].
W kwietniu 2024 roku poinformował w mediach społecznościowych o śmierci swojego 15-miesięcznego synka Kobe[56][57]. Przyczyną jego śmierci była wada rozwojowa mózgu[58].
Remove ads
Osiągnięcia
Mieszane sztuki walki
- 100% Fight
- 2014: Zwycięzca turnieju 100% Fight w wadze ciężkiej.
- Bleacher Report
- 2017: Nokaut roku vs. Alistair Overeem[59]
- ESPN
- 2017: Nokaut roku vs. Alistair Overeem[60]
- Pundit Arena
- 2017: Nokaut roku vs. Alistair Overeem[61]
- MMA Fighting / SB Nation
- 2017: Nokaut roku vs. Alistair Overeem[62]
- 2017: Przełomowy zawodnik roku[63]
- MMAjunkie.com
- 2017: Nokaut roku vs. Alistair Overeem[64]
- 2021: Nokaut miesiąca marzec vs. Stipe Miocic[65]
- MMADNA.nl
- 2017: Nokaut roku[66]
- World MMA Awards
- 2017: Nokaut roku vs. Alistair Overeem na UFC 218[67]
Remove ads
Lista zawodowych walk w MMA
Podsumowanie
Perspektywa
Remove ads
Lista zawodowych walk w boksie
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads