Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Elżbieta Witek
polska polityk, marszałek Sejmu VIII i IX Kadencji Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
ⓘ z domu Zbanuch (ur. 17 grudnia 1957 w Jaworze) – polska polityczka i nauczycielka, z wykształcenia historyczka. Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej VIII i IX kadencji (2019–2023).
Remove ads
Posłanka na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji (od 2005), rzecznik prasowy rządu RP (2015–2016), minister-członek Rady Ministrów i szefowa gabinetu politycznego premiera w rządach Beaty Szydło oraz Mateusza Morawieckiego (2015–2017), minister spraw wewnętrznych i administracji w pierwszym rządzie Mateusza Morawieckiego (2019), wiceprezes Prawa i Sprawiedliwości (od 2024).
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Wykształcenie i działalność zawodowa
W 1980 ukończyła studia magisterskie na kierunku historia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 1996 studia podyplomowe w zakresie wiedzy o Unii Europejskiej w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego.
Od 1980 do 2006 pracowała w Jaworze jako nauczycielka; od 1991 pełniła funkcję dyrektora w Szkole Podstawowej nr 2 w Jaworze, a później w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Jaworze. Przez cztery lata była ławnikiem w sądzie pracy[1]. W latach 2004–2008 pełniła funkcję wiceprezesa jaworskiego Klubu Sportowego „Olimpia”[2].
Działalność polityczna (do 2019)
W 1980 została członkiem NSZZ „Solidarność”. W 1982 za działalność opozycyjną została tymczasowo aresztowana na trzy miesiące. Na początku lat 90. należała do Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna[3]. W wyborach samorządowych w 1998 bez powodzenia ubiegała się o mandat radnej Jawora z listy Ligi Jaworskiej[4]. Od 2002 do 2005 zasiadała w jaworskiej radzie miejskiej[5], w 2002 bezskutecznie kandydowała na urząd burmistrza[6].
Z listy Prawa i Sprawiedliwości w wyborach parlamentarnych w 2001 bez powodzenia kandydowała do Sejmu, a w wyborach w 2005 została wybrana do Sejmu V kadencji w okręgu legnickim. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskała mandat poselski, otrzymując 9666 głosów. W wyborach w 2011 została wybrana po raz kolejny, otrzymując 9381 głosów[7].
W listopadzie 2011 została wybrana przez radę polityczną PiS w skład komitetu politycznego swojego ugrupowania[8]. W lipcu 2015 objęła funkcję rzecznika prasowego PiS[9]. W wyborach w tym samym roku została znów wybrana do Sejmu, otrzymując 22 168 głosów[10].
16 listopada 2015 powołana na ministra bez teki w rządzie Beaty Szydło[11]. Objęła także funkcje szefa gabinetu politycznego premiera oraz rzecznika prasowego Rady Ministrów[12]. Funkcję rzecznika sprawowała do 8 stycznia 2016, zastąpił ją Rafał Bochenek[13]. 11 grudnia 2017 objęła stanowisko ministra bez teki w nowo utworzonym rządzie Mateusza Morawieckiego[14]. 18 grudnia 2017 została odwołana ze składu Rady Ministrów[15].
4 czerwca 2019 powróciła do rządu Mateusza Morawieckiego, została tego dnia powołana na urząd ministra spraw wewnętrznych i administracji[16]. W tym samym miesiącu prezydent powołał ją w skład Rady Dialogu Społecznego[17].
Marszałek Sejmu (2019–2023)
9 sierpnia 2019 została odwołana ze składu Rady Ministrów[18] w związku z wysunięciem jej kandydatury na urząd marszałka Sejmu[19][20]. Tego samego dnia została wybrana na to stanowisko, otrzymując 245 głosów[21].
W październikowych wyborach parlamentarnych uzyskała poselską reelekcję, zdobywając 46 171 głosów[22]. 12 listopada 2019 na pierwszym posiedzeniu Sejmu IX kadencji została wybrana na marszałka Sejmu, otrzymując 314 głosów[23].
11 sierpnia 2021 jako Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Elżbieta Witek zarządziła głosowanie nad reasumpcją głosowania o odroczenie posiedzenia, podczas którego procedowany był wniosek grupy posłów PiS, zakładający budzące społeczne kontrowersje zmiany w ustawie o radiofonii i telewizji (przeciw projektowi nowelizacji ustawy wystąpiło kilkadziesiąt tysięcy osób, a protesty przeciwników nowelizacji były masowe)[24]. Wniosek o odroczenie posiedzenia podczas pierwszego głosowania poparli wyłącznie posłowie i posłanki macierzystego klubu parlamentarnego Witek oraz dwóch posłów niezależnych (Prawo i Sprawiedliwość owe głosowanie przegrało)[25]. Decyzja Elżbiety Witek była szeroko komentowana przez polskie media[26][27], została negatywnie oceniona przez część środowiska dziennikarskiego[28], a część prawników uznała, że nie było podstaw do reasumpcji głosowania[29][30]. Urząd marszałka Sejmu pełniła do końca kadencji, tj. do 12 listopada 2023.
.jpg)
.jpg)
Działalność polityczna (od 2023)
W wyborach w 2023 ponownie została posłanką, uzyskując 89 172 głosy[51]. 13 listopada 2023 klub PiS ponownie zgłosił jej kandydaturę na stanowisko marszałka Sejmu, przegrała jednak z kandydatem Polski 2050 (z poparciem Polskiego Stronnictwa Ludowego, Koalicji Obywatelskiej, Konfederacji i Lewicy) Szymonem Hołownią stosunkiem głosów 193:265[52]. Tego samego dnia została zgłoszona przez klub PiS na wicemarszałka Sejmu. Uzyskała 203 głosy i nie została wybrana na tę funkcję[53].
Remove ads
Życie prywatne
Córka piekarza Floriana i krawcowej Eleonory. Od 1980 do jego śmierci w 2024 była żoną Stanisława Witka[54]. Mają dwie córki: wuefistkę Martę (ur. 1983) i przedszkolankę Gabrielę (ur. 1991)[55].
Odznaczenia
- 2013: Krzyż Wolności i Solidarności[56].
- 2022: Order Księcia Jarosława Mądrego (Ukraina)[57]
Wyniki wyborcze
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads