Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Dustin Poirier
amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Dustin Glenn Poirier (ur. 19 stycznia 1989 w Lafayette) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA)[1]. Tymczasowy mistrz UFC w wadze lekkiej z 2019 roku.
Remove ads
Remove ads
Wczesne życie i edukacja
Poirier urodził się 19 stycznia 1989 roku w Lafayette, w Luizjanie. Ma pochodzenie francuskie, a konkretnie z Cajun[2]. Przez krótki czas uczęszczał do szkoły średniej Northside, z której zrezygnował w dziewiątej klasie z powodu ciągłego pakowania się w kłopoty i bójki uliczne[3].
Kariera MMA
Podsumowanie
Perspektywa
Wczesna kariera
W latach 2007–2009 amatorsko startował w MMA, wygrywając m.in. zawody ISCF Amateur MMA World Classic[4]. W 2009 przeszedł na zawodowstwo debiutując 19 maja w wygranym pojedynku z Aaronem Suarezem przez nokaut[4]. Po wygraniu kolejnych sześciu pojedynków w 2010 związał się z World Extreme Cagefighting, gdzie w pierwszej walce 18 sierpnia przegrał z Dannym Castillo jednogłośnie na punkty[5]. W WEC stoczył jeszcze jeden, wygrany pojedynek (11 listopada 2010 z Zachem Micklewrightem)[6]. Później organizacja została zamknięta, a zawodnicy z ważnymi kontraktami zostali przeniesieni do Ultimate Fighting Championship[7].
UFC
1 stycznia 2011 zadebiutował w amerykańskim gigancie, mierząc się w wadze piórkowej z Joshem Grispim, którego pokonał jednogłośnie na punkty[8][9]. W kolejnych trzech walkach również wygrywał m.in. z Maxem Hollowayem (4 lutego 2012), którego poddał w pierwszej rundzie[10].
15 maja 2012 zmierzył się w walce wieczoru na gali UFC on Fuel TV z Koreańczykiem Jung Chan-sungiem z którym ostatecznie przegrał przez poddanie w czwartej rundzie, notując tym samym pierwszą porażkę w UFC[11].
W latach 2012–2014 pokonywał m.in. Diego Brandão oraz przegrywał m.in. z Cubem Swansonem czy Conorem McGregorem[12][13][14]. Po przegranej z Irlandczykiem przeszedł do wagi lekkiej. W tejże wadze do końca 2016 wygrywał cztery pojedynki z rzędu[15][16][17], aż do pojedynku z Michaelem Johnsonem (17 września 2016) z którym przegrał przez nokaut już w pierwszej rundzie[18].
W 2017 stoczył trzy pojedynki, najpierw wygrany z Jimim Millerem (11 lutego), większościową decyzją[19], następnie z Eddiem Alvarezem (13 maja) gdzie po nielegalnym uderzeniu kolanem w głowę w parterze przez Alvareza pojedynek został przerwany w drugiej rundzie i ogłoszono No contest[20] oraz z Anthonym Pettisem (11 listopada) którego pokonał przed czasem wskutek kontuzji żeber[21].
Po walce z Pettisem podpisał nowy kontrakt z UFC, pomimo że w poprzednim pozostały mu jeszcze trzy walki[22]. 14 kwietnia 2018 na UFC on Fox: Gaethje vs. Poirier zmierzył się z Justinem Gaethje[23]. Po niesamowitej walce zwyciężył przez nokaut w czwartej rundzie[24]. Pojedynek nagrodzono bonusem w kategorii najlepsza walka wieczoru[25].
28 lipca 2018 w walce wieńczącej galę UFC on Fox 30 doszło do jego rewanżu z Eddiem Alvarezem[26][27]. Wygrał walkę przez TKO w drugiej rundzie[28]. To zwycięstwo przyniosło mu bonus za występ wieczoru[29].
3 sierpnia 2018 roku ogłoszono, że Poirier zgodził się na walkę z Natem Diazem, która miała się odbyć 3 listopada 2018 roku w Madison Square Garden[30]. Oczekiwano, że walka będzie częścią wydarzenia UFC 230[31]. 10 października 2018 roku ogłoszono, że Poirier wycofał się z powodu kontuzji biodra, w wyniku czego walka została odwołana[32].
Po wygranych walkach otrzymał szanse walki o tymczasowe mistrzostwo UFC wagi lekkiej z Maxem Hollowayem[33]. 13 kwietnia 2019 na UFC 236 pokonał ostatecznie w rewanżu ponownie Hawajczyka, tym razem jednogłośnie na punkty, zdobywając tym samym tymczasowy pas[34].
