Dennis Viollet

Dennis Viollet (ur. 20 września 1933, zm. 6 marca 1999) – angielski piłkarz, reprezentant Anglii. Występował głównie w Manchesterze United.

Dennis Viollet

Data i miejsce urodzenia	20 września 1933 Manchester
Data i miejsce śmierci	6 marca 1999 Jacksonville, Stany Zjednoczone
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska[infobox 1]
Lata Klub Wyst. Gole 1950–1962 Manchester United F.C. 259 (159) 1962–1967 Stoke City F.C. 182 (59) 1967–1968 Baltimore Bays 34 (7) W sumie: 475 (225)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1960–1962 Anglia 2 (1)
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Życiorys

Kariera

Dołączył do Manchesteru United 1 września 1949 roku. Przeszedł przez różne szczeble juniorskie zanim wszedł do pierwszego składu w 1950 roku. Swój pierwszy mecz dla klubu rozegrał z Newcastle United 11 kwietnia 1953. Jest on powszechnie uważany za jednego z najbardziej niedocenianych napastników wszech czasów^{[potrzebny przypis]}.

Razem z Tommym Taylorem tworzył drużynę sir Matta Busby'ego w 1950 roku. Ocalał z katastrofy lotniczej w Monachium. Dennis miał duży udział w dwóch mistrzostwach, które zostały zdobyte przez United w 1956 i 1957. Strzelił 178 goli w 291 grach dla United. Był piorunująco szybkim graczem, który w połączeniu z wysokim Taylorem tworzył piekielnie silny atak. Po katastrofie lotniczej w Monachium, Dennis udowodnił swoją wartość przez strzelenie 32 bramek w 36 meczach w 1960, ustanawiając tym samym rekord klubu. To właśnie podczas tego sezonu i następnego, zaliczył dwa występy w angielskiej kadrze, przegranym z Węgrami i zwycięskim z Luksemburgiem, w którym strzelił jedną bramkę.

W 1962 roku Matt Busby niespodziewanie sprzedał 28-letniego Violleta do Stoke City za 25 tysięcy funtów po tym, jak zaliczył 179 goli w 293 występach na Old Trafford. Dołączył do zespołu odbudowywanego przez Tony'ego Waddingtona, zawierającego doświadczonych graczy, takich jak Stanley Matthews i Jackie Mudie, a także wschodzące talenty brytyjskiej piłki, jak John Ritchie, i Eric Skeels. Chociaż przychodził do Stoke jako napastnik, większość występów zaliczył jako pomocnik. Podczas pobytu w Stoke zdobył mistrzostwo Second Division w sezonie 1962/63 oraz Puchar Ligi w 1964 roku, strzelając bramkę w drugim meczu finałowym z Leicester City. W Stoke zaliczył 207 występów (jeden jako zmiennik) i strzelił 66 goli. Otrzymał wyróżnienie tuż przed jego przejściem na emeryturę w 1967 roku.

Wkrótce po opuszczeniu Victoria Ground, postanowił wznowić karierę w drużynie NASL Baltimore Bays w Stanach Zjednoczonych na jeden sezon. Po powrocie do Wielkiej Brytanii, grał dla Witton Albion, przed skończeniem kariery w Linfield jako grający menedżer, prowadząc drużynę do wygranej w Pucharze Irlandii w piłce nożnej w 1970 roku.

Życie prywatne

Jego córka Rachel, została numerem jeden brytyjskich tenisistek, kiedy w roku 1996 dotarła do drugiej rundy Wimbledonu. Natomiast w 2002 odpadła w pierwszej rundzie. W swojej karierze wygrała jeden turniej w singlu z cyklu ITF i jeden deblowy.

Sukcesy

• Mistrzostwo Anglii (1956, 1957)