Loading AI tools
Dion chante Plamondon (en. Dion sings Plamondon, pl. Dion śpiewa Plamondona) jest albumem kanadyjskiej piosenkarki Céline Dion wydanym 14 listopada 1991. To jej 15 album francuskojęzyczny album i 16 jeśli zaliczyć również anglojęzyczne krążki. W Europie album został wydany pod inną nazwą – Des mots qui sonnent (en. Words That Sound, pl. Słowa, które brzmią).
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Céline Dion | ||||
| Wydany |
| |||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany | ||||
| Gatunek | ||||
| Długość |
47:57 | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent |
Romano Musumarra, Serge Perathoner, Jannick Top | |||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
Na tym albumie Céline Dion interpretuje słowa Luca Plamondona, autora tekstów piosenek z francuskojęzycznej części. Krążek zawiera 4 nowe piosenki („Des mots qui sonnent”, „Je danse dans ma tête”, „Quelqu’un que j’aime, quelqu’un qui m’aime” i „L’amour existe encore”) oraz 8 coverów (głównie z musicalu Starmania: „Le monde est stone”, „Le blues du businessman”, „Un garçon pas comme les autres (Ziggy)” i „Les uns contre les autres”). „Le monde est stone” i „Ziggy” oryginalnie zostały nagrane przez Fabienne Thibeault, a „Le blues du businessman” przez Claude Dubois. Thibeault i Dubois śpiewali również „Les uns contre les autres”. Inne covery to „Le fils de Superman” Martina St-Clair, „Oxygène” i „J'ai besoin d'un chum” Diane Dufresne oraz „Piaf chanterait du rock” Marie Carmen.
Początkowo album wydano w Kanadzie (listopad 1991) i Francji (kwiecień 1992). W 1994 roku Dion chante Plamondon został wydany również w reszcie świata i tym samym stał się pierwszym francuskojęzycznym albumem Dion dostępnym nie tylko w Kanadzie i Francji. Krążek sprzedał się w nakładzie 1,5 miliona kopii i został wydany z czterema różnymi okładkami.
W Kanadzie nie wydano żadnych komercyjnych singli z albumu jednak 5 piosenek trafiło do rozgłośni radiowych. Sony Music Entertainment zdecydowała się wydać dwa single w tym samym czasie w październiku 1991 roku: „Des mots qui sonnent” (doszedł do 10 miejsca) i „L’amour existe encore” (doszedł do 16 miejsca). W lutym 1992 wydano kolejny singiel radiowy „Je danse dans ma tête” (doszedł do 3 miejsca), który wygrał nagrodę MuchMusic Award za najlepszy teledysk Adult Contemporary. „Quelqu’un que j’aime, quelqu’un qui m’aime” został wybrany w lipcu 1992 roku na następny singiel i stał się hitem dochodząc do 1 miejsca na liście najczęściej granych utworów w stacjach radiowych. Piątym i ostatnim singlem była piosenka „Un garçon pas comme les autres (Ziggy)”. Album odniósł duży sukces w Kanadzie, gdzie mimo że doszedł jedynie do 57 miejsca na liście najchętniej kupowanych albumów sprzedał się w nakładzie ponad 200,000 kopii za co został certyfikowany podwójną platyną. Dion chante Plamondon otrzymał Juno Award i Felix Award (obie nagrody w kategorii Best Selling Album).
We Francji album został wydany pod nazwą Des mots qui sonnent i był promowany piosenką „Je danse dans ma tête”, która została wydana jako pierwszy komercyjny singiel w kwietniu 1992. Niestety, zarówno singiel, jak i sam album okazały się fiaskiem. Wszystko zmieniło się kiedy wydano drugi singiel - „Un garçon pas comme les autres (Ziggy)”. Piosenka stała się wielkim przebojem, doszła do 2 miejsca na liście sprzedaży singli i pokryła się złotem za sprzedaż 365,000 kopii. Anglojęzyczna wersja piosenki została użyta jako B-side do singla i pojawiła się na kompilacji Tycoon. Dzięki sukcesowi „Ziggy” Des mots qui sonnent pojawił się we wrześniu 1993 roku na liście najlepiej sprzedających się albumów we Francji. W styczniu 1994 roku Sony Music Entertainment wydała trzeci i ostatni komercyjny singiel we Francji - „L’amour existe encore”, który doszedł do 31 miejsca na liście sprzedaży singli. Des mots qui sonnent doszedł we Francji do 4 miejsca na liście sprzedaży albumów i pokrył się podwójną platyną za sprzedaż 600,000 kopii.
W 1994 album został wydany w innych państwach świata lecz nie promowały go żadne single. Jedynie singiel Dion z 1994 Think Twice zawierał jako B-side'y dwie piosenki z Dion chante Plamondon: „L’amour existe encore” i „Le monde est stone”.
| # | Tytuł | Autorzy | Czas trwania |
|---|---|---|---|
| 1. | „Des mots qui sonnent” | Luc Plamondon, Aldo Nova, Marty Simon | 3:56 |
| 2. | „Le monde est stone” | Luc Plamondon, Michel Berger | 3:40 |
| 3. | „J'ai besoin d'un chum” | Luc Plamondon, François Cousineau | 4:04 |
| 4. | „Le fils de Superman” | Luc Plamondon, Germain Gauthier | 4:35 |
| 5. | „Je danse dans ma tête” | Luc Plamondon, Romano Musumarra | 4:14 |
| 6. | „Le blues du businessman” | Luc Plamondon, Michel Berger | 4:30 |
| 7. | „Piaf chanterait du rock” | Luc Plamondon, Germain Gauthier | 3:23 |
| 8. | „Un garçon pas comme les autres (Ziggy)” | Luc Plamondon, Michel Berger | 2:58 |
| 9. | „Quelqu’un que j’aime, quelqu’un qui m’aime” | Luc Plamondon, Erown | 3:40 |
| 10. | „Les uns contre les autres” | Luc Plamondon, Michel Berger | 3:10 |
| 11. | „Oxygène” | Luc Plamondon, Germain Gauthier | 6:00 |
| 12. | „L’amour existe encore” | Luc Plamondon, Richard Cocciante | 3:50 |
| Rok | Nagroda | Kategoria |
|---|---|---|
| 1992 | Nagrody Juno | Wokalistka Roku |
| 1992 | Félix Awards | Album Roku - Dion chante Plamondon |
| 1992 | Félix Awards | Artysta z Quebec z największym sukcesem w języku innym niż francuski |
| 1992 | MuchMusic Video Awards | Najlepszy Teledysk Adult Contemporary – „Je danse dans ma tête” |
| 1993 | Nagrody Juno | Najlepszy Album Francuskojęzyczny Roku – Dion chante Plamondon |
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
