Loading AI tools
amerykański pisarz i dyrygent Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
David James Woodard (wym. /ˈwʊdɑːrd/ (
odsłuchaj), ur. 6 kwietnia 1964) – amerykański pisarz, dyrygent i kompozytor. W latach dziewięćdziesiątych wymyślił słowo „prequiem”, które było składanką słów „preemptive” i „requiem”. Prequiem to buddaistyczna praktyka komponowania muzyki, którą gra się podczas lub zaraz przed śmiercią jej podmiotu[1][2].
 Woodard w 2020 | |
| Imię i nazwisko |
David James Woodard |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
6 kwietnia 1964 |
| Narodowość | |
| Język | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
Postmodernizm, pisanie, dyrygentura |
 | |
| Strona internetowa | |
Woodard dyrygował oraz był dyrektorem muzycznym nabożeństw żałobnych w Los Angeles. W 2001 roku poprowadził ceremonie obywatelską na nieistniejącej już linii kolejowej Angels Flight w pamięci nieszczęśliwego wypadku Leona Praporta i jego rannej wdowy Loli[3][4]. Prowadził także prequiemy na łonie przyrody, między innymi w pamięci Brunatnego Pelikana Kalifornijskiego, na plaży, na której zginęło zwierzę[5].
Woodard słynie także z jego replik Dreamachine, lekko psychotropowej lampy, która była wystawiania w galeriach sztuki na całym świecie. W Niemczech i w Nepalu, słynie z kontrybucji do gazety literackiej Der Freund, w szczególności na temat karmy, świadomości roślin i osady Nueva Germiania w Paragwaju[6].
Woodard studiował w New School for Social Research i na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Barbara[7].
W 2003 roku Woodard został wybrany jako radny w Juniper Hills (hrabstwo Los Angeles) w Kalifornii. Podczas swojego mandatu zaproponował partnerstwo między Juniper Hills a Nueva Germania, w Paragwaju. Aby zrealizować swój plan, Woodard udał się do niegdysiejszej wegetariańskiej / feministycznej utopii i spotkał się z miejskim przywództwem. Po wizycie w mieście, zrezygnował z dalszego partnerstwa między miastowego, ale zainteresował się wspólnotą, która opisał i badał w późniejszych pismach. Szczególnie zainteresował się proto-transhumanistyczną koncepcją spekulanta Richarda Wagnera i Elisabeth Förster-Nietzsche, którą wraz z mężem Bernhardem Försterem założyła i mieszkała w Kolonii w latach 1886-1889[7].
W latach 2004–2008 Woodard często udawał się do Nueva Germania, z poparciem Wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych Dicka Cheneya[8]. W 2011 pozwolił szwajcarskiemu pisarzowi Christianowi Kracht opublikowanie ich wspólnej licznej korespondencji, w szczególności dotyczącej Nueva Germania[9]. Ukazały się dwa tomy pod wydawnictwem Uniwersytetu Gottfrieda Wilhelma Leibniza w Hanowerze Wehrhahn Verlag[10].
Frankfurter Allgemeine Zeitung uznało, że: „[Woodard i Kracht] zacierają granicę między życiem a sztuką.”[11] Der Spiegel zakłada, że pierwszy tom, Five Years, vol. 1[12], jest „duchowym dziełem przygotowawczym” do kolejnej powieści Imperium Krachta[13].
Według Andrew McCanna, „Kracht towarzyszył Woodardowi w podróży do tego, co zostało z tego miejsca, w którym potomkowie pierwotnych osadników żyją w drastycznie zmniejszonych warunkach. Jak wynika z korespondencji, Kracht zobowiązał Woodarda do popierania rozwoju kultury i zbudowania miniaturowej Festspielhaus w Bayreuth na miejscu dawnej rezydencji Elisabeth Förster-Nietzsche.”[14] W ostatnich latach Nueva Germania hartowała się w bardziej turystyczne oblicza, otwierając zakwaterowania typu bed and breakfast, hotele, i prowizoryczne muzeum historyczne.
W latach 1989–2007 Woodard tworzył repliki Dreamachine[16], stroboskopowej konstrukcji wymyślonej przez Briona Gysina i Iana Sommerville'a, która składa się z cylindra, wykonanego z miedzi lub papieru. Ten cylinder obraca się wokół lampy elektrycznej – podczas obserwacji przy zamkniętych oczach maszyna może wywoływać aberracje umysłowe porównywalne do zatrucia narkotykami lub śnienia[17][uwaga 1].
Po wniesieniu Dreamachine do wizualnej retrospektywy Ports of Entry[18][19] Williama S. Burroughsa w LACMA z 1996 roku, Woodard zaprzyjaźnił się z autorem i podarował mu „bohemian model” (papier) Dreamachine na 83 urodziny[20][21]. Sotheby’s wystawił na aukcji poprzednią maszynę prywatnemu kolekcjonerowi w 2002 roku, a ta ostatnia pozostaje na przedłużonej pożyczce z posiadłości Burroughsa w Spencer Museum of Art[22].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
