Czerniwci
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czerniwci (ukr. Чернівці; hist. pol. Czerniejowce[2]) – osiedle typu miejskiego w obwodzie winnickim Ukrainy, siedziba władz rejonu czerniweckiego, nad Murafą.
 | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Populacja (2018) • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
+380 4357 | ||
| Kod pocztowy |
24100 | ||
Położenie na mapie obwodu winnickiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
| 48°32′34″N 28°06′27″E | |||
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1392. Status osiedla typu miejskiego posiada od 1961.
Miejsce urodzenia generała powstania listopadowego Karola Różyckiego oraz kompozytora Kazimierza Lubomirskiego.
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
Według opisu Słownika Królestwa Polskiego – Czernijowce, Czemijowce były urzędowo pisane jako Czerniowce. W XIX wieku miasteczko w ówczesnym powiecie jampolskim położone nad rzekami Murafą i Muraszką.
Przez krótki czas nazywane Skinderpol, bowiem w roku 1546, jak podaje Słownik, posiadał tę osadę Biały Skinder, od którego nazwę przyjęła[3]. W roku 1595 osadę wykupił hetman Jan Zamoyski i lokował tu miasto. Krótko było ono własnością Macieja Jabłonowskiego, bowiem już w 1613 skwitował on Tomasza Zamoyskiego z zapisów na Skinderpolu i innych.
Książę Jerzy Lubomirski nadał kościołowi czerniejowskiemu w 1728 r. wieś Kosy.
Pod rozbiorami siedziba gminy Czerniejowce w powiecie jampolskim guberni podolskiej.
Około roku 1880 liczyło 4228 mieszkańców, ziemi włościańskiej 4 617 mórg, dworskiej 2 775. W mieście były 2 cerkwie, synagoga, apteka, kościół parafialny, wymurowany w roku 1640 przez Stanisława Koniecpolskiego, hetmana koronnego. Jak podaje Słownik: pięknie odnowiony kosztem parafian a staraniem ks. Witoszyńskiego, ówczesnego proboszcza.
W mieście był zarząd gminny. Z obiektów przemysłowych: gorzelnia, browar oraz 2 młyny. W miasteczku odbywały się 26 jarmarki rocznie, sklepów stałych 25, rzemieślników 66. Miasteczko miało 5 przedmieść: Hibalówka, Hucynówka, Mazurówka, Muraszka i Pawłowice.
Parafia dekanatu jampolskiego dusz liczyła 4 254. Było to niegdyś miasto obronne, należało do Koniecpolskich, Lubomirskich, Komarów. W drugiej połowie XIX w. należało do Adolfa Bożeniec-Jełowieckiego.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.