Dariusz Zelig

Dariusz Zelig (ur. 22 listopada 1957 w Koszalinie) – polski trener i koszykarz, olimpijczyk. Grał na pozycjach rozgrywającego i rzucającego obrońcy. Siedmiokrotny mistrz Polski w barwach Śląska Wrocław oraz Wybrzeża Gdańsk, długoletni reprezentant kraju.

Dariusz Zelig

Dariusz Zelig jako zawodnik (po prawej, w barwach Śląska Wrocław) i Jerzy Binkowski
rozgrywający/rzucający obrońca
Data i miejsce urodzenia	22 listopada 1957 Koszalin
Wzrost	192 cm
Kariera
Aktywność	1972–1994
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1972–197? AZS Koszalin 197?–1976 Bałtyk Koszalin 1976–1978 Wybrzeże Gdańsk 1978–1987 Śląsk Wrocław 1987–1988 Sunair Ostenda (Belgia) 1988–1989 SSV Ulm (Niemcy) 1989–1992 Śląsk Wrocław 1993–1994 Spartakus Jelenia Góra
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1977–1992  Polska 236
Dorobek medalowy Polska Liga Koszykówki złoto 1977/78 koszykówka złoto 1978/79 koszykówka złoto 1979/80 koszykówka złoto 1980/81 koszykówka złoto 1986/87 koszykówka złoto 1990/91 koszykówka złoto 1991/92 koszykówka brąz 1981/82 koszykówka brąz 1984/85 koszykówka brąz 1985/86 koszykówka brąz 1989/90 koszykówka

W ciągu piętnastu lat gry na koszykarskich parkietach (1977-1992) w barwach reprezentacji rozegrał 236 meczów, rzucając w sumie 3 404 pkt. Jego trenerami byli Jerzy Świątek, Andrzej Kuchar i Arkadiusz Koniecki^[1]. W Polsce Zeliga prowadzili m.in. trenerzy Stefan Stanisław Olejniczak i Mieczysław Łopatka.

W internecie znajduje się wiele artykułów, z których wynika, że Dariusz Zelig zdobył ze Śląskiem Wrocław 7 tytułów mistrzowskich. Nie jest to jednak zgodne z faktami, ponieważ opuścił on zespół jeszcze w trakcie trwania rozgrywek 1992/93^[2]. Ma on więc na swoim koncie 6 tytułów zdobytych we Wrocławiu oraz jeden w Gdańsku (1978)^[3].

W swoim najbardziej udanym statystycznie spotkaniu w reprezentacji zdobył 36 punktów. Miało to miejsce podczas mistrzostw Europy 1985, w wygranym 97-94 spotkaniu z Francją. Wielokrotnie w karierze zdobywał dla kadry co najmniej 30 punktów w ramach kwalifikacji do mistrzostw Europy, świata, a także na samych mistrzostwach Europy. Był graczem europejskiego formatu w latach 80., jednak ze względu na sytuację polityczną nie otrzymał szansy na występy poza Polską u szczytu swojej sportowej kariery^[1]. Pojawiła się ona dopiero pod koniec lat 80., z czego Zelig skorzystał, rozgrywając po jednym sezonie w Belgii oraz w Niemczech. W pierwszym z wymienionych krajów sięgnął po mistrzostwo w barwach zespołu Sunair Ostenda. Po powrocie do ojczyzny zdobył jeszcze trzy medale mistrzostw Polski.

W polskiej lidze 5-krotnie plasował się w pierwszej dziesiątce najlepszych strzelców, w tym dwukrotnie zostając jej liderem (1987, 1991)^[3]. Był wybierany dwukrotnie najlepszym zawodnikiem sezonu i aż dziewięciokrotnie do składu najlepszych graczy całej ligi.

Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował przez pewien czas jako dziennikarz sportowy oraz komentator spotkań Śląska Wrocław. Występował także we wrocławskiej, amatorskiej lidze koszykówki WRONBA^[4].

We wrześniu 2013 na głównym deptaku Polanicy Zdroju miała miejsce ceremonia odsłonięcia dłoni Zeliga w Alei Gwiazd Koszykówki^[5].

Osiągnięcia

Klubowe

• Mistrz:
  • Polski (1978–1981, 1987, 1991, 1992)
  • Belgii (1988)
• 4-krotny brązowy medalista mistrzostw Polski (1982, 1985, 1986, 1990)
• Zdobywca:
  • Pucharu Polski (1978, 1980, 1990, 1992)
  • BeNeLux Cup (1988 – jedyna edycja Pucharu Belgii i Luksemburga)
• 2-krotny Zawodnik Roku (MVP) polskiej ligi (1985, 1987)^[3]
• 9-krotnie zaliczany do I składu najlepszych zawodników polskiej ligi (1979–1982, 1985–1987, 1991-92)^[3]
• 2-krotny lider strzelców polskiej ligi (1987, 1991)^[3]
• Zwycięzca konkursu Shooting Stars (2013)^[6]

Reprezentacyjne

• Uczestnik:
  • mistrzostw Europy (1979 – 7. miejsce, 1981 – 7. miejsce, 1983 – 9. miejsce, 1985 – 11. miejsce, 1987 – 7. miejsce, 1991 – 7.miejsce)
  • igrzysk olimpijskich (1980 – 7.miejsce)
  • europejskich kwalifikacji olimpijskich (1988)
  • trasy reprezentacji Polski po USA (9-20.11.1986)^[7]
• Lider Eurobasketu w skuteczności rzutów wolnych (1991 – 92,9%)^[8]

Statystyki

Liga polska

Sezon	Zespół	Liga	Mecze	Pkt/mecz
1976/1977	Wybrzeże Gdańsk	PLK	42	8,9
1977/1978	Wybrzeże Gdańsk	PLK	27	9,6
1978/1979	Śląsk Wrocław	PLK	22	13,5
1979/1980	Śląsk Wrocław	PLK	31	17,4
1980/1981	Śląsk Wrocław	PLK	26	16,5
1981/1982	Śląsk Wrocław	PLK	20	19,0
1982/1983	Śląsk Wrocław	PLK	15	14,6
1983/1984	Śląsk Wrocław	PLK	25	19,9
1984/1985	Śląsk Wrocław	PLK	29	22,0
1985/1986	Śląsk Wrocław	PLK	23	22,2
1986/1987	Śląsk Wrocław	PLK	30	26,3
1989/1990	Śląsk Wrocław	PLK	21	21,2
1990/1991	Śląsk Wrocław	PLK	41	27,6
1991/1992	Śląsk Wrocław	PLK	39	15,4
1992/1993	Śląsk Wrocław	PLK	4	9,0
1993/1994	Spartakus Jelenia Góra	I liga	1	12,0

Reprezentacja Polski

Rok	Mecze	Pkt/mecz
1979	14	8,9
1980	17	14,6
1981	7	14,3
1983	7	13,0
1984	17	13,6
1985	10	22,5
1986	9	23,3
1987	10	26,6
1988	4	17,5
1990	1	25,0
1991	4	16,3

Zobacz też

• Święta wojna