Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliks Józef Strzelecki herbu Oksza (ur. 1 czerwca 1823 w Goleszowie, zm. 9 września 1883 we Lwowie) – fizyk, profesor i rektor Szkoły Politechnicznej we Lwowie, działacz społeczny
 fotografia Józefa Edera z 1881 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk przyrodniczych | |
| Specjalność: fizyka | |
| Alma Mater |
Uniwersytet Wiedeński (1848) Uniwersytet Lwowski (1849) |
| Doktorat | |
| W latach 1849–1856 nauczyciel fizyki w gimnazjum we Lwowie. W latach 1856–1882 profesor fizyki w Szkole Politechnicznej we Lwowie | |
| Dyrektor i Rektor Akademii Technicznej we Lwowie | |
| Okres spraw. | |
| Dziekan Wydziału Budownictwa Szkoły Politechnicznej we Lwowie | |
| Okres spraw. | |
Ukończył gimnazjum w Tarnowie (1842)[1]. Studiował prawo (1842–1843) a następnie w latach 1843–1848 fizykę i matematykę na uniwersytecie w Wiedniu. Doktorat filozofii w zakresie fizyki uzyskał na uniw. we Lwowie (1849)[1]. Początkowo pracował jako nauczyciel fizyki w II Gimnazjum im. Franciszka Józefa I we Lwowie (1849–1856)[1]. Następnie od 1856 był profesorem Akademii Technicznej we Lwowie[a][2], od marca tego roku kierował Katedrą Fizyki Ogólnej i Technicznej, gdzie wykładał fizykę doświadczalną. W pracy naukowej zajmował się zagadnieniami optyki oraz podstawami termodynamiki, m.in. podał dowód matematyczny powstawania w zwierciadłach obrazów pod danym kątem. Prowadził także badania fizyczne powietrza we Lwowie[1].
Dyrektor (1871) a następnie pierwszy rektor (1872–1874) a w latach 1874–1875 prorektor Akademii Technicznej we Lwowie[3][4]. Przyczynił się do rozwoju i unowocześnienia uczelni, w której wprowadził polski język wykładowy. Za jego rządów powołano osiem nowych katedr, wprowadzono trzy kierunki kształcenia (inżynierię, architekturę i chemię techniczną). Doprowadził także do zrównania płac naukowców na uczelni z uniwersyteckimi[1]. Po przekształceniu w 1877 uczelni w Szkołę Politechniczną, w latach 1878–1880 był dziekanem Wydziału Budownictwa[4]. Od 16 listopada 1867 członek Towarzystwa Naukowego Krakowskiego[5]. Od 1873 członek czynny Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Akademii Umiejętności w Krakowie. Był członkiem korespondentem Academie des Sciences w Paryżu. W 1882 z powodu choroby przeszedł na emeryturę. Jego uczniem był Łukasz Bodaszewski[1].
Czynnie uczestniczył w życiu społecznym i politycznym Lwowa i Galicji. Radny miasta Lwowa, prezes jej Sekcji V, zajmującej się oświatą i wychowaniem. Był kuratorem studenckiego Towarzystwa Bratniej Pomocy (1867–1882)[6]. Propagator nauk ścisłych – przyczynił się do szerszego nauczania przedmiotów ścisłych w gimnazjach galicyjskich oraz do utworzenia kursów pedagogicznych dla kobiet we Lwowie. Członek i działacz Towarzystwa Pedagogicznego we Lwowie w którym był członkiem zarządu (1868), wiceprezesem (1869–1870) i prezesem (1870–1872)[1]. W latach 1870–1873 prezes Towarzystwa dla Pielęgnowania i Rozpowszechniania Wiadomości Technicznych, Przemysłowych i Przyrodniczych[1]. Członek i działacz Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego[7]. Członek Komitetu GTG (30 stycznia 1866 – 16 lutego 1868, 28 czerwca 1870 – 25 czerwca 1872)[8].
Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[9].
Od 1872 członek honorowy Towarzystwa Pedagogicznego we Lwowie. Od 1875 członek honorowy Towarzystwa Bratniej Pomocy we Lwowie[6]. Po przejściu na emeryturę w 1882 przyznano mu dożywotnią pensję profesorską i honorowy tytuł radcy dworu[1].
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, syn powstańca listopadowego Kazimierza i Marianny z Czerskich. Ożenił się z Salomeą z Hupków. Mieli córkę Stanisławę Stefanię (1858–1909) żonę architekta Ludwika Ramułta (1857–1929)[1][10].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.