7 września 2019 roku zmierzył się z Chabibem Nurmagomiedowem w unifikacyjnej walce o mistrzostwo wagi lekkiej na gali UFC 242 w Abu Zabi[35]. Przegrał przez poddanie w trzeciej rundzie[36].
27 czerwca 2020 roku w walce wieczoru gali UFC on ESPN: Poirier vs. Hooker zmierzył się z Danem Hookerem[37]. Wygrał emocjonującą walkę przez jednogłośną decyzję[38]. Walka ta przyniosła mu siódmą nagrodę w postaci bonusu za walkę wieczoru[39]. Walka została powszechnie uznana za jedną z największych walk roku i była pretendentem do wielu nagród[37].
W pierwszej walce ze swojego nowego kontraktu, na UFC 257 zmierzył się ponownie z Conorem McGregorem 4 stycznia 2021 roku[40]. Wygrał walkę przez techniczny nokaut w drugiej rundzie, stając się pierwszą osobą, która pokonała McGregora przez nokaut[41]. Zwycięstwo to przyniosło mu nagrodę za występ wieczoru[42].
10 lipca 2021 na UFC 264 doszło do trylogii pomiędzy McGregorem a Porierem[43]. Amerykanin ponownie wygrał walkę, tym razem w pierwszej rundzie przez techniczny nokaut, po tym jak lekarz ringowy przerwał walkę z powodu złamania kości piszczelowej przez McGregora, co uniemożliwiło mu kontynuowanie walki[44].
11 grudnia 2021 roku na ostatniej numerowanej gali w 2021 roku – UFC 269 przystąpił do walki z Charlesem Oliveirą o mistrzowski pas kategorii lekkiej[45]. Przegrał walkę poddaniem przez duszenie zza pleców w trzeciej rundzie[46].
Na listopadowej gali UFC 281 podjął byłego mistrza Bellator MMA, Michaela Chandlera[47]. Pojedynek doszedł do trzeciej rundy, w której Porier odwrócił losy starcia i poddał Chandlera duszeniem zza pleców[48]. Dzięki wielu zwrotom akcji pojedynek nagrodzono bonusem za walkę wieczoru[49].
29 lipca 2023 w walce wieczoru gali UFC 291 doszło do jego rewanżu z Justinem Gaethje, którego stawką był symboliczny pas mistrzowski "baddest motherfucker" ('BMF')[50]. W pierwszej minucie drugiej rundy został ciężko znokautowany wysokim kopnięciem na głowę[51].
9 marca 2024 w tzw. Co-Main Evencie (drugiej walce wieczoru) gali UFC 299 zmierzył się z Francuzem, Benoîtem Saint Denisem. Starcie zawodników zaplanowano na pięć rund[52]. Zwyciężył przez nokaut w połowie drugiej rundy[53]. Pojedynek został nagrodzony dodatkowym bonusem w kategorii walka wieczoru[54].
1 czerwca 2024 w Newark podczas gali UFC 302 ponownie zawalczył o pas mistrzowski wagi lekkiej, mierząc się z Isłamem Machaczewem[55]. W połowie piątej rundy, gdy obaj zawodnicy znaleźli się na macie został poddany duszeniem zwanym D'arce[56]. Pojedynek nagrodzono bonusem za najlepszą walkę wieczoru[57].
Po nieco ponad rocznej przerwie od ostatniej walki zawalczy w walce wieczoru gali UFC 318, która odbędzie się 19 lipca 2025 w Nowym Orleanie. Dla Poriera będzie to pożegnalny pojedynek, w którym zmierzy się po raz trzeci z Maxem Hollowayem, a stawką tego starcia będzie pas mistrzowski BMF (Baddest Motherfucker)[58].
Remove ads
Trening i styl walki
Na początku trenował w klubie Gladiators Academy pod okiem emerytowanego zawodnika MMA Tima Credeura[59]. Po przegranej z Jung Chan-sungiem, przeniósł się do klubu American Top Team[60]. Jego trenerem jest Phil Daru[61].
Posiada czarny pas w brazylijskim jiu-jitsu, ale od początku swojej kariery w UFC głównie kończył swoich przeciwników poprzez biegłość w sztukach uderzanych. Jego umiejętności bokserskie są chwalone, a on sam pokazał je w znaczących zwycięstwach nad elitarnymi uderzaczami, takimi jak: Justin Gaethje, Eddie Alvarez i Dan Hooker, a także w dwóch zwycięstwach nad Conorem McGregorem i Maxem Hollowayem[62].
