Daniel Moskiewski

Daniel Aleksandrowicz ros. Даниил Александрович (ur. 1261 we Włodzimierzu, zm. 5 marca 1303 w Moskwie) – z dynastii Rurykowiczów, tytularny książę moskiewski od 1263 roku, ze względu na swój młody wiek panował dopiero w latach 1277–1303. Najmłodszy syn Aleksandra Newskiego, brat Andrzeja i Dymitra – wielkich książąt włodzimierskich, ojciec Jerzego Moskiewskiego i Iwana I Kality.

Daniel I Aleksandrowicz Moskiewski

Książę moskiewski
Okres	od 1263 do 5 marca 1303
Następca	Jerzy I Moskiewski
Dane biograficzne
Dynastia	Rurykowicze
Data i miejsce urodzenia	1261 Włodzimierz
Data i miejsce śmierci	5 marca 1303 Moskwa
Ojciec	Aleksander Newski
Dzieci	Jerzy I, Iwan I Kalita

Życiorys

Jeszcze przed śmiercią Aleksander Newski wyznaczył synom księstwa w których mieli panować. Danielowi przypadła Moskwa, w której rządy objął po śmierci ojca.

Moskwa odznaczała się dobrym położeniem, z dala od Złotej Ordy, z której strony można się było spodziewać najazdów i umiejscowieniem na wewnątrzruskich szlakach handlowych, które dostarczały Danielowi jak i jego następcom poważnych sum pieniędzy. Dzięki długim okresom pokoju szybko wzrastała liczba ludności księstwa.

Za panowania księcia Daniela do Moskwy przyłączono Kołomnę (ujście rzeki Moskwy do Oki), Peresław Zaleski i leżący na zachodzie Możajsk (zdobycze datowane na 1300–1303).

Za panowania Daniela wybudowano Monaster Daniłowski – obecnie jedna z rezydencji patriarchów moskiewskich i całej Rusi. Jak podaje legenda, na krótko przed swoją śmiercią książę przyjął śluby zakonne i kazał się pochować w Monasterze Daniłowskim^[1]. Daniel był również fundatorem monasteru Objawienia Pańskiego w Moskwie^[2].

W 1652 książę został kanonizowany przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną^[3].