Ewald Dytko

Edward Jan Dytko (ur. 18 października 1914 w Załężu jako Ewald Jan Dyttko^[1], zm. 12 czerwca 1993 w Katowicach) – polski piłkarz, zawodnik Dębu Katowice i 1. FC Katowice, uczestnik Letnich Igrzysk Olimpijskich 1936 oraz Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 1938.

Edward Dytko

Pełne imię i nazwisko	Edward Jan Dytko
Imię i nazwisko przy narodzeniu	Ewald Jan Dyttko
Data i miejsce urodzenia	18 października 1914 Załęże
Data i miejsce śmierci	12 czerwca 1993 Katowice
Wzrost	169 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub Naprzód 1912 Załęże
Kariera seniorska[infobox 1]
Lata Klub Wyst. Gole 1930–1939 Dąb Katowice 1937 TS Mościska 1939–1942 1. FC Kattowitz 1942–1943 TuS Neuendorf 1945 WMKS Katowice 1945–1950 Baildon Katowice 1950 Związkowiec Pszczyna
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1935–1939 Polska 22 (0) 1936 Polska IO 3 (0[uwaga 1]) W sumie: 25 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna Baildon Katowice Górnik Sośnica CKS Czeladź Ruch Radzionków BBTS Bielsko-Biała Górnik Brzeszcze Dąb Katowice Naprzód Janów Pogoń Łaziska
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Życiorys

Kariera międzywojenna

Urodził się 18 października 1914 roku w Załężu^[2][1][3], a jego rodzicami byli Jan i Wiktoria Guzek. W latach 1928–1929 i 1933–1939 był pracownikiem huty „Baildon”, a w latach 1930–1932 KWK „Eminencja” (późniejszy „Gottwald”)^[3]. Karierę sportową rozpoczął w Naprzodzie „1912” Załęże^[2]. W latach 1930–1939 grał w Dębie Katowice, którego był wychowankiem i z którym w 1936 roku awansował do I ligi^[1]. W latach 1935–1939 był reprezentantem Polski w piłce nożnej. Zadebiutował w meczu z Jugosławią 18 sierpnia 1935 roku w Katowicach. W reprezentacji rozegrał 22 spotkania. Na MŚ 1938 zagrał jeden pełny mecz – z Brazylią (5:6 dla Brazylii), lecz nie zdobył gola^[4]. Ostatnie spotkanie w reprezentacji rozegrał 27 sierpnia 1939 roku w Warszawie w zwycięskim meczu z Węgrami (4:2)^[5].

Okres wojenny

W czasie II wojny światowej Dytko został wciągnięty na volkslistę i grał najpierw w niemieckim klubie 1. FC Kattowitz^[4]. W 1942 roku został żołnierzem Wehrmachtu, ale przez jeden sezon mógł grać dla TuS Neuendorf. W latach 1942–1943 stacjonował w Koblencji. W 1944 roku został przerzucony na teren Grecji. W kwietniu 1945 roku zdezerterował i trafił do niewoli amerykańskiej^[4].

Okres powojenny

W czerwcu 1945 roku powrócił do Polski i zamieszkał w Katowicach. Do 1950 kontynuował karierę w klubie Baildon^[4].

Po aktywnej karierze piłkarskiej był trenerem kilku klubów na Górnym Śląsku. Szkolił piłkarzy: Ruchu Radzionków, Walcowni Czechowice, RKS Bielsko, Sośnicy Gliwice, CKS Czeladź, Naprzodu Łaziska Górne, Dębu Katowice i GKS Katowice. Z zawodu był hutnikiem. Pracował w hucie „Baildon” w Katowicach, Hucie Łaziska w Łaziskach Górnych oraz krótko w kopalni „Eminencja” w Katowicach^[4].

Zmarł 13 czerwca 1993 roku w Katowicach i został pochowany na cmentarzu parafii św. Jana i Pawła Męczenników w Katowicach (sek.10, rz.04, kw.32)^[4].

Grób Ewalda Dytki na cmentarzu w Katowicach-Dębie

Uwagi

1. Mecz z Norwegią w ramach IO 1936 wliczono do powyższej kategorii A.

Przypisy

1. Jacek Kurek: Piłkarze wyklęci - Edward Dytko (Ewald Dyttko). slzpn.pl, 2020-06-14. [dostęp 2023-11-28]. (pol.).
2. Antoni Steuer: Leksykon załęski. D. www.mhk.katowice.pl, 2023-11-17. [dostęp 2023-11-26]. (pol.).
3. Polski Komitet Olimpijski: Eward Dytko d. Ewald Oskar (1914-1993). olimpijski.pl. [dostęp 2023-11-28]. (pol.).
4. Wryk 2015 ↓, s. 206.
5. Historia Polskiej Piłki Nożnej: Ewald Dytko - profil Reprezentanta Polski. www.hppn.pl. [dostęp 2023-11-28]. (pol.).

Bibliografia

• Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 206. ISBN 978-83-64864-22-3.
• Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017