Filippo Cortesi

Filippo Cortesi (ur. 8 października 1876 w Alia, zm. 1 lutego 1947) – włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, tytularny arcybiskup Syrakuz.

Filippo Cortesi

arcybiskup tytularny Syrakuz
Stanisław Gall, Filippo Cortesi, Józef Gawlina (1937)
Data i miejsce urodzenia	8 października 1876 Alia
Data i miejsce śmierci	1 lutego 1947 Rzym
Nuncjusz apostolski w Polsce
Okres sprawowania	1936-12-24 24 grudnia 1936(dts) - 1947-02-01T00:00:00.001 1 lutego 1947(dts)
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	13 czerwca 1921
Sakra biskupia	21 sierpnia 1921

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	21 sierpnia 1921
Konsekrator	Antonio Vico
Współkonsekratorzy	Pietro Fumasoni Biondi Sebastião Leite de Vasconcellos
Konsekrowani biskupi Miguel Antonio Mejía 21 października 1923 Lucas Guillermo Castillo Hernández 21 października 1923 Francisco Antonio Granadillo 21 października 1923 Tomás Antonio Sanmiguel Díaz 21 października 1923 César Angel Vigiani 6 lipca 1924 Abel Isidoro Antezana y Rojas 15 marca 1925 Julio Garret 15 marca 1925 Ramón Font y Farrés 15 marca 1925 Cleto Loayza Gumiel 15 marca 1925 Auguste Sieffert 15 marca 1925 Enrique María Dubuc Moreno 15 sierpnia 1926 José María Bottaro y Hers 5 grudnia 1926 Fermín Emilio Lafitte 16 października 1927 Audino Rodríguez y Olmos 16 października 1927 Julián Pedro Martínez 16 października 1927 Pedro Dionisio Tibiletti 23 czerwca 1929 Miguel Paternain 21 lipca 1929 Agustín Barrere 3 sierpnia 1930 Agustín Rodríguez 15 maja 1932 Emilio Sosa Gaona 15 maja 1932 Vicente Peira 21 grudnia 1932 Nicolás Fasolino 21 grudnia 1932 Roberto José Tavella 17 lutego 1935 Carlos Francisco Hanlon 17 lutego 1935 Nicolás Esandi 17 lutego 1935 Enrique José Mühn 17 lutego 1935 Leandro Bautista Astelarra 3 marca 1935 Zenobio Lorenzo Guilland 3 marca 1935 Antonio Caggiano 17 marca 1935 Alfredo Viola 23 sierpnia 1936 Antonio María Barbieri 8 listopada 1936 Czesław Kaczmarek 4 września 1938

Życiorys

Święcenia kapłańskie otrzymał 18 grudnia 1899, sakrę biskupią 21 sierpnia 1921. W latach 1926–1936 był nuncjuszem apostolskim w Argentynie. Udzielił święceń biskupich m.in. przyszłym kardynałom: Nicolasowi Fasolino i Antonio Caggiano oraz polskiemu duchownemu Czesławowi Kaczmarkowi.

Od 1936 był nuncjuszem apostolskim w Polsce. Jednocześnie pełnił funkcję dziekana korpusu dyplomatycznego^[1]. Pracował w Polsce do wybuchu II wojny światowej w 1939, kiedy został zmuszony do opuszczenia kraju. Wobec braku następcy w okresie powojennym, tytuł nuncjusza zachował do śmierci.