Cyprysik groszkowy
gatunek rośliny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cyprysik groszkowy (Chamaecyparis pisifera Endl.) — gatunek rośliny z rodziny cyprysowatych. W naturze rośnie na japońskich wyspach Honsiu i Kiusiu, jest uprawiany w wielu krajach świata[5]. Do Europy został sprowadzony w XIX wieku[6]. Nazwa gatunkowa pochodzi od tego, że jego szyszki mają wielkość nasion grochu[7].
 Drzewo w prefekturze Fukushima w Japonii | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
cyprysik groszkowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Chamaecyparis pisifera (Siebold & Zucc.) Endl. Syn. Conif. 64 1847[3] | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |
 | |
Morfologia
- Pokrój
- Zimozielone drzewo o stożkowej, stosunkowo luźnej koronie, z silnie spłaszczonymi, ułożonymi w jednej płaszczyźnie rozgałęzieniami. Typowa forma gatunku na naturalnych stanowiskach dorasta do 45 m wysokości[6]. Odmiany ozdobne są znacznie mniejsze, osiągają wysokość od 2 – 10 m (w zależności od odmiany). Występują wśród nich także formy krzewiaste[8].
- Pień i pędy
- Pień prosty, gładki, w dolnych partiach szeroko karbowany. Kora czerwonobrązowa, z wiekiem łuszcząca się długimi pasami[6]. Dolne części gałązek silnie wybarwione na niebieskobiały kolor.
- Liście
- W formie drobnych pazurkowato zgiętych łusek, ciemnozielone i błyszczące, od spodu widoczny biały, woskowaty rysunek przypominający motylek (kokardkę). Łuski błyszczące o odstających końcach, ułożone w spłaszczonych gałęziach[6].
- Kwiaty
- Kwiatostany męskie brązowawe. Kwiatostany żeńskie są zielone[6].
- Szyszki
- Kuliste szyszki do 8 mm średnicy, początkowo zielone a w późniejszym okresie brązowe[6].
Zastosowanie
Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Gatunek długowieczny, wolno rosnący[6]. Może być uprawiany jako soliter, ale dobrze nadaje się także na szpalery i do tworzenia kompozycji z innymi iglakami oraz do ogrodów skalnych i na wrzosowiska. Szczególnie dobrze prezentuje się pośród roślin o pokroju kolumnowym i roślin płożących się (np. płożących się odmian jałowca)[7].
Uprawa
Roślina światłolubna, doskonale rosnąca w miejscach o dużej wilgotności powietrza, na glebach kwaśnych, głęboko uprawianych i żyznych. Duża odporność na mróz, jednak posadzone na terenie odkrytym, narażonym na silne wiatry, łatwo brązowieją i zrzucają boczne odgałęzienia. Wykazuje dużą odporność na zanieczyszczenia powietrza, jednak wpływa ono na jego wygląd oraz tempo wzrostu. Odmiany o ulistnieniu igiełkowatym lub pierzastym są znacznie wrażliwsze na wysychanie[6]. Na stanowiskach suchych i wietrznych igły w środku rośliny zasychają i obumierają. Można temu zapobiec przez delikatne przystrzyganie całej rośliny, co dodatkowo wpływa na jej zagęszczenie i ładniejszy wygląd. Przystrzyganie znosi dobrze[9].
Odmiany botaniczne można rozmnażać przez wysiew nasion, odmiany ogrodowe uprawiane z nasion nie zachowują cech rośliny matecznej i należy je rozmnażać przez sadzonki (ukorzeniają się łatwo)[8].
Niektóre odmiany ogrodowe
- 'Baby Blue'
- 'Compacta'
- 'Boulevard'
- 'Dwarf Blue'
- 'Filifera'
- 'Filifera Aurea'
- 'Filifera Aurea Nana'
- 'Filifera Nana'
- 'Filifera Aureovariegata'
- 'Golden Charm'
- 'Golden Mops'
- 'Nana'
- 'Nana Aureovariegata'
- 'Plumosa'
- 'Plumosa Argenteovariegata'
- 'Plumosa Aurea'
- 'Plumosa Aurea Compacta'
- 'Plumosa Compressa Aurea'
- 'Pygmea'
- 'Snow'
- 'Squarrosa'
- 'Squarrosa Intermedia'
- 'Squarosa Sulphurea'
- 'Sungold'
- 'True Blue
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.