Diecezja janowska

Diecezja janowska, (diecezja podlaska) – diecezja katolicka utworzona 30 czerwca 1818 na mocy bulli papieża Piusa VII Ex imposita Nobis w celu dostosowania granic kościelnych do granic województwa podlaskiego.

Herb Diecezji Podlaskiej

Terytorium biskupstwa wyodrębniono w całości z diecezji lubelskiej, które przed rozbiorami należało do diecezji łuckiej, poznańskiej, krakowskiej i chełmskiej. Stolicą diecezji był Janów Podlaski, obejmowała 118 parafii. Kościołem katedralnym była obecna Kolegiata Świętej Trójcy w Janowie Podlaskim.

Skasowana przez cesarza Aleksandra II w 1867 roku i włączona do diecezji lubelskiej. W 1880 papież Leon XIII zdecydował, że administratorem apostolskim diecezji janowskiej będzie każdorazowo biskup lubelski. W 1889 złączył jej terytorium z terytorium diecezji lubelskiej. Diecezja reaktywowana w 1918. Po przeniesieniu stolicy do Siedlec w 1924 (na wniosek biskupa) zmieniła nazwę na diecezja siedlecka^[1].

Przypisy

1. Kronika religijna. U nas. Przeniesienie Stolicy Biskupiej. „Rycerz Niepokalanej”. Nr 10, s. 211, 1924.

Bibliografia

• Hieronim Wyczawski, Przygotowanie do studiów w archiwach kościelnych, Kalwaria Zebrzydowska 1989.
• Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000.
• Rafał Dmowski, Szkice z dziejów diecezji podlaskiej, "Szkice Podlaskie", T. 16, 2008, s. 93-107.