Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Florence Moltrop Kelley (ur. 12 września 1859 w Filadelfii, zm. 17 lutego 1932 tamże) – amerykańska reformatorka społeczna, polityczka. Aktywnie działała przeciwko fabrykom wyzyskującym pracowników (ang. sweatshop) i na rzecz płacy minimalnej, ośmiogodzinnego dnia pracy[1] oraz praw dzieci[2].
Pełne imię i nazwisko |
Florence Moltrop Kelley |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
12 września 1859 |
Data i miejsce śmierci |
17 lutego 193 |
Małżeństwo |
Lazare Wischnewetzky |
Urodziła się jako córka Williama D. Kelleya i Caroline Bartram Bonsall[3][4]. Jej ojciec był abolicjonistą, jednym z założycieli Partii Republikańskiej, sędzią i wieloletnim członkiem Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych[5].
Na Kelley największy wpływ miał jej ojciec, co sama stwierdziła: „Zawdzięczam mu wszystko, czego kiedykolwiek byłem w stanie się nauczyć”. Przez wszystkie jej wczesne lata czytał jej książki, w których pojawiały się wątki o pracy dzieci. Nawet w wieku 10 lat ojciec uczył ją o swojej pracy[3][4].
W 1882 rozpoczęła naukę na Uniwersytecie Cornell[3][4], gdzie należała do Phi Beta Kappa Society[6]. Napisała pracę magisterską na temat dzieci z ubogich rodzin. Temat został zainspirowany naukami jej ojca. Była jedną z pierwszych kobiet, które ukończyły Cornell[5].
Chociaż Kelley pragnęła studiować prawo na Uniwersytecie Pensylwanii, odmówiono jej przyjęcia ze względu na płeć[3][4]. W międzyczasie uczęszczała na zajęcia wieczorowe w New Century Guild for Working Women. Później uczyła się na Uniwersytecie w Zurychu, pierwszym europejskim uniwersytecie przyznający stopnie naukowe kobietom, i dołączyła do grupy studentów opowiadających się za socjalizmem[6].
W 1894 uzyskała również tytuł magistra prawa w Northwestern University School of Law[6]. Dzięki temu mogła założyć szkołę dla pracujących dziewcząt w Pensylwanii[3][4].
Była członkinią Intercollegiate Socialist Society, działaczką na rzecz praw wyborczych kobiet i praw obywatelskich Afroamerykanów. Była zwolenniczką Karola Marksa i znajomą Fryderyka Engelsa[7]. Jej tłumaczenie z 1885 dzieła Położenie klasy robotniczej w Anglii na język angielski zostało opublikowane za zgodą Engelsa w 1887 pod jej nazwiskiem po mężu „Mrs. F. Kelley Wischnewetzky”[8] i jest używane do dziś[9][10][11]. W 1889 opublikowała broszurę Our Toiling Children[12].
Po studiach pomagała w założeniu oddziału New Century Guild w Filadelfii, wraz z Gabrielle D. Clements i pod przewodnictwem Elizy Sproat Turner. Szkoła prowadziła zajęcia i programy mające na celu pomóc pracującym kobietom[13]. Sama Kelley uczyła tam zajęć wieczorowych[6].
W latach 1891-1899 należała do Hull House. Zapewniło jej to sieć kontaktów z innymi organizacjami społecznymi i możliwość dążenia do promowania praw pracujących kobiet i dzieci. Podczas pobytu w Hull House, Kelley nawiązała więź z Jane Addams i Julią Lathrop, które pracowały razem jako główne reformatorki ruchu pracowniczego. Wszystkie trzy kobiety pochodziły z wyższej klasy średniej i miały aktywnych politycznie ojców[14]. Zaprzyjaźniła się również z Grace i Edith Abbott, a także z Alice Hamilton, zawodową lekarką specjalizującą się w zapobieganiu chorobom zawodowym[15]. Kelley współpracowała z Chicago Women's Club pod patronatem Jane Addams, zakładając Biuro Pracy Kobiet w Hull House. Jako organizacja, Hull House zapewniło jej możliwość ominięcia organizacji męskich w celu kontynuowania aktywizmu społecznego na rzecz kobiet, którym w tamtym czasie odmawiano udziału w formalnej polityce. Uważa się, że zapoczątkowała ruch feminizmu na rzecz sprawiedliwości społecznej[16][17].
