Erik Erikson

Erik Homburger Erikson (ur. 15 czerwca 1902 we Frankfurcie n. Menem, zm. 12 maja 1994 w Harwich) – amerykański psychoanalityk i psycholog rozwoju człowieka duńskiego pochodzenia^[1].

Erik Homburger Erikson

Państwo działania	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	15 czerwca 1902 Frankfurcie n. Menem
Data i miejsce śmierci	12 maja 1994 Harwich
Specjalność: psychoanalityk, psycholog rozwoju człowieka
Alma Mater	Wiedeński Instytut Psychoanalityczny

W 1933 roku ukończył Wiedeński Instytut Psychoanalityczny. Od 1939 roku wykładał na Uniwersytecie Kalifornijskim, następnie od roku 1951 na uniwersytecie w Pittsburgu, a w latach 1960–1970 na Uniwersytecie Harvarda^[1].

Twórca teorii rozwoju psychospołecznego. Był uczniem Anny Freud, córki Zygmunta Freuda. Zaliczany jest do „neofreudystów”. Stworzył swoją teorię, którą zaliczono do podstaw psychoanalizy. Kładł w niej nacisk na rozwiązywanie kryzysów rozwojowych, pojawiających się w życiu każdego człowieka. Według Erika Eriksona człowiek przeżywa osiem kryzysów rozwojowych od wczesnego dzieciństwa do późnej starości. Ich rozwiązanie decyduje o konstrukcji osobowości człowieka. Swoją teorię przedstawił w książce Dzieciństwo i społeczeństwo (1963)^[1].

Napisał psychobiografie Marcina Lutra Young man Luther (1958)^[2] oraz Mahatmy Gandhiego Ghandi’s truth (1969)^[3] oparte na koncepcjach psychoanalizy^[1].

Dzieła wydane po polsku

• Dopełniony cykl życia
• Dzieciństwo i społeczeństwo
• Tożsamość a cykl życia