Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
King Kong w Edo[1][uwaga 1] (jap. 江戸に現れたキングコング: 変化の巻 Edo ni arawareta Kingu Kongu: Henge no maki; ang. King Kong Appears in Edo) – japoński film fantastycznonaukowy z 1938 roku, który wyreżyserował Sōya Kumagai. Film jest japońską wariacją oryginalnego filmu King Kong z 1933 w reżyserii Meriana C. Coopera oraz Ernesta Schoedsacka[2]. Współcześnie film uznaje się za zaginiony[3]
 Plakat filmu, opublikowany w jednym z numerów magazynu Kinema Junpo z 1938 roku. | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
18 marca 1938 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Reżyseria |
Sōya Kumagai |
| Scenariusz |
Daijō Aoyama |
| Główne role |
Eizaburo Matsumoto |
| Zdjęcia |
Yōzō Okuda |
| Dystrybucja |
Zenshō Cinema |
Edo ni arawareta Kingu Kongu: Henge no maki powstał bez wiedzy i zgody studia RKO Pictures, które zrealizowało film King Kong z 1933 roku, oraz było w posiadaniu praw autorskich do postaci King Konga, toteż film nie był wyświetlany poza Japonią[2][3].
Fabuła nie jest do końca znana. Bazując na plakacie, jaki został umieszczony w magazynie filmowym Kinema Junpo z 1938 roku, przypuszcza się, że skupia się ona na ataku King Konga na miasto Edo (dawna nazwa obecnej stolicy Japonii – Tokio), a więc jego akcja mogła rozgrywać w średniowiecznej Japonii[4]. Na zdjęciach widać samurajów, próbujących zmierzyć się z bestią[4]. Te jedyne zachowane do naszych czasów zdjęcia sugerują również, że w trakcie filmu potwór zmieniał swoje rozmiary: na jednym ze zdjęć był rozmiarów normalnego człowieka, na innym zaś był olbrzymem[2]. Potwór różni się znacznie od amerykańskiego pierwowzoru, czyli klasycznego wizerunku goryla. Kostium potwora przypomina połączenie cech małpy, człowieka i lwa[2]. Za jego stworzenie miał być odpowiedzialny Fuminori Ohashi, który później nadzorował prace nad kostiumem Godzilli przy filmie pt. Godzilla z 1954 roku[2][4]. Ohashi przyznał się do prac nad tym kostiumem podczas jednego z późniejszych wywiadów[4]. Podaje się także, że film inspirowany był niemieckim ekspresjonizmem, który najlepiej kojarzony jest z niemym filmem Roberta Wiene pod tytułem Gabinet doktora Caligari (niem. Das Cabinet des Dr. Caligari) z 1920 roku[2][4].
Zarówno Edo ni arawareta Kingu Kongu: Henge no maki, jak i wcześniejszy Wasei Kingu Kongu (jap. 和製キング・コング) z 1933 roku uważa się za pierwsze japońskie filmy z udziałem kaijū, czyli wielkich potworów, atakujących miasta[2][4][5].
Współcześnie obraz Edo ni arawareta Kingu Kongu: Henge no maki uznaje się za film zaginiony[3]. Do dzisiejszych czasów nie zachowała się żadna kopia tego filmu, jak również ani jeden kadr. Prawdopodobnie podobnie jak większość międzywojennej japońskiej kinematografii, tak i ten film został utracony na skutek zaniedbania, bądź w wyniku bombardowań Japonii podczas II wojny światowej[3]. Zachował się jedynie plakat promocyjny z magazynu Kinema Junpo. Przypuszcza się nawet, że film może być oszustwem[2][4].
James Rolfe na swoim kanale Cinemassacre umieścił zarówno Edo ni arawareta Kingu Kongu: Henge no maki, jak i Wasei Kingu Kongu na szczycie listy „10 zaginionych horrorów”, przed nim znalazł się Londyn po północy (ang. London After Midnight) z 1927 roku[6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
