Loading AI tools
gatunek owada Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drogoń zmiennobarwny[1] (Poecilus versicolor) – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny dzierowatych. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję. Eurytop preferujący tereny otwarte. Żeruje na drobnych bezkręgowcach, ale uzupełnia dietę roślinami.
| Poecilus versicolor | |||||
| (Sturm, 1824) | |||||
.png) Imago o zielonym ubarwieniu | |||||
_♂,_Fagne_de_la_Petite_Roer,_Sourbrodt_(50580107771).jpg) Imago o purpurowym ubarwieniu | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Gromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina |
dzierowate | ||||
| Nadplemię |
Pterostichitae | ||||
| Plemię |
Pterostichini | ||||
| Podplemię |
Pterostichina | ||||
| Rodzaj |
drogoń | ||||
| Podrodzaj |
Poecilus (Poecilus) | ||||
| Gatunek |
drogoń zmiennobarwny | ||||
| |||||
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1763 roku przez Giovanniego Antonia Scopoliego pod nazwą Carabus metallicus[2]. Za ważny uznaje się jednak epitet nadany mu w 1824 roku przez Jacoba Sturma w kombinacji Platysma versicolor[3].
Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 8[4] do 12 mm[5], ubarwionym czarno z grzbietową stroną metalicznie purpurową (najczęściej), fioletową, miedzistą, zieloną, niebieską lub czarną, niekiedy dwubarwną, a ponadto z członami pierwszym i drugim czułków pomarańczowymi[5][1] (czasami drugi jest przyczerniony[5]). Człony czułków od pierwszego do trzeciego zaopatrzone są w ostre kile[5][4]. Głowa ma gładkie, pozbawione punktowania lub punktowane delikatnie i niewyraźnie ciemię[5][6]. Przedplecze jest najszersze za środkiem i ma brzegi boczne zaokrąglone ku małym i ostrym tylnym kątom[6], a rowki boczne wyraźnie, stopniowo w tylnej połowie rozszerzone[4][6][5] i wypłaszczone, ostatecznie otwierające się w zewnętrzne dołki przypodstawowe[6]. Punktowanie podstawy przedplecza, mniej rozległe, zwłaszcza pośrodkowo, niż w przypadku drogonia połyskliwego[4], poza dołkami przypodstawowymi bardzo delikatne i niewyraźne[6], a na przedzie przedplecza brak punktowania zupełnie[4]. Pokrywy mają kąty barkowe z ząbkiem bardzo małym, ale wyraźnym w widoku grzbietowym i tylnym[6]. Rzędy pokryw są wyraźnie wgłębione, punktowane[6][5]. W międzyrzędzie trzecim występuje od dwóch do siedmiu (zwykle trzy) chetoporów (punktów szczecinkowych)[5], z których przedni leży za ⅓, a zwykle za ½ długości[6], i z których niektóre położone są blisko drugiego rzędu. Poza tym od jednego do dwóch chetoporów dyskalnych znajduje się na międzyrzędach pierwszym, piątym i siódmym. Para chetoporów przytarczkowych występuje lub nie[5]. Skrzydła tylnej pary są w pełni wykształcone[5]. Odnóża cechują się stopami porośniętymi szczecinkami ciemniejszymi od pazurków, zwykle czarnymi, obecnymi także na spodzie ostatniego członu[6]. Odnóża tylnej pary mają na wewnętrznych krawędziach goleni szereg od pięciu do siedmiu (rzadko ośmiu) ciemnych, zgrubiałych, krótkich szczecinek[4][6][5].
Owad rozmieszczony od nizin po góry[5], eurytopowy i heliofilny (słońcolubny)[6]. Zasiedla skąpo porośnięte roślinnością tereny otwarte, zarówno o podłożu suchym, jak i wilgotnym, w tym: łąki, pastwiska, polany, pobrzeża lasów, przesieki, pobrzeża wód, ugory, skraje pól uprawnych, miedze, drogi gruntowe, przydroża i przytorza[5][7][1]. Postacie dorosłe aktywne są od wczesnej wiosny do późnej jesieni i stanowią stadium zimujące. Są semizoofagami, polującymi na drobne bezkręgowce, zwłaszcza larwy i ślimaki, ale uzupełniającymi dietę roślinami[1].
Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji oraz europejskiej części Rosji. W Azji podawany jest z syberyjskiej i dalekowschodniej części Rosji, Kazachstanu[8][9], Chin[8] i Japonii[6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
