Loading AI tools
chorwacki piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dominik Livaković (ur. 9 stycznia 1995 w Zadarze) – chorwacki piłkarz, występujący na pozycji bramkarza w tureckim klubie Fenerbahçe SK oraz w reprezentacji Chorwacji.
Livaković w 2021 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
9 stycznia 1995 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
188 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer w klubie |
40 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[infobox 1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna[infobox 2] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Srebrny medalista Mistrzostw Świata w 2018 roku oraz Brązowy medalista Mistrzostw Świata w 2022 roku. Uczestnik Mistrzostw Europy w 2020 roku.
Większość swojej kariery spędził w Dinamo Zagrzeb. Wychowanek NK Zadar, w swojej karierze grał także w NK Zagreb.
W sezonie 2012–2013 dołączył do pierwszej drużyny NK Zagreb. Na wstępie pełniąc rolę bramkarza rezerwowego, w lidze zadebiutował 31 sierpnia 2012 roku w meczu przeciwko HNK Cibalia[1].
W krótkim czasie uzyskał pozycję pierwszego bramkarza drużyny. Łącznie wystąpił w barwach klubu rozegrał 108 meczy, w tym 90 z nich w lidze chorwackiej[2].
31 sierpnia 2015 roku został sprzedany za kwotę 625 tysięcy euro do Dinamo Zagrzeb. Na początku września został wypożyczony do poprzedniego klubu[2].
W barwach Dinamo zadebiutował 2 października 2016 roku w meczu przeciwko Hajdukowi Split, który zakończył się bezbramkowym remisem[3].
18 października 2016 zadebiutował w Lidze Mistrzów w przegranym wynikiem 0:1 spotkaniu przeciwko Sevilli[4].
30 lipca 2019 roku, podczas zwycięstwa 3:0 w kwalifikacjach Ligi Mistrzów nad Saburtalo Tbilisi, pobił rekord Drażena Ladića dotyczący najdłuższego okresu na początku sezonu Dinama bez puszczenia gola (413 minut), ustanowiony w 1995 roku[5].
Łącznie w barwach klubu wystąpił w 293 spotkaniach, gdzie udało mu się zachować 138 czystych kont[6][7].
25 sierpnia 2023 roku został sprzedany za kwotę między 7-9 milionów euro do tureckiego Fenerbahçe[8][9][10].
W klubie zadebiutował podczas ligowego spotkania przeciwko Antalyaspor. Mecz zakończył się zwycięstwem Fenerbahçe wynikiem 3:2[11][12].
Zadebiutował w spotkaniu przeciwko Chile podczas China Cup w 2017 roku. Mecz do rzutów karnych wynosił 1:1, a Chorwacja przegrała w rzutach karnych wynikiem 1-4[13].
W maju 2018 roku znalazł się w przedmeczowej kadrze Chorwacji na Mistrzostwa Świata FIFA 2018 w Rosji, jednak na turnieju nie rozegrał żadnego meczu[14]. Ostatecznie reprezentacja Chorwacji na mistrzostwach zdobyła srebrny medal[15][16].
Zadebiutował w rozgrywkach międzynarodowych w meczu Ligi Narodów przeciwko reprezentacji Anglii, który zakończył się bezbramkowym remisem[17].
W wyniku niezadowalających występów Lovre Kalinićia, Livaković został wybrany na pierwszego bramkarza reprezentacji Chorwacji w kampanii eliminacyjnej do Mistrzostw Europy w 2020 roku[18][19].
Był podstawowym bramkarzem Chorwacji na Mistrzostwach Europy w 2020 roku, gdzie wraz z krajem doszedł do 1/8 finału turnieju[20]. W 1/8 finału Chorwacja zmierzyła się z reprezentacją Hiszpanii. Po dogrywce Hiszpania zwyciężyła to spotkanie wynikiem 3:5, a Chorwacja odpadła z turnieju[21][22][23].
5 grudnia 2022 roku, w meczu 1/8 finału na Mistrzostwach Świata w 2022 roku przeciwko reprezentacji Japonii, został uznany Graczem Meczu po obronieniu trzech rzutów karnych w serii rzutów, co przyczyniło się do awansu Chorwacji do ćwierćfinału[24][25][26][27]. Stał się trzecim bramkarzem w historii, który obronił trzy rzuty karne na Mistrzostwach Świata, po Ricardo w 2006 roku i jego rodaku Danijelu Subašiću w 2018 roku[28][29].
W ćwierćfinałach obronił kolejny rzut karny w serii przeciwko reprezentacji Brazylii, co przyczyniło się do awansu Chorwacji do półfinału. Zanotował jedenaście interwencji, co przyniosło mu kolejne wyróżnienie Gracza Meczu oraz ocenę 10/10 od L'Équipe, czyniąc go 15. zawodnikiem w historii magazynu, który otrzymał to wyróżnienie[30][31].
W półfinale przeciwko Argentynie, zderzył się z argentyńskim napastnikiem Juliánem Álvarezem w polu karnym Chorwacji, co spowodowało przyznanie rzutu karnego dla Argentyny, wykonanego przez Lionela Messiego[32]. Ostatecznie spotkanie zakończyło się wygraną Argentyńczyków wynikiem 3:0[33][34].
Chorwacja zakwalifikowała się do meczu o trzecie miejsce przeciwko reprezentacji Maroka. Mecz po zaciętej rywalizacji zakończył się zwycięstwem Chorwatów wynikiem 2:1[35][36]. Chorwacja po raz drugi w swojej historii sięgnęła po brązowy medal Mistrzostw Świata (pierwszy zdobyli w 1998 roku)[37].
Livaković jest uznawany za jednego z najlepszych bramkarzy turnieju[38][39][40]. Pomimo bycia jednym z faworytów do nagrody Złotej Rękawicy, przegrał ją z Emilianem Martínezem[41][42][43].
Awansował do finału Ligi Narodów w sezonie 2022/23, gdzie jednak uległ reprezentacji Hiszpanii. Po bezbramkowym remisie do końca dogrywki, doszło do serii rzutów karnych. Hiszpania zwyciężyła serię wynikiem 4:5[44]. 15 października 2024 podczas czwartej kolejki Ligi Narodów UEFA (2024/2025) w meczu przeciwko Polsce zremisowanym 3:3 dostał czerwoną kartkę w 76. minucie meczu za ostre wejście w nogi Roberta Lewandowskiego, gdzie wychodził do zagrania na wolne pole[45].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.