Kelley wspierała lub kierowała wieloma organizacjami społecznymi, m.in.: National Child Labor Committee, National Consumers League, National Conference of Social Workers[18], Amerykańskie Towarzystwo Socjologiczne, National American Woman Suffrage Association, NAACP[19], Międzynarodowa Liga Kobiet na rzecz Pokoju i Wolności[6], Intercollegiate Socialist Society.
Na prośbę Williama English Wallinga i Mary White Ovington Kelley została członkiem założycielem NAACP. Jako członek zarządu należała do komisji ds. nominacji, budżetu, federalnej pomocy dla edukacji, przeciwdziałania linczom i nierówności wydatków na fundusze szkolne. Według W.E.B. Du Bois, Kelley była dobrze znana z zadawania konkretnych pytań w celu znalezienia sposobu działania[19].
Po premierze Narodziny narodu Kelley i inni liderzy NAACP demonstrowali w wielu miastach przeciwko filmowi, który przedstawiał rasistowską interpretację historii osób czarnoskórych w Stanach Zjednocznych. W 1923 Kelley walczyła o przyjęcie Krajowego Stowarzyszenia Kobiet Kolorowych jako członków Wspólnego Komitetu Kongresowego Kobiet, który powstał w 1920. Udało jej się to w styczniu 1924[19].
Od 1899 do 1926 mieszkała w domu osiedlowym Henry Street w Nowym Jorku. Stamtąd pełniła funkcję Sekretarza Generalnego National Consumers League, która sprzeciwiała się wyzyskowi pracowników[20]. Wykorzystała swoje kierownictwo do podniesienia świadomości społecznej i uchwalenia ustawodawstwa stanowego w celu ochrony pracowników, przede wszystkim kobiet i dzieci[6]. Consumers' League ustanowiła Kodeks Norm, który służył do podnoszenia płac, skracania godzin pracy i wymagał minimalnej liczby urządzeń sanitarnych[15]. Kelley wykorzystała NCL do zajęcia się własnymi politykami, takimi jak lokalne godziny pracy i płace kobiet, poprzez zbieranie danych i aktywizm[16]. Kelley była również mentorką młodszych aktywistów, takich jak Mary van Kleeck, która krótko pracowała dla Consumers League[21].
Dzięki jej staraniom powstało 64 oddziałów Ligi Konsumentów[22]. Często występowała jako przedstawicielka w kontaktach z ustawodawcami stanowymi i rozszerzała sieć NCL poprzez kluby kobiece. Aktywnie działała na rzecz ośmiogodzinnego dnia pracy. W 1907 zaangażowała się w sprawę Sądu Najwyższego Muller v. Oregon, będącą próbą uchylenia ograniczeń dotyczących godzin, w których kobiety mogły pracować w zawodach niestwarzających zagrożenia[20].
Lobbowała w Kongresie Stanów Zjednoczonych za uchwaleniem ustawy Keating-Owen Child Labor Act z 1916, która zakazała sprzedaży produktów wytwarzanych w fabrykach zatrudniających dzieci w wieku do trzynastu lat. W 1919 była członkinią-założycielką Międzynarodowej Ligi Kobiet na rzecz Pokoju i Wolności i przez kilka lat pełniła funkcję wiceprezes National American Woman Suffrage Association[23].
Zmarła 17 lutego 1932 w dzielnicy Germantown w Filadelfii. Została pochowana na cmentarzu Laurel Hill w Filadelfii[23].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.