polski pilot wojskowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Pniewski (ur. 13 stycznia 1923 w Łukowie, zm. 1 listopada 2001 w Gdyni) – podpułkownik pilot Wojska Polskiego.
 podpułkownik pilot | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1945–1952, 1957–? |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
3 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
.jpg)
W czasie wojny był żołnierzem Armii Krajowej. 1 stycznia 1945 roku został przyjęty do „Szkoły Orląt” w Dęblinie. Ukończył ją w 1946 roku. Służył na kolejnych stanowiskach w różnych pododdziałach lotniczych, np. w 1948 roku, pilot w 3. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego[1]. 17 lipca 1952 roku mjr Eugeniusz Pniewski oblatał pierwszy egzemplarz, będący kopią dostarczonego do WSK Mielec radzieckiego wzorca MiG-15[2]. W roku 1952 został przeniesiony do rezerwy. W roku 1957 został przywrócony do służby w lotnictwie. Od lutego 1958 był zastępcą komendanta Oficerskiej Szkoły Lotniczej, a od sierpnia 1959 do czerwca 1963 komendantem[3]. Od roku 1963 służył w 11 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego. W 1967 roku został przeniesiony do pracy poza wojskiem. Pełnił funkcję kierownika[4] i wiceprezesa zarządu Aeroklubu Gliwickiego w Gliwicach. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Gdyni. Zmarł 1 listopada 2001 roku w Gdyni.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
