Cool jazz

Cool jazz (z ang. chłodny) – styl w muzyce jazzowej, który rozwijał się w końcówce lat 40. i w latach 50. XX wieku. Agresywności bebopu przeciwstawiał on brzmienie i aranżacje wyciszone i stonowane^[2]. Unowocześniono w nim współbrzmienie harmoniczne i sposób improwizacji (został bardziej zbliżony do awangardowej muzyki koncertowej z połowy XX wieku)^[3][2]. Często postrzegany jest jako muzyka pozbawiona emocji^[2]. Podstawy ideologiczne i teoretyczne tego stylu stworzył Lennie Tristano^[2].

The Dave Brubeck Quartet w 1962 roku

Cool jazz

Pochodzenie	bebop[1] swing[1] muzyka poważna
Czas i miejsce powstania	koniec lat 40. XX wieku, USA
Instrumenty	trąbka saksofon instrumenty dęte kontrabas fortepian perkusja
Największa popularność	lata 50. XX wieku
Gatunki pokrewne	jazz modalny jazz eksperymentalny
Podgatunki
chamber jazz[1] West Coast jazz[1]
Style regionalne
San Francisco Nowy Jork Los Angeles

Za początek cool jazzu uważa się nagranie Early Autumn (1948) orkiestry Woody'ego Hermana ze Stanem Getzem oraz album nonetu Milesa Davisa Birth of the Cool (1949)^[2].

Najważniejszymi twórcami cool jazzu byli Stan Getz, Dave Brubeck, Paul Desmond, Miles Davis i Chet Baker.