Loading AI tools
wydzielony pas terenu przeznaczony dla ruchu rowerowego lub łączonego ruchu rowerzystów i pieszych Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Droga dla rowerów – droga lub część drogi niebędącą jezdnią, oznaczona odpowiednimi pionowymi znakami drogowymi, przeznaczona do ruchu rowerów, hulajnóg elektrycznych i urządzeń transportu osobistego oraz osób poruszających się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch i ruchu pieszych, w przypadkach przewidzianych w ustawie[1].
Droga rowerowa często potocznie jest nazywana ścieżką rowerową[4][5]. Istnieją również określenia trasa rowerowa czy szlak rowerowy, których nie należy mylić z drogą rowerową. Droga dla rowerów może stanowić element: trasy rowerowej, szlaku rowerowego.
Liderami w Polsce pod względem długości dróg dla rowerów w 2021 roku były: Warszawa (675 km), Wrocław (360 km), Poznań (322 km), Kraków (253 km), Łódź (230 km)[6], Lublin (172 km), Białystok (159 km), Gdańsk (130 km)[7]. Rady kilku polskich miast wprowadziły obowiązek budowania dróg dla rowerów w trakcie przebudów, rozbudów, czy nawet remontów dróg, o ile to tylko możliwe (np. Gdańsk, Warszawa, Łódź, Zamość, Kraków, Gdynia, Radom). W praktyce jednak zasada ta jest często ignorowana[8][9].
Problemem wielu polskich miast jest niska jakość dróg dla rowerów. Wiele z nich jest źle zaprojektowanych – o nieodpowiedniej nawierzchni (z kostki brukowej), zbyt blisko chodników, bez spełnienia wymogów tj. skrajnia, promienie skrętu, szerokość, wjazd z jezdni i zjazd na jezdnię – lub nawet nie podlegały projektowaniu – wydzielone z chodnika lub nawet utworzone na chodniku w postaci ciągu pieszo-rowerowego, co skutkuje pogorszeniem bezpieczeństwa pieszych oraz rowerzystów.
W wielu krajach drogi dla rowerów buduje się po śladzie zlikwidowanych linii kolejowych. Drogi te charakteryzują się łagodnymi łukami i niewielkimi nachyleniami. W szczególności adaptowane są na velostrady. Wykorzystują one infrastrukturę pozostałą po zdemontowaniu szyn i podkładów kolejowych – nasypy, wykopy, mosty i wiadukty, czasem nawet tunele. W Polsce przykładami byłych linii kolejowych, które posłużyły do tego celu są: linia Połczyn-Zdrój-Złocieniec[10], linia Orneta-Lidzbark Warmiński[11], linia kolejowa nr 263 Swarzewo-Krokowa[12], odcinek Oborniki Wlkp.-Stobnica[13], kilka odcinków zlikwidowanych linii wąskotorowych na południe od Kołobrzegu. Na drogę dla rowerów przerobiono starą jezdnię drogi wojewódzkiej nr 414 w rejonie Prudnika[14].
11 maja 2014 została podpisana ustawa pozwalająca na budowę dróg rowerowych na wałach przeciwpowodziowych[15]. Drogi rowerowe podobnie jak drogi krajowe podlegają regulacjom specustawy, która umieszcza drogi rowerowe i pieszo-rowerowe w katalogu celów publicznych, co pozwala także na wywłaszczenie w celu budowy takowych[15][16][17]. Stanowisko to w 2019 zostało potwierdzone wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego[18].
Prawo o ruchu drogowym określa zasady poruszania rowerem po drogach dla rowerów oraz relacje między rowerzystami i kierowcami na punktach styku tego typu dróg z jezdniami. Zasady te omawia art. 27 ustawy – Prawo o ruchu drogowym:
Art. 27.
A z punktu widzenia rowerzysty zasady te zawarte są w art. 33:
Usytuowanie drogi dla rowerów względem jezdni powinno zapewnić bezpieczeństwo ruchu. Szerokość drogi dla rowerów powinna wynosić nie mniej, niż:
Szerokość drogi dla rowerów należy ustalać indywidualnie, jeżeli oprócz prowadzenia ruchu rowerowego pełni ona inne funkcje.
Według prawa o ruchu drogowym pas ruchu dla rowerów to część jezdni przeznaczona do ruchu rowerów w jednym kierunku, oznaczona odpowiednimi znakami drogowymi[19].
Szczególnym przypadkiem pasa rowerowego jest kontrapas rowerowy.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
