Loading AI tools
Oficer Wojska Polskiego, amerykański ochotnik biorący udział w wojnie polsko-bolszewickiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elliot William Chess (ur. 25 grudnia 1899 w El Paso, zm. 27 grudnia 1962 tamże) – porucznik pilot Wojska Polskiego. Amerykański ochotnik, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. Autor godła 7. eskadry myśliwskiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Syn Louisa i May Chess. Ukończył liceum w El Paso, następnie rozpoczął naukę w Texas State School of Mines and Metallurgy[1]. W 1917 roku wstąpił do Szkoły Lotniczej w Toronto, po jej ukończeniu w marcu 1918 roku został przetransportowany do Wielkiej Brytanii, a następnie został skierowany do jednostki bojowej Royal Flying Corps we Francji. W czasie służby wykonał 60 lotów bojowych[2].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Europie. Od znajomych amerykańskich lotników dowiedział się o formowaniu w Wojsku Polskim jednostki lotniczej złożonej z Amerykanów i zgłosił się do służby w polskim lotnictwie. Do Polski przybył w październiku 1919 roku i został przydzielony do 7. eskadry myśliwskiej (7. em)[3], gdzie latał w kluczu dowodzonym przez Edwarda Corsiego. Był najmłodszym spośród amerykańskich ochotników[4]. W listopadzie 1919 roku opracował projekt graficzny odznaki 7. eskadry myśliwskiej, który łączący symboliczne elementy służby wojskowej Tadeusza Kościuszki w kraju i za granicą. Znak ten został oficjalnie przyjęty jako godło eskadry i był malowany na samolotach 7. em do końca jej istnienia[5]. W czasie II wojny światowej na bazie tej odznaki opracowano godło dywizjonu 303 w Polskich Siłach Powietrznych na Zachodzie. Obecnie ta odznaka jest używana jako godło lotnicze 23. Bazy Lotnictwa Taktycznego w Mińsku Mazowieckim[6].
Był lotnikiem doświadczonym i odważnym, czego dał liczne dowody podczas wojny polsko-bolszewickiej. 28 stycznia 1920 roku, pomimo trudnych warunków pogodowych, dostarczył polskim oddziałom w Tarnopolu ważny meldunek. W wykonaniu tego zadania nie przeszkodziły mu dwie kraksy, w których rozbił dwa samoloty[7].
27 maja 1920 roku przeprowadził rozpoznanie na trasie Taraszcza – Olszanica, podczas którego atakował z niskiej wysokości oddziały Armii Czerwonej[8]. Jego samolot został uszkodzony ogniem broni przeciwlotniczej nieprzyjaciela, co na cztery dni wyłączyło go z lotów bojowych. Pozbawiony możliwości latania pracował w tym czasie przy zaopatrywaniu eskadry w potrzebny sprzęt i zaopatrzenie. W nocy z 30 na 31 maja, wspólne z mjr. Cedrikiem Fauntem le Royem, brał udział w całonocnym rozładowywaniu transportów kolejowych[9]. Rankiem 31 maja, po naprawieniu maszyny, wystartował na zadanie wsparcia z powietrza polskich oddziałów walczących na linii Lipaniec – Nowochwastów. Podczas tego lotu został ranny w nogę[10]. Szybko powrócił do latania bojowego i już 16 lipca brał udział w nalotach na kolumny kawalerii nieprzyjaciela[11].
Jedenastego sierpnia 1920 roku, w parze z Edwardem Corsim, atakował konnicę Armii Czerwonej na wschód od Korczowa[12]. Następnie brał udział w obronie Lwowa, podczas której atakował z niskiej wysokości oddziały wroga[13]. Walki były bardzo intensywne, piloci wykonywali po kilka lotów bojowych dziennie, np. 16 sierpnia Chess startował do walki czterokrotnie[14].
Drugiego października, wraz z innymi lotnikami 7. em, na lotnisku Lewandówka został odznaczony przez generała Stanisława Hallera Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari[15]. 20 października 1920 roku otrzymał prawo noszenia odznaki pilota na czas służby w polskim lotnictwie[16]. 10 maja 1921 roku, wraz z innymi amerykańskimi pilotami latającymi w 7. em, został przyjęty w Belwederze przez marszałka Józefa Piłsudskiego i odznaczony Krzyżem Walecznych[17]. 11 listopada 1928 roku otrzymał prawo do noszenia Polowej Odznaki Pilota[18].
Podczas służby w 7. em udało mu się dokonać ulepszenia mechanizmu synchronizatora karabinów maszynowych w myśliwcach Albatros D.III, co podniosło ich szybkostrzelność dwukrotnie[19]. Ponadto zmodyfikował też stateczniki używanych bomb lotniczych, tak że podczas ich zrzucania wydawały „wrzeszczące” dźwięki, budzące popłoch w szeregach nieprzyjaciela[2].
Po zakończeniu działań wojennych został zdemobilizowany i 2 maja 1923 roku zwolniony ze służby kontraktowej w Wojsku Polskim[20]. Powrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie rozpoczął pracę jako dziennikarz w lokalnej gazecie „El Paso Times”. Pod koniec lat dwudziestych przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie rozpoczął karierę literacką. Na podstawie swych doświadczeń pisał artykuły i opowiadania, m.in. o tematyce lotniczej. W 1941 roku wydał swą jedyną powieść Walk away from ‘em. W czasie II wojny światowej służył jako pilot transportowy w Ninth Air Force[1]. 3 czerwca 1944 roku został zaproszony do Dywizjonu 303. Podczas oficjalnej uroczystości został udekorowany, jako były członek 7 Eskadry Myśliwskiej, Bojową Odznaką Kościuszkowską Honorową[21]. Zmarł na zawał serca 27 grudnia 1962 roku w El Paso[1].
Za swą służbę w lotnictwie polskim został odznaczony[2][22]:
W 1930 roku poślubił Jean Townley Wallace, z którą rozwiódł się po kilku latach małżeństwa[1]. W 1946 roku związał się z Elaine Gottlieb, z którą miał córkę Nolę[23].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.svg){kind=small}
