Choroba Bowena

Choroba Bowena (łac. morbus Bowen) – postać raka przedinwazyjnego (carcinoma in situ) skóry; pojedyncze lub mnogie ogniska, dobrze odgraniczone od skóry zdrowej, brunatnawej barwy, o hiperkeratotycznej lub gładkiej powierzchni.

Obraz histologiczny choroby Bowena

Choroba Bowena

morbus Bowen
Obraz makroskopowy choroby Bowena na grzbietowej powierzchni paliczka bliższego palca środkowego lewej ręki
Klasyfikacje
ICD-10	D04 Rak in situ skóry

Patogeneza

Uważa się, że związek z wystąpieniem choroby Bowena mają takie czynniki jak:

• uszkodzenie skóry przez promieniowanie słoneczne
• toksyny (arszenik)
• immunosupresja
• infekcje wirusowe (HPV-16)
• przewlekłe choroby skóry.

Objawy i przebieg

Dla choroby Bowena charakterystyczne są zmiany płasko-wyniosłe, wyraźnie odgraniczone, szerzące się na obwód "pełzakowato". W środkowej części zmiany może pojawić się nadżerka i zanik bliznowaty. Zmiany lokalizują się najczęściej na skórze kończyn i tułowia. Zmiany nie ustępują samoistnie, 10% przypadków choroby Bowena z czasem przechodzi w raki kolczystokomórkowe. Gdy zmiany dotyczą żołędzi prącia bądź warg sromowych, mówi się o erytroplazji Queyrata.

Różnicowanie

• Rak podstawnokomórkowy powierzchowny (basalioma superficiale)
• Liszaj płaski zanikowy i barwnikowy (lichen planus pigmentosus atrophicans)
• Łuszczyca zadawniona (psoriasis inveterata)

Leczenie

• krioterapia
• laseroterapia
• chirurgiczne usunięcie
• 5% maść 5-fluorouracylowa.

Historia

Jednostkę chorobową jako pierwszy opisał John Templeton Bowen w 1912 roku^[1].