Działalność charytatywna
Podsumowanie
Perspektywa
Po gali UFC 211 wystawił swój zestaw z walki na aukcji eBay, aby zebrać pieniądze dla charytatywnej organizacji Second Harvest Food Bank. Najwyżej licytujący zapłacił $5,100 za koszulkę, rękawice, czapkę, chustę na rękę i spodenki[63][64]. W kwietniu 2018 roku wraz z żoną założyli fundację Good Fight Foundation. Na UFC Fight Night 120 i UFC on Fox 29 przystąpił do licytacji swoich zestawów. Zebrane pieniądze zostały przeznaczone odpowiednio dla rodziny zmarłego policjanta z Lafayette oraz Acadiana Outreach Center[65][66]. Później wystawił również na aukcję swój zestaw do walki na UFC on FOX, a zebrane pieniądze przeznaczył na zakup 500 plecaków dla dzieci z rodzinnego miasta[67].
Po jego walce z Chabibem Nurmagomiedowem na UFC 242, obaj zamienili się koszulkami po walce. W wywiadzie po walce Nurmagomiedow powiedział, że sprzeda koszulkę, którą dostał od Poiriera, a dochód z niej przekaże na jego fundację[68]. Podobnie Poirier ogłosił, że wystawi na aukcję swój sprzęt do walki z UFC 242, aby zebrać fundusze dla fundacji[69]. Po wydarzeniu Poirier wystawił na aukcję swój zestaw z koszulką Nurmagomiedowa z walk za 60 200 dolarów[70]. Jednocześnie Nurmagomiedow sprzedał koszulkę Poiriera za 100 tysięcy dolarów, które zostały wyrównane przez Danę White’a, co w sumie dało 200 tysięcy dolarów darowizny. Według Poiriera, jego fundacja współpracuje z organizacją Justina Wrena „Fight for the Forgotten”, aby pomóc w zapewnieniu czystej wody pitnej dla ludu Echuya Batwa w Ugandzie[71][72].
21 lutego 2020 roku w pojedynku grapplingowym na imprezie SubStars, miał zmierzyć się z Garrym Tononem. Poirier miał przekazać bilety i sprzedaż PPV oraz część swojej sakiewki na rzecz swojej fundacji[73]. Tonon jednak doznał kontuzji na tydzień przed pojedynkiem i walka została odwołana[74].
Podczas pandemii COVID-19 fundacja przekazała 1000 posiłków pracownikom trzech dużych szpitali w jego rodzinnej okolicy[75].
26 czerwca 2020 roku, został nagrodzony przez UFC Forrest Griffin Community Award za swoją działalność charytatywną[76].
Po UFC 257 McGregor miał przekazać 500 tys. dolarów na rzecz Good Fight Foundation, do czego zobowiązał się przed ich planowaną walką[77]. Na dzień 12 kwietnia 2021 roku, Poirier twierdzi, że darowizna nie została przekazana. Spór ten wzbudza wiele kontrowersji w mediach sportowych[78].
Remove ads
Przedsięwzięcia biznesowe
Poirier’s Louisiana Style Hot Sauce
8 grudnia 2020 roku, ogłosił na Twitterze wydanie swojej nowej marki gorącego sosu cajun „Poirier’s Louisiana Style” we współpracy z kanadyjską firmą Heartbeat Hot Sauce Co[79]. Można go kupić na oficjalnej stronie Poiriera w cenie 12 dolarów. W lipcu 2021 roku ukazała się również specjalna edycja „Heatonist K.O”[80].
Życie prywatne
Spędza większość czasu w Lafayette z żoną Jolie i ich córką, ale trenuje w klubie American Top Team na Południowej Florydzie, gdzie przenosi się przed walkami. 20 sierpnia 2016 roku urodziło się jego pierwsze dziecko, Parker Noelle Poirier[81][82][83].
Pierwszy tatuaż wykonał wieku 14 lat[84]. Obecnie jego klatka piersiowa i ramiona pokryte są tatuażami, w tym jeden na klatce piersiowej z napisem 武士道 (bushidō), co po japońsku oznacza „drogę wojowników”[85].
Remove ads
Osiągnięcia
Mieszane sztuki walki
Amatorskie
- 2008: ISCF Amateur MMA World Classic – 1. miejsce w wadze lekkiej
Zawodowe
- 2010: mistrz USA-MMA w wadze lekkiej
- 2019: tymczasowy mistrz UFC w wadze lekkiej[34]
Lista zawodowych walk w MMA
Podsumowanie
Perspektywa
Remove ads
Filmografia
Filmy
- 2011: Fightville – jako on sam (główny bohater)
Gry wideo
- 2016: EA Sports UFC 2 – jako on sam (bohater gracza)
- 2018: EA Sports UFC 3 – jako on sam (bohater gracza)
- 2020: EA Sports UFC 4 – jako on sam (bohater gracza)
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads