Dybów (Kutno)

Dybów – część miasta Kutna, położona na lewym brzegu Ochni i jednocześnie nad jej dopływem: Głogowianką. Dybów na charakter dzielnicy wyłącznie zabudowy jednorodzinnej a w niektórych przypadkach willowej. Dzielnica jest najbardziej na północny zachód wysuniętą częścią miasta i jest odizolowana do reszty Kutna. W dzielnicy znajduje się kościół pw. MB Wspomożenia Wiernych.

Dybów

Część miasta Kutna
Dybowski kościół
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	kutnowski
Miasto	Kutno
W granicach Kutna	2 lipca 1976[1]
SIMC	0969149
Populacja (1971) • liczba ludności	62
Kod pocztowy	99-300
Tablice rejestracyjne	EKU
Położenie na mapie Kutna Dybów
Położenie na mapie Polski Dybów
Położenie na mapie województwa łódzkiego Dybów
Położenie na mapie powiatu kutnowskiego Dybów
52°14′32″N 19°19′32″E

Historia

Dawniej samodzielna miejscowość (wieś). Od 1867 w gminie Kutno. W okresie międzywojennym należał do powiatu kutnowskiego w woj. warszawskim. 20 października 1933 utworzono gromadę Walentynów w granicach gminy Kutno, składającą się ze wsi Walentynów i Dybów^[2]. 1 kwietnia 1939 wraz z całym powiatem kutnowskim przeniesiony do woj. łódzkiego^[3]. Podczas II wojny światowej włączony do III Rzeszy.

Po wojnie Dybów powrócił do powiatu kutnowskiego w województwie łódzkim, nadal jako składowa gromady Walentynów, jednej z 22 gromad gminy Kutno^[4]. W związku z reorganizacją administracji wiejskiej jesienią 1954, Dybów wszedł w skład nowej gromady Gołębiewek Nowy^[5], a po jej zniesieniu 31 grudnia 1961 – do gromady Kutno^[6], którą równocześnie przemianowano na Kutno-Zachód^[7]. W 1971 roku liczył 62 mieszkańców^[8].

Od 1 stycznia 1973 w gminie Kutno jako część sołectwa Florek^[9]. W latach 1975–1976 miejscowość należała administracyjnie do województwa płockiego.

2 lipca 1976 Dybów włączono do Kutna^[1].

Linki zewnętrzne

• Parafia M. B. Wspomożenia Wiernych Kutno-Dybów