Elektroda chlorosrebrowa

Elektroda chlorosrebrowa – rodzaj elektrody stosowanej jako elektroda odniesienia w pomiarach elektrochemicznych. Zbudowana z metalicznego srebra (w formie drutu lub płytki) pokrytego warstwą chlorku srebra (AgCl), zanurzonego w nasyconym roztworze chlorku potasu (KCl). Jej potencjał standardowy związany z reakcją elektrodową:

Wzorcowa elektroda chlorosrebrowa

ΑgCl + e⁻ → Ag⁰ + Cl⁻

w temperaturze 25 °C wynosi +0,22 V dla stężenia jonów chlorkowych równych 1M.

Elektroda chlorosrebrowa jest elektrodą drugiego rodzaju.

Zastosowanie w podwyższonej temperaturze

Odpowiednio skonstruowana ciśnieniowa elektroda chlorosrebrowa może być stosowna w temperaturach do 300 °C. Potencjał standardowy tej elektrody (tzn. potencjał gdy aktywność jonu chlorkowego wynosi 1 mol/kg) jest funkcją temperatury^[1]:

Zależność temperaturowa potencjału standardowego elektrody chlorosrebrowej

Temperatura	Potencjał Eo
°C	V, względem standardowej elektrody wodorowej w tej samej temperaturze
25	0,22233
60	0,1968
125	0,1330
150	0,1032
175	0,0708
200	0,0348
225	−0,0051
250	−0,054
275	−0,090

Bard i współpr. podali następujące równanie pozwalające wyliczyć potencjał standardowy elektrody chlorosrebrowej w zakresie 0–95 °C^[2]:

E^o(V) = 0,23695 − 4,8564x10⁻⁴t − 3,4205x10⁻⁶t² − 5,869 x 10⁻⁹t³

gdzie t to temperatura w °C

Poprawiona zależność dla wyższych temperatur, która odzwierciedla dane z tabeli powyżej wyrażona jest wzorem^[3]:

E^o(V) = 0,23755 − 5,3783x10⁻⁴t − 2,3728x10⁻⁶t² − 2,2671x10⁻⁴(t+273) dla 25 < t < 275 °C.

Ekstrapolacja do 300 °C daje E^o = −0,138 V.