Dziechcinka (potok)

Dziechcinka – potok, lewobrzeżny dopływ Wisły^[2] o długości 5,32 km^[3].

Dziechcinka

Ujście Dziechcinki do Wisły
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Lokalizacja	Beskid Śląski
Potok
Długość	5,32 km
Źródło
Miejsce	Stożek Mały i Cieślar
Wysokość	ok. 800–820 m n.p.m.[1]
Ujście
Recypient	Wisła
Miejsce	Dziechcinka
Wysokość	ok. 435 m n.p.m.[1]
Współrzędne	49°38′55″N 18°52′02″E
Położenie na mapie miasta Wisła ujście
Położenie na mapie Polski ujście
Położenie na mapie województwa śląskiego ujście
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego ujście

Potok płynie w Beskidzie Śląskim na terenie Wisły. Wypływa spod Małego Stożka i Cieślara. Główne źródła na północnym stoku Małego Stożka. Płynie w kierunku północno-wschodnim i wpada do Wisły w Wiśle Dziechcince, na tzw. „Oazie”. Jego dolina oddziela masyw Skalnitego (na północy) od ramienia Kobylej (na południu). Z większych dopływów można wymienić jedynie dwa lewostronne: potok z północnych stoków Cieślara (w osiedlu Jurzyków) oraz Potok Skalnity z południowo-wschodnich stoków Skalnitego (w dolnym biegu)^[1].

Nazwa, która brzmiała dawniej Dziechcin, wywodzi się prawdopodobnie od wyrabianego tu dawniej dziegciu, gwarowo zwanego na Śląsku Cieszyńskim dziecheć^[4].

Dolina Dziechcinki, połowa XX w.

Nad doliną potoku Dziechcinka, w jej dolnej części, wznosi się wiadukt, zbudowany w 1932 r. na linii kolejowej Ustroń – Głębce. Budowała go firma Ksawerego Goryanowicza z funduszy Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego. Autorami projektu byli St. Saski i T. Mejer, a budowę nadzorował inż. Stanisław Sawicki, Naczelnik Wydziału Budowy Kolei Ministerstwa Komunikacji w Warszawie^[5]. Wiadukt ten do dnia dzisiejszego zachowany jest w dobrym stanie i nadal służy podróżującym koleją do Wisły Głębców. W miejscu pamiątkowych tablic na wiadukcie, zniszczonych w 1945 r. przez niemieckiego okupanta, zostały w 1985 r. z inicjatywy Towarzystwa Miłośników Wisły umieszczone ich repliki^[6].

Doliną Dziechcinki biegną znaki żółte szlaku turystycznego na Stożek.

Przypisy

1. Dziechcinka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-05-22].
2. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 61, ISBN 83-239-9607-5.
3. Dziechcinka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. Moduł: Obszary dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-05-22].
4. Mirosław Barański: Pasmo Stożka i Czantorii. Przewodnik turystyczny, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1996, ISBN 83-7005-370-X, s. 217
5. Wg informacji na tablicy pamiątkowej, umieszczonej na wiadukcie
6. Mirosław Barański: Pasmo Stożka i Czantorii. Przewodnik turystyczny, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1996, ISBN 83-7005-370-X, s. 141