Edward Wawrzycki

Edward Wawrzycki (ur. 6 grudnia 1896 w Brzeźnicy, zm. 1 sierpnia 1920 pod Mielnikiem) – żołnierz armii austriackiej, Wojska Polskiego na Wschodzie, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Edward Wawrzycki

porucznik
Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1896 Brzeźnica
Data i miejsce śmierci	1 sierpnia 1920 pod Mielnikiem
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	5 Dywizja Strzelców Polskich 3 pułk piechoty Legionów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w rodzinie Stanisława i Wandy z Modliszewskich^[1]. Uczył się w c. k. Gimnazjum w Sanoku^[a]. W 1915 został wcielony do austro-węgierskiego 40 pułku piechoty i skierowany do szkoły oficerskiej w Bacinie. Awansowany na stopień chorążego ze starszeństwem z 1 lipca 1916 w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[2] i wysłany na front wschodni I wojny światowej. Tam trafił do niewoli rosyjskiej. Przetrzymywany był w obozach w Omsku i Pietropawłowsku^[1].

We wrześniu 1918 wstąpił do 5 Dywizji Strzelców Polskich ppłk. Waleriana Czumy. W lutymi marcu 1919 był kurierem Dowództwa WP na Syberii.

W 1919 został oficerem odrodzonego Wojska Polskiego. Na frontach wojny polsko-bolszewickiej walczył w szeregach 3 pułku piechoty Legionów. W sierpniu 1919 na czele trzech kompanii uderzył na tyły 2 pp nieprzyjaciela, rozbił go i otworzył polskiej grupie drogę na Mińsk. W grudniu awansował na stopień porucznika. W lipcu 1920 pod Ostrowiem, na północ od Mińska, jednym plutonem swej kompanii, wśród zamieszania wywołanego pojawieniem się nieprzyjaciela na tyłach baonu, zmusił wroga do odwrotu. 1 sierpnia tego roku poległ pod Mielnikiem, w trakcie walki „na bagnety” I batalionu o wyjście z okrążenia^[3][4][b]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[5].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 5555)
• Krzyż Walecznych^[1]
• Srebrny Medal Waleczności 2 klasy^[6]

Uwagi

1. Sprawozdanie 1914 ↓, s. 68, w roku szkolnym 1913/1914 ukończył V klasę.
2. Polak (red.) 1991 ↓, s. 157, wg autora utonął w Bugu pod Mielnikiem.

Przypisy

1. Polak (red.) 1991 ↓, s. 157.
2. Ranglisten 1918 ↓, s. 419, 580.
3. Czajkowski 1930 ↓, s. 37.
4. Lista strat 1934 ↓, s. 949.
5. Czajkowski 1930 ↓, s. 48.
6. Ranglisten 1918 ↓, s. 580.

Bibliografia

• XXXIII. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1913/14. Sanok: nakł. Funduszu Naukowego, 1914.
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
• Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Czesław Czajkowski: Zarys historii wojennej 3-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.